گزارش کارآموزی چله پیچی و بافندگی فرش محتشم کاشان

اختصاصی از اس فایل گزارش کارآموزی چله پیچی و بافندگی فرش محتشم کاشان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود گزارش کارآموزی رشته نساجی  چله پیچی و بافندگی فرش محتشم کاشان بافرمت ورد وقابل ویرایش تعدادصفحات 70

گزارش کارآموزی آماده,دانلود کارآموزی,گزارش کارآموزی,گزارش کارورزی

این پروژه کارآموزی بسیار دقیق و کامل طراحی شده و جهت ارائه واحد درسی کارآموزی میباشد

مقدمه

یکی از قدیمی ترین هنرهایی که بشر آنرا آموخت و از آن برای آسایش و زینت بخشیدن به خانه و زندگی خود استفاده نمود ، هنر فرشبافی است . زمانی که بشر برای پوشاندن و گرم کردن ، خود را نیازمند پوشش دید به فکر درست کردن وسیله یا شئی افتاد که هم قابل پوشیدن باشد و بدن او را آزار ندهد و هم احساس راحتی و گرما به او ببخشد . در نتیجه برای اولین بار از برگ درختان که حالت انعطاف پذیری داشت برای این منظور بهره برد ولی خیلی زود به این نتیجه رسید که شاید برگ درختان قابل پوشیدن باشد اما      نمی تواند او را گرم نگه داشته و از گرما و سرما وی را محفوظ دارد . از همین جا بود که بعد از مدتی به این مطلب پی برد که می تواند از الیاف طبیعی مانند الیاف برگ درخت نارگیل و موز یا الیاف کتان و کنف با از بین هم رد کردن آنها به صورتی که امروزه بدان تار و پود می گوییم پوششی مناسب تهیه نماید که هم او را از گرما و سرما در امان بدارد و هم حالت راحتی داشته باشد . از اینجا بود که پارچه پدید آمد و روز به روز انسان در ساخت و بافت انواع پارچه ها تبحر پیدا کرد تا جایی که در حدود سه تا چهار هزار سال پیش توانست پارچه هایی همچون حریر را که در آن زمان در تمام جهان چه از لحاظ کیفیت و چه از لحاظ زیبایی شهرت داشت ببافد .  تقریباً در همان دورانی که انسان توانست پارچه را ببافد از این هنر در بافت زیرانداز هم استفاده نمود . در مراحل اولیه از برگ درختانی همچون نارگیل و خرما زیراندازهایی شبیه به زیراندازهای حصیری که امروزه می بینید تهیه کرد اما با گذشت زمان و کشف الیاف و روش ریسندگی ، کم کم نخهای پنبه ای ، کتانی ، کنفی ، پشمی و ابریشمی ساخته شد و از بعضی از آنها مانند نخهای پشمی ، پنبه ای و کنفی در بافت زیرانداز ها استفاده می کرد . کار به جایی رسید که قدیمی ترین فرشهایی که باستان شناسان کشف نمودند و شباهت بسیاری به فرشهای امروزی دارد و نشان از اوج کمال فرش و فرشبافی دارد به حدود 2500 سال پیش می رسد که انسان از مرز تامین زیرانداز برای خانه هایش گذشت و به هنر ایجاد طرح بر روی فرش دست یافت که طبق کشفیات بدست آمدة دیرینه شناسان این هنر یک هنر ایرانی می باشد .  روز به روز به فنون فرشبافی در طرح و نقشهای گوناگون مخصوصاً در ایران افزوده می شد و آثار ارزشمندی به وجود می آمد و به عنوان یک کالای قیمتی شناخته شد . تا جایی که هر شخصی که در خانة خود به عنوان زیرانداز از فرش استفاده می کرد وی را شخص ملاک و ثروتمندی می شناختند تا اینکه این هنر فراگیر شد و از قالب یک هنر سنتی به کالای مورد علاقة مردم به عنوان پوششی برای خانه هایشان درآمد و روز بروز بر تعداد مشتریان آن افزوده شد تاجائیکه از توان بافندگان فرش خارج شده و توان پاسخگویی نیاز بازار را نداشتند . از اینجا بود که بافندگان فرش به فکر طراحی ماشین افتاده و اینگونه شد که ماشینهای ابتدایی بوجود آمد .  در دستگاههای بافندگی ابتدائی ، از وردهای تختی استفاده می کردند و نخهای تار از روی قرقره عبور کرده و توسط کیسه های شنی که به آن آویزان بود کشش نخها تنظیم می شد . ایجاد دهنه کار بدین طریق بود که کارگر پشت دستگاه نشسته و بوسیلة پای راست تخته پائی که به وردها متصل بود را به طرف پائین فشار می داد و نیمی از نخهای تار را (یک در میان) پائین کشیده می شد و نیمی در بالا قرار می گرفت و دهنه کار بوجود می آمد . عمل پودگذاری بوسیلة دست بدین طریق انجام می شد که ماکوی حامل پود را در دهانه کار پرتاب می کردند . قرار دادن پود در لبة پارچه با عمل دفتین زدن در هر پود بوسیلة دست انجام و مقداری به همین ترتیب بافته می شد تا موقع پیچیدن پارچه به دور نورد می رسید ، در این موقع بافنده بوسیلة میله های آهنی نورد پارچه را (توپی پارچه پیچ) که معمولاً چوبی بود می چرخاند تا پارچه به دور نورد پیچیده شود و جهت جلوگیری از برگشت آن توسط میله های آهنی نورد را با زمین مرتبط می کرد که اصطکاک بوجود آورد .  به دنبال اختراع دستگاه پارچه بافی فوق ، بشر به فکر اختراع دستگاه مدرن تری که زحمت کمتری داشته باشد افتاد و توانست دستگاهی مشابه دستگاه قبلی بود بسازد با این تفاوت که برای عمل پودگذاری دیگر احتیاج نبود کارگر ماکوی حامل پود را بوسیلة دو دست در دهانه کار پرتاب کند بلکه عمل رفت و برگشت ماکو را با دست راست و عمل قرار دادن پود در لبه پارچه بوسیلة دست چپ انجام می شد . این دستگاه بنام دستگاه بافندگی چکی مشهور شد که راندمان بیشتری نسبت به دستگاه قبلی داشت .  با رواج این دستگاههای بافندگی در ایران ، کشورهای اروپائی به ساختن ماشین بافندگی اقدام نمودند و اولین ماشین بافندگی در سال 1817 بوسیلة دکتر ویلر اختراع گردید . ماشین بافندگی اولیه بنام دستگاه بافندگی پدالی اختراع شد . این دستگاه نسبت به دستگاههای فوق مجهزتر بود زیرا مقداری از کارها را خود را خود دستگاه بطور اتوماتیک انجام می داد [1] .                       تاریخچه 1949 ، زمانی که پروفسور رودنکو دیرین شناس روسی ، از میان کوههای پوشیده از برف آلفای مغولستان می گذشت و به درة پازیریک سرازیر می شد شاید هرگز گمان نمی برد قطعه فرش ظریف و نفیسی که ساعتی بعد از میان یخ و برف چهره نشان خواهد داد بار دیگر زبان تاریخ را خواهد گشود . فرش پازیریک شاهدی است بر وجود هنری دیرین و تکامل یافته که در حدود 25 قرن پیش از این در کمال دقت و ظرافت بدست ایرانیان بافته شده است . نقش مایه های بکار رفته در این فرش شباهت بسیار با نقوش دیواره های تخت جمشید دارد و به همین جهت گمان می رود این فرش در زمان پادشاهی هخامنشیان بافته شده   است .  فرش دستباف ایران مجموعه ای آمیخته از هنر و صنعت است که حاصل زحمت و تجربة چند هزار ساله هنرمندان گمنامی است که تمام عمر گرانمایه خود را صرف طراحی ، رنگرزی ، تهیه مواد اولیه و بافت آن کرده اند تا جایی که امروزه موزه های بزرگ دنیا به داشتن قطعه فرشی از ایران بر خود مباهات می کنند . آنچه باعث این تمایز شده است شیوة منحصربفردی است که در تولید این شاهکار هنری به کار رفته است با ابزارهایی ساده و موادی برآمده از دل طبیعت و پیوند خورده با دل سازندگان آن دارد .   گام نخست مهمترین مادة اولیه مورد نیاز در صنعت فرش بافی پشم است . بهترین پشم برای فرش ، پشم گوسفندان نژادهای بومی و اصیل ایرانی است . پشمی که در فصل بهار از قسمت پشت گوسفند چیده شده باشد به دلیل استحکام ، براقی و بلندی الیاف مرغوبیت بیشتر دارد و از اینرو در تهیه خامه های پشمی که در بافت فرش مورد نیاز است ، استفاده می شود . پشمها پس از چیده شدن و جدا شدن پشمهای تیره از پشمهای سفید حلاجی می شوند . عملیات حلاجی که در گذشته توسط دست و یا شانه انجام می گرفت و امروزه نیز رواج کمی دارد گرد و خاشاک را از پشم می زداید و آن را آمادة رشتن می سازد . در بسیاری از مناطق از کمان نیز برای حلاجی استفاده می گردد . امروزه نیز ماشین آلات به کار آمده و پشم را حلاجی می کند . اگرچه ممکن است کارخانجات ریسندگی با سروصدای زیادشان نخهای پشمی خوبی تولید کنند اما نخهایی که با ماشین های سادة روستاییان ریسیده می شود تاثیر کیفی ویژه ای بر فرش تولید شده دارند . روستاییان پشمهای خود را با چرخهای چوبی نخ ریسی که از چوبهای محکمی ساخته شده اند می ریسند . برخی نیز دوکهای فوق العاده ساده ای را به کمک می گیرند که عملیات نخ ریسی آنها را سیار می سازد و آنها را قادر می سازد که هم زمان به برخی کارهای دیگر نیز سرکشی کنند زیرا روستا همیشه آکنده از نشاط کار و فعالیتهای گوناگون است . نشاطی که بیم آن می رود که در میان چرخ دنده ها و سرو صدای زیادشان رنگ ببازد و از میان برود .       رنگرزی  پشمها پس از ریسندگی به صورت کلاف درآمده و آمادة عملیات رنگرزی می گردد . رنگرزی با مواد اولیه طبیعی یکی از صنایع باستانی بشر است که رد آن را در تمدن های کهن مناطق مختلف جهان می توان جستجو کرد . ایرانیان از دوران باستان تاکنون فرشهای خود را با کلافهای رنگی تولید می کنند که توسط مواد طبیعی رنگرزی شده اند ، موادی همچون روناس برای طیفی از رنگهای قرمز و لاکی ، نیل برای رنگهای آبی ، سبز و سرمه ای ، اسپرک برای رنگهای سبز کمرنگ و زرد قناری ، پوست گردو برای رنگهای قهوه ای و بسیاری از مواد گیاهی ، معدنی و حیوانی دیگر که بیش از صدها نوع رنگ گوناگون از آنها بدست می آید .  شیوه های رنگرزی گوناگون مناطق مختلف ایران با یکدیگر تفاوتهایی دارد و هر کدام شامل عملیاتهای نسبتاً پیچیده و بسیار دقیقی می شود و رنگهای حاصل از این شیوه ها در مقابل نورزدگی و شستشو ثبات بسیار بالایی دارند . در واقع یکی از رموز مرغوبیت و عمر طولانی فرشهای ایرانی علاوه بر پشم مرغوب و نخهای با کیفیت بالا ، رنگهای زیبا ، درخشان و ثبات آن است . ثبات چیزی که باعث می شود هرگز گرد تاریخ  و غبار زمان بر چهرة دلربای فرش ایرانی تأثیر نکند .  طراحی آنچه در نگاه اول همگان را خیره می سازد و به تحسین وا می دارد طرحها و نقشه های اعجاب انگیز و پر راز و رمز فرش ایران است . گویا در دل هر طرح داستانی شگرف نهفته است که با زبان عجیب خطوط شکلها و رنگها بازگو می شود . هر کدام از نقش مایه های فرش ایرانی پیشینه ای رازآلود از تاریخ ، فرهنگ ، آداب و رسوم مردم منطقة خود دارد . معماهایی که هیچگاه گشوده نمی شود و اسرار نهفتة خود را در سکوت با تماشاچیان هنرشناس و متفکر خود در میان می گذارد . در درون این صفحة رنگین گشودة تاریخ آنچه دیدنی است سرتاسر هماهنگی و تناسب ترکیبی از رنگ و نقش با اندازه ها و نسبتهای حساب شده و دقیقی می باشد که کنار هم قرار گرفته اند .  بیش از هزاران طرح مختلف برای فرش ایران شناسایی شده است طرحهایی که هر کدام بدست هنرمندانی گمنام ، سخت کوش و ژرفنگر خلق شده اند ، هنرمندانی مشتاق که بار وظیفة سنگین نگارش تاریخ و فرهنگ ملت خود را در لا به لای نقشها و رنگها به عهده دارد .