فرآیند جوشکاری مقاومتی به فرآیندی اطلاق می شود که در طی آن اتصال دو سطح توسط حرارت و فشار تواماً انجام می گیرد. فلزات به دلیل مقاومت الکتریکی در اثر عبور جریان الکتریکی گرم شده و حتی به حالت ذوب نیز می رسند. اعمال نیروی فشار در زمانهای قبل و حین عبور جریان ، وجود یک مدار الکتریکی پیوسته را تضمین نموده و در زمان گرم شدن قطعه باعث فورج شدن محل جوشکاری می شود.
دستگاه های جوشکاری مقاومتی شامل دو واحد کلی می باشند:
واحد الکتریکی (حرارتی)، واحد فشاری (مکانیکی). واحد الکتریکی برای بالا بردن درجه حرارت موضع مورد جوش؛ واحد فشاری به منظور ایجاد فشار لازم برای اتصال دو قطعه در محل جوش است. نیروهای اعمالی می توانند بصورت دستی، هیدرولیک، پنوماتیک و هیدروپنوماتیک ایجاد شوند. اعمال فشار تا مرحله انجماد ادامه پیدا خواهد کرد. این فشار باعث می شود که لبه ها روی هم قرار گرفته و هوا وارد حوضچه مذاب نشود یا ذوب بیرون نریزد.
الکترودهای جوشکاری مقاومتی چهار عمل اصلی را انجام می دهند.
سختی، هدایت الکتریکی و مقاومت در برابر تغییر شکل در برابر حرارت وفشار خواصی هستند که میانگین آنها می تواند ما را در انتخاب الکترود یاری نماید.
به عنوان مثال برای فولادهای نرم الکترودهایی از جنس Cu-Cr-Zr استفاده می شود. از طرفی دیگر الکترودهایی که برای جوشکاری آلومینیم بکار می روند بایستی هدایت حرارتی و الکتریکی بالایی داشته باشند و استحکام فشاری بالایی از آنها انتظار نمی رود. اما در الکترودهای جوشکاری مقاومتی فولادهای زنگ نزن بایستی هدایت الکتریکی را قربانی استحکام فشاری نمود تا الکترود بتواند در برابر نیروهای بالا مقاومت نماید.
دانلود پاورپوینت جوشکاری مقاومتی در 42 اسلاید
چکیده:
