لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:6
فهرست و توضیحات:
سرزمین بادگیرها
استان یزد به مرکزیت شهر یزد تقریباً در مرکز کشورمان قرار گرفته است. این استان از شمال و غرب به استان اصفهان، از شمال شرقی به استان خراسان، از جنوب غربی به استان فارس و از جنوب شرقی به استان کرمان محدود می شود. استان با مساحت تقریبی 8/128 هزار کیلومتر مربع در حدود 7/6 درصد مساحت کل کشور را در بردارد و از این حیث پس از استان های خراسان، سیستان و بلوچستان و کرمان در رتبه چهارم قرار دارد. طبق آخرین تقسیمات کشوری، 10 شهرستان شامل ابرکوه، اردکان، بافق، تفت، خاتم، صدوق، طبس، مهریز، میبد و یزد، 20 بخش، 21 شهر و 51 دهستان در استان وجود دارد. استان یزد به دلیل حضور در قلمرو سلسله جبال مرکزی ایران، از ناهمواری ها و کویرهای متعددی تشکیل شده است. این ناهمواری ها شامل کوه ها و تپه های پای کوه، دشت ها و جلگه ها، بیابان ها، مناطق شور و کویرها و تپه های ماسه ای می باشد. در استان دو رشته کوه مجزا که شامل کوه های مرکزی و کوه های شمالی و شرقی می شود وجود دارند. رشته کوه شیر کوه، قسمت های مرکزی استان را از بخش غربی (چاله ابرقو) جدا می کند. این ارتفاعات عمدتاً از برف و یخ پوشیده بوده و نقش مهمی در حیات شهرهای یزد، تفت و مهریز ایفا می کنند. با این وجود، وضعیت اقلیمی استان یزد گرم و خشک است که دلیل آن قرار گرفتن در کمربند خشک جهانی و دوری از دریاهای آزاد و خلیج فارس می باشد. وضعیت بارندگی سالانه استان نشان می دهد که یزد پس از زاهدان دارای کم ترین میزان بارندگی در سال است. برای مثال، در سال 1381 در حدود 62 میلی متر بارندگی در یزد گزارش شده است . بدین ترتیب، آب و هوای استان در زمستان سرد و نسبتاً مرطوب و در تابستان گرم و خشک است.
تاریخ یزد سرزمین یزد، میراث فرهنگ و تمدن کهن ادوار مختلف تاریخ ایران است؛ به طوری که تاریخ سکونت انسان در آن به هزاره سوم پیش از میلاد برمی گردد. در عهد پیشدادیان، قبایل کوچ کننده از بلخ به پارس، یزد را یزدان نامیدند و از آن به بعد، یزد محل عبادت گردید. از مهم ترین مراکز سکونت اولیه این استان می توان به مهر پادین (مهریز)، فهرشان، پهره (فهرج)، خورمیش، ارد (اردکان)، شواز، قلاع، موبدان (میبد)، طرنج، عقدا و اشکدز اشاره کرد که یزد به عنوان محلی پاک و مقدس در را‡س آنها قرارداشته است. در دوره ای، شهر یزد به معنای شهر خدا و سرزمینی مقدس شناخته می شد. این شهر در دوره اسلامی نیز به دارالعباده معروف بود. مورّخان یونانی یزد را ایساتیس می خواندند که بعدها بر ویرانه های آن، شهر کثه (به معنی زندان) به وجود آمد که محل نگهداری و اسارتگاه اسیران جنگی در زمان اسکندر بود. یزد در زمان عثمان توسط اعراب هم فتح گردید. اما این شهر در زمان آل بویه و اتابکان، دوران طلایی خود را سپری کرد؛ چراکه در این دوره یزد در مسیر جنوبی جاده ابریشم قرار گرفته بود و در آن مبادلات تجاری رونق بسیار داشت. سپس در زمان صفویه یزد نقش یک مرکز تجاری و تولیدی را به عهده گرفت. در آن زمان راه پایتخت (قزوین) از طریق سمنان و جندق به اردکان و یزد متصل می شد.
تحقیق درباره سرزمین بادگیرها
