دانلود مقاله کامل درباره اکسایش کننده ها و عملکرد آنها

اختصاصی از اس فایل دانلود مقاله کامل درباره اکسایش کننده ها و عملکرد آنها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل: Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه :34

بخشی از متن مقاله

اکسایش کننده ها و عملکرد آنها

1-1- پتاسیم پر منگنات بعنوان اکسنده  در شیمی آلی  :                            

بیش از یک قرن است که پتاسیم پر منگنات بعنوان عامل اکسنده انعطاف پذیر و قـــوی در  شرایط اسیدی ،قلیایی ، و خنثی بکار گرقته می شود. یون چهار وجهی پر منگنات با پیونــد Πگسترده در شرایط خنثی و کمی قلیایی پایدار است.اما در حضور یون هیدروکسید و شرایط     شدیـدا" قلیایی به منگنز V   (هیپومنگنات) یا منگنز VI  (منگنات)  تسهیم نامتناسب پیــدا  میکند

در شرایطPH بالا بعضی اوقات تشخیص اینکه اکسایش از طریق فرایند های  تک الکترون یا دو الــکترون پیش میرود ، مشکل است

سدیم و پتاسیم پرمنگنات تــــوسط اکســایش الکترولیتیکی  در مقیاس زیاد تولید میشوند پرمنگنات در محـــلولهای قلیایی ناپایدار بوده و به آرامی تجزیه میشود امـا سرعت تجزیه شدن آن در شرایط اسیدی قابل مشاهده است در محلول های خنثی یا کمی قلیایی و در تاریکی تجزیه پر منگنات بسیار آهسته می باشد.اما این تجزیه توسط نور کاتالیز می شود. بنابراین محلول های پرمنگنات باید در شیشه های تیره نگهداری شود. در محلولهای قلیایی پرمنگنات بعنوان یک عامل اکسنده قوی عمل میکند.

در شرایط بازی قوی و در حضور مقادیر اضافی از یون پرمنگنات Mn تولید می شود.(E=+0.56v)

در محلولهای اسیدی ,پرمنگنات توسط مقادیر اضافی از یک عامل کاهنده به  کاهش می یابد.(E=+1.51v)                                    

اما از آنجاییکه آنیون پرمنگنات    را اکسید می کند,محصول در حضور مقادیر اضافی پرمنگنات MnOخواهد بود.                                                                                       

 مکانیسم اکسایش با پر منگنات بسیار پیچیده است و مراحل دو مولکولی متعددی را در بر می گیرد. گستره اکسایش مـــواد آلی با یون پرمــنگنات به PHمحیــط بستگی دارد. منگنز V والانــــسی در شرایط قلیایی یا اســـیدی ضعیف به  منــگنز IV تبدیل میگردد.

در شرایط اسیدی قوی پرمنگنات کاهش بیشتری یافته ومنگنر IIIو نهایتا" منگـنز   II را تشکیل می دهد .                                                                                     

بنابر این متغیر هایی که نقش اساسی در تعیین پتانسیل اکسایش بازی می کنند عبارتند از:  ماهیت مولکول اکسید شونده و PH  محیط .

عموما اکسایش با پر منگنات در محیط های آبی،حلالهای آلی قابل اختلاط با آب که در آنها پتاسیم پر منگنات حلالیت مناسبی نشان می دهد،انجام می شود. این حلالها عبارتند از: اتانول (توصیه شده برای اکسایش آلکنها)،ترشیوبوتانول، استون ،پیریدن و استیک اسید. استیک انیدرید برای اکسایش آلکنها به دی کتونها استفاده شده است. تری فلورواستیک اسید قطعا یک حلال آلی برای پر منگنات و هیدروکربنهاست.دی متیل فرمامید حلال دیگری است که برای اکسایش آلکنها بکار می رود. حلال اپروتیک دیگری که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد، دی متیل سولفوکسید است. به هر حال فقدان حلالی که هم بتواند پر منگنات و هم هیدروکربنها را حل کند، یکی از مشکلات اصلی در این ارتباط است .

برای حل این مشکل از واکنشگرهای انتقال فازی همچون نمکهای آمونیوم نوع چهارم و اترهای تاجی استفاده میشود که هر دو واکنشگر را در فاز آلی در کنار همدیگر قرار میدهد.

اکسایش با پرمنگنات می تواند در گستره دمایی عریضی از نزدیک صفر تا 0 بسته به نوع و حساسیت ترکیب مربوطه به انجام برسد. به عنوان مثال آلکنها و الکلها به نحو مطـلوبی ازC    10 -  تاC     25 + اکسید می شوند. در حالیکه برای اکسایش آلکینها ، هیدروکربـنها یا ترکیبـات آروماتیک با شاخه جانبی آلکیل به دمای  نیاز است. مقالات مربوط به اکسایش با پر منگنات بسیار زیاد بوده و سیمای سنتزی  آن مورد بحث قرار گرفته است.   

مکانیسم اکسایش با پرمنگنات درشرایط مختلف و برای ترکیبات آلی مختلف نیز به طور گسترده ای موردبازبینی قرارگرفته است.  

پتاسیم پر منگنات بصورت غیرتثبیت شده و تثبیت شده در اکسایش آلی مختلف استفاده شده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود.                                                 

1-1-1- اکسایش ترکیبات آلی توسط پتاسیم پر منگنات غیر تثبیت شده :

 1-1-1-1- اکسایش آلکنها:                                                               

پتاسیم پر منگنات  آبی بیش از یک قرن است که بعنوان اکسنده برای ترکیبات غیر اشباع مورد استفاده قرار می گیرد. این واکنشگر معمولا برای تبدیل آلکنها به دی اولها استفاده می شود. (واکنش دی هیدروکسیداسیون ونگر[1])

معمولا تحت شرایط قلیایی آلکنها به  دی اولهای مربوطه تبدیل می‌شوند، که رانـــدمان این  واکنشها با کاتالیزورهای انتقال فاز] 20 [و یا افزایش هم زدن] 21 [بالا می رود.

   در محلولهای  خنثی یا بازی ضعیف   - هیدروکسی کتونها تولید میشوند .  این واکنشهاا همیشه همراه  با شکستن پیوند کربن-کربن هستند. شکستن پیوند کربن-کربن همچنین آلدهیدها،کتونها  وکربوکسیلیک اسیدها را هم نتیجه می دهد.]  23 و 22 [ .   

محلولهای آبی معمولا بخاطر پایداریشان استفاده می شوند،اما محلولهای آلی بخاطر حلالیت بهتر ترکیبات آلی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند.                                         

1-1-1-2- اکسایش آلکینها:

اگر چه تبدیل آلکینها به دی اونهای  مربوطه از طریق اکسایش توسط پتاسیم پر منگنات یک واکنش معمولی است . اما توافق زیادی برای محصولات موردانتظار از اکسایش  آلکینها وجود ندارد

تحقیقات اخیر توسط لی[2] و چانگ [3]]  28 و 27 [  در مورد اکسایش آلکینهای غیر انتهایی توسط پتاسیم پر منگنات نشان می دهد که بسته به شرایط  واکنش از سه طریق مختلف پیش می رود : 1) در محلولهای آبی شکستن پیوند سه گانه کربن-کربن همراه با تشکیل کربوکسیلیک اسیدها واکنش اصلی هستند. 2)در دی کلرو متان بدون آب واکنش با کمک کاتالیزور انتقال فاز ، منجر به تشکیل α  - دی کتونها با راندمان خوب میشود.  3)در محلولهای دی کلرومتان در تماس با پرمنگنات آبی با کمک کاتالیزور انتقال فاز α - دی کتون باضافه محــــصولات حاصل از شکستن زنجیر حاصل میشود.                                                               

تحقیقات ]  28 و 27 [ نشان  داده که اکسایش آلکینها احتیاج به شرایط سخت تری از اکسایش آلکنها دارد.]  29 [  .

1-1-1-3:اکسایش آلکانها و آرنها:                                                     

اکسایش هیدروکربنها ی اشباع توسط محلولهای پر منگنات آبی خیلی شناخته شده نیست.    

واکنشهایی می توانند مطالعه شوند که در آنها زنجیر های اشباع با گروههای عاملی همچون کربوکسیل وجود داشته باشد، در اینحالت  از محلول قلیایی پر منگنات برای اکسایش استفاده  میشود.

                                      
پتاسیم پر منگنات می تواند آرنها را در موقعیت بنزیلیک آنها اکسید کند. اگر کربن بنزیلیک  نوع سوم باشد ،الکل بوجود می آید.  

و در غیر اینصورت کربوکسیلیک اسید بوجود می آید

1-1-1-4- اکسایش الکلها:                                                            

اکسایش الکلها توسط پرمنگنات موضوعی است که تحقیقات زیادی در مورد آن انجام شده است . ] 12و8و7و2[

 به طور معمول پذیرفته شده است که در محلولهای اسیدی یا بازی یون پر منگنات الکلهای نوع اول را به آلدئیدها و اسیدها و الکلهای نوع دوم را به کتونها تبدیل می کند.محلولهای پر منگنات خنثی بر الکلهای نوع اول تاثیر چندانی ندارند.                           

الکلهای نوع سوم مگر در شرایط خیلی سخت که موجب تجزیه مولکول می شوند پایدارند                                                                                          

طبق گزارشات لی [4] ]  12 [ پتاسیم پر منگنات ممکن است برای اکسایش الکلها در محلولهای آبی بکار رود اما در محلولهای کاملا غیر آبی بکار نمی رود. استفاده از سیستم دو فازی مثل اتر/ آب ،دی کلرو متان/ آب یا پترولیوم اتر/ آب برای اکسایش  الکلها توسط پرمنگنات بکار می رود. در روشهای جدید از کاتالیزور های انتقال فاز برای اکسـایش ترکیــــــبات  هیدروکسی توسط پرمنگنات استفاده میشود.

1-1-1-5- اکسایش ترکیبات آلی نیتروژندار:                                      

1-1-1-5-1-اکسایش آمینها:                                                          

الف-آمینهای نوع اول:  اکسایش این نوع از آمینها توسط یون پر منگنات بطور کامل مورد  بررسی قرار گرفته است.]  12 و 10 و 8 و 4 و 2 [  . پر منگنات خنثی در ترشیوبوتیل الکل آبی در C  80-60 آمـینها را به آلدئیدها و کتونها بـا راندمان عالی تبدیل می کند.

ب- آمینهای نوع دوم:  آمینهای نوع دوم شامل یک اتم هیدروژن    ،توسط پرمنگنات آبی به کتونهای مربوطه اکسید می شوند. به عنوان مثال دی سیکلو هگزیل آمین  با راندمان %80-75  به سیکلو هگزانون تبدیل می شود.

آمینهای آروماتیک نوع دوم وقتی که با یون پر منگنات در استون آبی مخلوط می شوند، هیدرازون تولید می کننــد. به عنوان مثال: 2و2- دی نفتیل آمین ممکن است که به تترا نفتیل هیدرازون با راندمان ، % 65 دیمر شود

ج- آمینهای نوع سوم:  آمینهای نوع سوم ساده توسط پر منگنات در ترشیو بوتیل الکل آبی به کتونها تبدیل می شوند.]  34 [

  محصولات بدست آمده از اکسایش توسط یون پر منگنات بستگی به شرایط واکنش دارد. اگر محلول اسیدی باشد،محصولات N - آمیل بدست می آیند اما در شرایط خنثی دی آلکیلاسیون اتفاق می افتد.              

  1-1-1-5-2- اکسایش ترکیبات نیترو آلیفاتیک:                                     

ترکیبات نیترو توسط پرمنگنات قلیایی به آلدئیدها و کتونهای مربوطه اکسید می شوند.]  38 و 12 [  .  با مقادیر اضافی پرمنگنات ترکیبات نیترو  به اسیدهای مربوطه تبدیل می شوند.] 38 [  .

1-1-1-5-3- اکسایش هیدرازینها:                                                     

برای اکسایش هیدرازین پر منگنات توصیف شده ] 39 [  طی مراحل انتقال یک یا دو الکترونی  اکسایش را انجام می دهند.اکسایش هیدرازین در واکنش زیر توسط پتاسیم پر منگنات در استون محصول مربوطه را تولید می کند.

1-1-1-6- اکسایش ترکیبات آلی سولفور:                                           

اکسایش ترکیبات سولفور توسط یون پر منگنات که به سرعت انجام می شوند کاملا مورد   بررسی قرار گرفته اند. در ادامه به برخی از این واکنشها اشاره می شود.

1-1-1-6-1- اکسایش تیولها:

اکسایش تیولها توسط پرمنگنات به دلیل کمتر بودن انرژی پیوند  S-H ) 83Kcal )نسبت به (111kcal)O-H  سریعتر از الکلها انجام می شود.

اکسایش تیولهای آلیفاتیک معمولا منجر به تشکیل دی سولفیده ها می شود، در حالیکه از  اکسایش تیولهای آروماتیک توسط پر منگنات غالبا سولفونیک اسیدهای مربوطه به دست می آیند. که این در مورد سولفونیک اسیدها نیز صدق میکند.

 1-1-1-6-2- اکسایش سولفیدها:                                                     

اکسایش سولفیدها توسط یون پرمنگنات منجر به تشکیل سولفونها در حلالهای مختلف از جمله حلالهای آبی قلیایی ،  استیک اسید ،دی کلرو متانو غیره می شود.

1-1-1-6-3- اکسایش سولفوکسیدها:                                                

از اکسایش سولفوکسیدها،سولفونها بدست می آیند.به عنوان مثال متیل(متیل  تیو) متیل سولفوکسید در استون  آبی توسط پتاسیم پرمنگنات با راندمان % 97  به متیل (متیل تیو) متیل سولفون تبدیل می شود.                                                       

 1-1-1-7- اکسایش کتونها،آلدئیدها و اسیدهای کربوکسیلیک:                     

1-1-1-7-1- اکسایش کتونها:                                                         

اکسایش کتوها توسط یون پر منگنات فقط در شرایط قلیایی غلیظ صورت میگیرد.انولها حد واسطهای احتمالی در این واکنشها هستند.یون پرمنگنات معمولا متیل کتونهای هتروآروماتیک  را  به  کتواسیدهای مربوطه تبدبل میکند.                                             

1-1-1-7-2- اکسایش آلدئیدها:                                                       

آلدئیدهای آلیفاتیک و آروماتیک سریعا توسط یون پر منگنات در محلولهای اسیدی و قلیایی به اسیدهای مربوطه اکسید می شوند. هر چند کار کردن در محلولهای خنثی به صرفه  می باشد .اما در اینصورت واکنش به کندی پیش می رود.  به عنوان مثال اکسایش پی پرونال توسط پر منگنات آبی در C 80-70 پی پرونیلیک اسید را با راندمان % 99-90 تولید می کند.

*** متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است ***

دانلود مقاله کامل درباره اکسایش بنزیل

اختصاصی از اس فایل دانلود مقاله کامل درباره اکسایش بنزیل دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل: Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه :32

بخشی از متن مقاله

تکنیکهای عمومی

مواد شیمیایی و حلالهای بکار رفته از شرکت مرک آلمان و فلوکای سوئیس تهیه شدند.

رزین تبادل آنیونی بازی قوی Dowexl –x8 بایون مخالف کلرید و 8% دی وینیل بنزین بعنوان عامل اتصال عرضی و ساختار ژلی بامش 50-20 از شرکت فلوکا و بامش از شرکت مرک آلمان  تهیه شد.

از آنجائیکه محصول واکنشها شناخته  شده می باشند. شناسایی  آنها از روی نقطه ذوب خود محصول یا مشتق 2 و 4  دی نیتروفنیل هیدرازون یا طیف زیر قرمز آنها صورت گرفت .

پیشرفت واکنشها توسط کروماتوگرافی لایه نازک بر روی سیلیکاژل با کمک صفحات TLC آماده (SILG/UV 254) دنبال شدند. بازده واکنشها از روی وزن محصول جدا شده یا وزن مشتق  2 و 4 دی نیتروفنیل هیدرازون محاسبه شد.

طیفهای IR توسط اسپکتروفوتومتر Shimadzu مدل 470 گرفته شده اند.

تهیه واکنشگر پرمنگنات تثبیت شده بر روی رزین تبادل آنیونی Dowex1-x8 و تعیین ظرفیت رزین نسبت به آنیون پرمنگنات :

به محلولی از kMnO­ ( g  474/0 و mmol 3 ) در آب (cc40) در حال هم خوردن به تدریج رزین تبادل آنیونی مرطوب (g5 رزین تبادل آنیونی که به مدت 4 ساعت در آب مقطر خیس می خورد) اضافه کرده و مخلوط حاصله به مدت 3 ساعت توسط همزن مغناطیسی بهم می خورد. پس از این مدت مخلوط توسط کاغذ صافی صاف و توسط آب مقطر و سپس استون (cc40) کاملاً شسته می شود. وجود Clدر محلول زیر صافی و بی رنگ بودن کامل آن نشان می دهد که تمامی پرمنگنات روی رزین تثبیت می شود. بنابراین مقدار یون پرمنگنات بر هر گرم رزین mmol6/0 (g0948/0) می‌باشد.برای تایید این مقدار ، ظرفیت ، زرین نبت به یون پرمنگنات توسط تیتراسیون برگشتی باواکنشگر فروآمونیوم سولفات در محیط اسیدسولفوریک نتیجه یاد شده را تایید نمود. سپس رزین به مدت 15 دقیقه در داخل آون در دمای 50 قرار می گیرد تا کاملاً خشک شود.

لازم به ذکر است که روش ارائه شده در بالا برای تهیه واکنشگر چه از رزین دانه‌ای با مش  50-20 ومش           و چه از رزین کاملاً پودر شده استفاده شده باشد، یکسان است.

بر ای تعیین ظرفیت رزین نسبت به آنیون پرمنگنات مقدار شخصی مقدار رزین تثبیت شده در روش بالا در مقدار اضافی از اسید سولفوریک دو نرمال ( ml 60-40 ) بمدت یکساعت هم می خورد، مقدار مشخص و اضافی از محلول استاندارد آمونیم فروسولفات اضافه شده و تا زمانیکه رنگ تیره رزین کاملا از بین برود و تقریبا سفید شود هم می خورد. سپس محلول فروآمونیم سولفات واکنش نکرده با محلول استاندارد پتاسیم پرمنگنات  تیتر شده و یون پرمنگنات تثبیت شده بر روی رزین بدست می آید.

روش عمومی اکسایش الکلهای بنزیلیک و آلیفاتیک توسط 50-20 DMn[1] در حلال:

به محلولی از الکل مورد نظر (mmol6/0) در استونیتریل (ml10) واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه ای بامش 50-20 در قسمت 2-2 ) اضافه شده و مخلوط واکنش به مدت 15-1 ساعت رفلاکس می گردد. پیشرفت واکنش توسط TLC دنبال می شود. (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) بعد از کامل شدن واکنش واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و  با استونیتریل (ml5*2) شسته می شود.سپس بازده واکنش باتوزین محصول جدا شده با کروماتوگرافی ستونی  یا مشتق 2 و4 دی نیتروفیل هیدارزین محاسبه می شود .

اکسایش بنزیل الکل بعنوان یک نمونه از الکلهای بنزیلیک توسط 50-20 DMn در حلال:

به محلول بنزیل الکل (g 065/0 و    mmol6/0) در استونیتریل (ml10) واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه ای بامش 50-20 در قسمت 2-2) اضافه شده و مخلوط واکنش رفلاکس شد، تعقیب پیشرفت واکنش توسط TLC (تتراکلرید کربن اتر: 1/4) نشان از اتمام واکنش پس از 1 ساعت بود. در ادامه واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و با  استونیتریل (ml5*2) شسته شدبرای تعیین بازده بنزالدئید بدست آمده به محلول زیرصافی غلیظ شده محلول 2 و 4- دی نیتروفنیل هیدرازین اضافه شد. بعد از تشکیل مشتق مربوطه ، مشتق توسط کاغذ صافی جدا پس از شستشو با آب خشک شد . و از روی وزن آن بازده بنزالدئید محاسبه شد.

روش عمومی اکسایش الکلهای بنزیلیک و آلیفاتیک توسط PDMn[2] در حلال:

به محلولی از الکل مورد نظر (mmol75/0) در استونیتریل (ml10) واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین پودریدر قسمت 2-2) اضافه شده و مخلوط واکنش به مدت 2:45-5/0 ساعت رفلاکس می گردد. پیشرفت واکنش توسط TLC دنبال می شود. (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) بعد از کامل شدن واکنش واکنشگر توسط کاغذ صافی جدا و  با استونیتریل (ml5*2) شسته می شود. سپس بازده واکنش باتوزین محصول جدا شده(کروماتوگرافی ستونی ) یا مشتق  2 و 4 دی نیتروفنیل هیدرازین محاسبه می شود.

اکسایش بنزیل الکل بعنوان یک نمونه از الکلهای بنزیلیک توسط PDMn در حلال:

به محلول بنزیل الکل ( g 081/0   mmol75/0) در استونیتریل (ml10) واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین پودری در قسمت 2-2) اضافه شده و مخلوط واکنش رفلاکس شد. تعقیب پیشرفت واکنش توسط TLC (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) نشان از اتمام واکنش پس از 5/0 ساعت بود. در ادامه واکنشگر تثبیت شدن توسط کاغذ صافی جدا و  با استونیتریل (ml5*2) شسته شد. سپس حلال تبخیر شد.

برای تعیین بازده بنزالدئید بدست آمده به محلول زیرصافی غلیظ شده محلول 2 و 4- دی نیتروفنیل هیدرازین اضافه شد. بعد از تشکیل مشتق مربوطه ، مشتق توسط کاغذ صافی جدا پس از شستشو با آب خشک شد . و از روی وزن آن بازده بنزالدئید محاسبه شد.

روش عمومی اکسایش آسیلوئینها توسط 50-20 DMn در حلال:

به محلولی از آسیلوئین (mmol6/0) در استونیتریل (ml10) واکنشگر تثبیت شده Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه‌ای بامش 50-20 در قسمت 2-2) اضافه شده و مخلوط حاصله رفلاکس می گردد. پیشرفت واکنش توسط TLC دنبال می شود. (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) پس از پایان واکنش بین 5/8-2 ساعت واکنشگر توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته می شود. سپس حلال تبخیر شده و بازده واکنش باتوزین محصول جدا شده با کروماتوگرافی ستونی محاسبه می شود.

اکسایش بنزوئین توسط50 –20  DMn بعنوان یک نمونه از آسیلوئینها در حلال:

به محلولی از بنزوئین (g127/ 0 ،mmol 6/0 ) در استونیتریل (ml10) واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه‌ای بامش 50-20 در قسمت 2-2) اضافه شده و مخلوط رفلاکس گردید. مطالعه پیشرفت واکنش توسط TLC (تتراکلرید کربن/ دی اتیل اتر: 1/4) نشان دهنده اتمام واکنش پس از 5/8 ساعت بود. در ادامه واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته شد. سپس حلال تبخیر شد و بازده واکنش با توزین بنزیل جدا شده توسط کروماتوگرافی ستونی (تتراکلرید کربن روی اتیل اتر (1 / 4 ) بر روی سیلکاژل بدست آمد .

روش عمومی اکسایش آسیلوئینها توسطPDMn در حلال:

به محلولی از آسیلوئین (mmol75/0) در استونیتریل (ml10) واکنشگر تثبیت شده Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین پودری در قسمت 2-2) اضافه شده و مخلوط حاصله رفلاکس می‌گردد. پیشرفت واکنش توسط TLC دنبال می شود. (تتراکلریدکربن/ دی اتیل اتر: 1/4) پس از پایان واکنش بین 5-5/1 ساعت واکنشگر توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته می شود. سپس حلال تبخیر شده و بازده واکنش باتوزین محصول جدا شده باکروماتوگرافی ستون محاسبه می شود.

اکسایش بنزوئین توسط PDMn بعنوان یک نمونه از آسیلوئینها در حلال:

به محلولی از بنزوئین (g159/0 ،mmol 75/0 ) در استونیتریل (ml10) واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین پودری در قسمت 2-2) اضافه شده و مخلوط رفلاکس گردید. مطالعه پیشرفت واکنش توسط TLC (تتراکلرید کربن/ دی اتیل اتر: 1/4) نشان دهنده اتمام واکنش پس از 5/1 ساعت بود. در ادامه واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته شد. سپس حلال تبخیر شد  و بازده واکنش با توزین بنزیل جدا شده توسط کروماتوگرافی ستونی (تتراکلرید کربن روی اتیل اتر (1 / 4 ) بر روی سیلکاژل بدست آمد .

اکسایش رقابتی بین بنزیل الکل و بنزهیدرول بعنوان یک نمونه از واکنشهای رقابتی توسط 50-20DMn در حلال:

به محلولی از بنزیل الکل (g65/ 0 ،mmol 6/0 ) و بنزهیدرول (g 110/0،mmol6/0) در استونیتریل (ml10) واکنشگرDowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه‌ای  بامش (50-20) در قسمت 2-2) اضافه و مخلوط واکنش در دمای 50 انجام شد. بررسی پیشرفت واکنش توسط TLC (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) نشان دهنده اتمام بنزیل الکل بعد از 1 ساعت و عدم تبدیل بنزهیدرول پس از این مدت بود. در ادامه واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته می شود. سپس حلال تبخیر شده سپس حلال تبخیر شد و با توزین بنزالدئید و بنزوفنون جدا شده توسط کروماتوگرافی ستونی (تتراکلرید کربن / دی  اتیل اتر :1/4 ) بر روی سیلیکاژل بازده محصول به ترتیب  .

روش عمومی اکسایش الکلهای بنزیلیک و آلیفاتیک توسط    DMn در شرایط بدون حلال:

مخلوطی از الکل مورد نظر(mmol5/1-43/0) و واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه ای     در قسمت 2-2) تهیه شده و در دمای محیط مرتب بهم می‌خورد، پیشرفت واکنش توسط TLC. (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) دنبال می شود. پس از پایان واکنش به مدت 6-3 ساعت به مخلوط واکنش حلال استونیتریل اضافه می شود. (ml10) و سپس واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته می شود. سپس بازده واکنش باتوزین محصول جدا شده باکروماتوگرافی ستونی یا مشتق 2 و 4- دی نیترو فنیل هیدرازین محاسبه می شود.

اکسایش بنزیل الکل بعنوان یک نمونه از الکلهای بنزیلیک توسط    DMn در شرایط بدون حلال:

مخلوطی از (mmol5/1،g162/0) از بنزیل الکل و واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه ای  بامش   در قسمت 2-2) تهیه شده و در دمای محیط مرتب بهم می‌خورد، پیشرفت واکنش توسط TLC. (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) دنبال شد و واکنش پس از 3 ساعت به پایان رسید. پس از اتمام واکنش به مخلوط واکنش استونیتریل(ml10) اضافه گردید و واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته  شد برای تعیین بازده بنزالدئید بدست آمده به محلول زیرصافی تغلیظ شده محلول 2 و 4- دی نیتروفنیل هیدرازین اضافه شد بعد از تشکیل مشتق مربوطه  ، مشتق توسط کاغذ صافی جدا و پس از شستشو با آب خشک شد و از روی آن بازده بنزالدئید محاسبه شد 90%.

اکسایش رقابتی بین بنزیل الکل و بنزهیدرول بعنوان یک نمونه از واکنشهای رقابتی توسط    DMn در شرایط بدون حلال:

به مخلوط بنزیل الکل (mmol5/1،g162/0) و بنزهیدرول (g276/0 و mmol5/1) واکنشگر Dowex1-x8 حامل یون پرمنگنات (تهیه شده از رزین دانه ای بامش    در قسمت 2-2) اضافه شده و در دمای محیط مرتب بهم ‌خورد مطالعه پیشرفت واکنش توسط TLC (تتراکلرید کربن /دی اتیل اتر: 1/4) مبین اتمام واکنش پس از 3 ساعت بود. پس از اتمام واکنش به مخلوط استونیتریل (ml10) اضافه شد و واکنشگر تثبیت شده توسط کاغذ صافی جدا و با استونیتریل (ml5*2) شسته شد سپس حلال تبخیر شده و با توزین بنزالدئید و بنزوفنون جدا شده توسط کروماتوگرافی ستونی (تتراکلرید کربن / دی اتیل اتر : 1 / 4 ) بر روی سیلیکاژل بازده محصولات به ترتیب 88% و 0% بدست آمد .

متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.

دانلود فایل 

ددانلود مقاله اکسایش کننده ها و عملکرد آنها

اختصاصی از اس فایل ددانلود مقاله اکسایش کننده ها و عملکرد آنها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

1-1- پتاسیم پر منگنات بعنوان اکسنده  در شیمی آلی  :] 1   [                                    

   بیش از یک قرن است که پتاسیم پر منگنات بعنوان عامل اکسنده انعطاف پذیر و قـــوی در  شرایط اسیدی ،قلیایی ، و خنثی بکار گرقته می شود. یون چهار وجهی پر منگنات با پیونــد Πگسترده در شرایط خنثی و کمی قلیایی پایدار است.اما در حضور یون هیدروکسید و شرایط     شدیـدا" قلیایی به منگنز V   (هیپومنگنات) یا منگنز VI  (منگنات)  تسهیم نامتناسب پیــدا  میکند.]3و2[ 

در شرایطPH بالا بعضی اوقات تشخیص اینکه اکسایش از طریق فرایند های  تک الکترون یا دو الــکترون پیش میرود ، مشکل است

      سدیم و پتاسیم پرمنگنات تــــوسط اکســایش الکترولیتیکی  در مقیاس زیاد تولید میشوند پرمنگنات در محـــلولهای قلیایی ناپایدار بوده و به آرامی تجزیه میشود امـا سرعت تجزیه شدن آن در شرایط اسیدی قابل مشاهده است در محلول های خنثی یا کمی قلیایی و در تاریکی تجزیه پر منگنات بسیار آهسته می باشد.اما این تجزیه توسط نور کاتالیز می شود. بنابراین محلول های پرمنگنات باید در شیشه های تیره نگهداری شود. در محلولهای قلیایی پرمنگنات بعنوان یک عامل اکسنده قوی عمل میکند.

در شرایط بازی قوی و در حضور مقادیر اضافی از یون پرمنگنات Mn تولید می شود.(E=+0.56v)

  در محلولهای اسیدی ,پرمنگنات توسط مقادیر اضافی از یک عامل کاهنده به  کاهش می یابد.(E=+1.51v)      

       اما از آنجاییکه آنیون پرمنگنات    را اکسید می کند,محصول در حضور مقادیر اضافی پرمنگنات MnOخواهد بود.                                                                                       

 مکانیسم اکسایش با پر منگنات بسیار پیچیده است و مراحل دو مولکولی متعددی را در بر می گیرد. گستره اکسایش مـــواد آلی با یون پرمــنگنات به PHمحیــط بستگی دارد. منگنز V والانــــسی در شرایط قلیایی یا اســـیدی ضعیف به  منــگنز IV تبدیل میگردد.

در شرایط اسیدی قوی پرمنگنات کاهش بیشتری یافته ومنگنر IIIو نهایتا" منگـنز   II را تشکیل می دهد .                                                                                         

      بنابر این متغیر هایی که نقش اساسی در تعیین پتانسیل اکسایش بازی می کنند عبارتند از:  ماهیت مولکول اکسید شونده و PH  محیط .

عموما اکسایش با پر منگنات در محیط های آبی،حلالهای آلی قابل اختلاط با آب که در آنها پتاسیم پر منگنات حلالیت مناسبی نشان می دهد،انجام می شود. این حلالها عبارتند از: اتانول (توصیه شده برای اکسایش آلکنها)،ترشیوبوتانول، استون ،پیریدن و استیک اسید. استیک انیدرید برای اکسایش آلکنها به دی کتونها استفاده شده است. تری فلورواستیک اسید قطعا یک حلال آلی برای پر منگنات و هیدروکربنهاست.دی متیل فرمامید حلال دیگری است که برای اکسایش آلکنها بکار می رود. حلال اپروتیک دیگری که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد، دی متیل سولفوکسید است. به هر حال فقدان حلالی که هم بتواند پر منگنات و هم هیدروکربنها را حل کند، یکی از مشکلات اصلی در این ارتباط است .

برای حل این مشکل از واکنشگرهای انتقال فازی همچون نمکهای آمونیوم نوع چهارم     ]  4 [و اترهای تاجی ]  5 [ استفاده میشود که هر دو واکنشگر را در فاز آلی در کنار همدیگر قرار میدهد.

اکسایش با پرمنگنات می تواند در گستره دمایی عریضی از نزدیک صفر تا 0 بسته به نوع و حساسیت ترکیب مربوطه به انجام برسد. به عنوان مثال آلکنها و الکلها به نحو مطـلوبی ازC    10 -  تاC     25 + اکسید می شوند. در حالیکه برای اکسایش آلکینها ، هیدروکربـنها یا ترکیبـات آروماتیک با شاخه جانبی آلکیل به دمای  نیاز است. مقالات مربوط به اکسایش با پر منگنات بسیار زیاد بوده و سیمای سنتزی  آن مورد بحث قرار گرفته است.   ]  12-6 [

مکانیسم اکسایش با پرمنگنات درشرایط مختلف و برای ترکیبات آلی مختلف نیز به طور گسترده ای موردبازبینی قرارگرفته است.  ]17-13و8و7و6و2[

پتاسیم پر منگنات بصورت غیرتثبیت شده و تثبیت شده در اکسایش آلی مختلف استفاده شده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود.                                                 

شامل 33 صفحه فایل word قابل ویرایش

تحقیق اکسایش بنزیل

اختصاصی از اس فایل تحقیق اکسایش بنزیل دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)


تعداد صفحه:32

فهرست:

اکسایش بنزیل

تکنیکهای عمومی

مواد شیمیایی و حلالهای بکار رفته از شرکت مرک آلمان و فلوکای سوئیس تهیه شدند.

رزین تبادل آنیونی بازی قوی Dowexl –x8 بایون مخالف کلرید و 8% دی وینیل بنزین بعنوان عامل اتصال عرضی و ساختار ژلی بامش 50-20 از شرکت فلوکا و بامش از شرکت مرک آلمان  تهیه شد.

از آنجائیکه محصول واکنشها شناخته  شده می باشند. شناسایی  آنها از روی نقطه ذوب خود محصول یا مشتق 2 و 4  دی نیتروفنیل هیدرازون یا طیف زیر قرمز آنها صورت گرفت .

پیشرفت واکنشها توسط کروماتوگرافی لایه نازک بر روی سیلیکاژل با کمک صفحات TLC آماده (SILG/UV 254) دنبال شدند. بازده واکنشها از روی وزن محصول جدا شده یا وزن مشتق  2 و 4 دی نیتروفنیل هیدرازون محاسبه شد.

تحقیق در مورد اکسایش فوتوکاتالیزوری اکسیم ها و سمی کاربازون ها با استفاده ازفوتوکاتالیست تیتانیم دی اکسید

اختصاصی از اس فایل تحقیق در مورد اکسایش فوتوکاتالیزوری اکسیم ها و سمی کاربازون ها با استفاده ازفوتوکاتالیست تیتانیم دی اکسید دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)


تعداد صفحه: 2

فهرست:ندارد

اکسایش فوتوکاتالیزوری اکسیم ها و سمی کاربازون ها با استفاده ازفوتوکاتالیست تیتانیم دی اکسید

چکیده

یک روش جا لب برای اکسیداسیون ترکیبا ت آلی روش فوتوکاتالیزوری ( استفا ده از انرژی نور و پودر نیمه رسانای تیتانیم دی اکسید ) است0 این قبیل فوتوکاتالیزورهای هتروژن در حلال های آلی معمولا استونیتریل به کار می روند. وقتی سوسپانسیون TiO2 در معرض نور UV قرار می گیرد فرآیند فوتوکاتالیزوری آغا ز شده جفت الکترون- حفره ایجاد می گردد. تحریک نیمه رسانا توسط نوری با انرژی بیشتر از نوار شکا ف صورت گرفته، لذا الکترون از نوار ظرفیت به نوار هدایت ارتقا می یا بد. سپس حفره ،از جای خالی الکترون در نوار ظرفیت ایجاد می گردد.

شکست اکسیم و ایجاد آلدهید و کتن تحت شرایط ملایم از واکنش های مهم است زیرا اکسیم ها به عنوان یک گروه محافظ برای حفاظت آلدهید وکتن به کار می روند و به طور گسترده برای خالص سا زی ترکیبا ت کربونیل استفاده می شوند. در این تحقیق اکسایش فوتو کاتالیزوری اکسیم در حضور فوتو کا تا لیزور TiO2 مورد بررسی قرار گرفت. اثر نور UV حاصل از لامپ 400 وات جیوه،اکسیژن، تیتانیم دی اکسید، زمان تابش، مقدار TiO2و بازده آزما یش شد. در این روش برای ایجاد ترکیبا ت کربونیل از اکسیم، از تیتا نیم دی ا کسید در حضور اکسیژن و نور UV حا صل از لامپ 400 وات جیوه استفاده شد. مد ت زما ن تابش برای حداکثر تبدیل ترکیبات اکسیم به کربونیل، بین 5/0 تا 20 سا عت به دست آمد.

در یک آزمایش نمونه ای از اکسیم در حلا ل استونیتریل، بدون آن که TiO2به آن افزوده شود، تحت تابش نور UV قرار گرفت. در آزمایش دیگر اکسیم در حلا ل استو نیتریل حل، سپس TiO2به آن افزوده، در غیاب نور UV به هم زده شد. در هر مورد، پیشرفت قابل ملا حظه ای مشاهده نشد.

هم چنین در حضور اکسیژن ، سرعت و کارآیی واکنش فو تو کاتالیزوری بهبود یافت. در اصل مولکول اکسیژن به طور مؤثر الکترون نوار هدایت را به دام انداخته، از ترکیب مجدد حفره و الکترون جلوگیری می نماید.

د ر آزما یش دیگر، تا ثیر مقدار کا تا لیزور بر روی پیشرفت واکنش در حضور نور UV و اکسیژن مورد بررسی قرار گرفت. مخلوط واکنش شا مل استوفنون اکسیم (1- میلی مول )،استونیتریل (17 - میلی لیتر) وتیتانیم دی اکسید به ترتیب با مقادیر 1/03 ، 0/518، 0/337، 0/250، 0/200، 0/100 و 0/060 میلی مول آزمایش شد. مخلوط واکنش به مد ت 4 ساعت تحت تابش نور UV قرار گرفت. پیشرفت واکنش در همه موارد 100 % به دست آمد. پیشرفت واکنش فوتو کا تا لیزوری توسط TLC دنبا ل گردید. تیتانیم دی اکسید با استفاده از سانتریفوژ از مخلوط واکنش جدا، سپس حلال تبخیر، توسط کروماتوگرافی صفحه سیلیکاژل، محصول جداسازی و خالص سازی شد. بازده ترکیبات کربونیلی حاصل، بین ( 96-60 ) درصد به دست آمد که توسط روش های دستگاهی IR و 1H NMR شناسایی شد.

ترکیبات سمی کاربازون به طور گسترده بزای محافظت و خالص سازی ترکیبات کربونیل به کار می رود. در این تحقیق،اکسایش فوتوکاتالیزوری سمی کاربازون در حضور فوتوکاتالیزور TiO2مورد بررسی قرار گرفت و ایجاد آلدهید و کتن از ترکیبات سمی کاربازون، با استفاده از فوتوکاتالیزور تیتانیم دی اکسید مطالعه شد.

برای نمونه،مخلوط واکنش شامل: استوفنون سمی کاربازون ( 0/5 میلی مول )، استونیتریل(15 میلی لیتر) و تیتانیم دی اکسید ( 0/5 میلی مول) بود که به مدت 5 روز تحت تابش نور UV ، حاصل از لامپ جیوه 400 وات جیوه به هم زده شد. تیتانیم دی اکسید با استفاده از سانتریفوژ از مخلوط واکنش جدا، سپس حلال تبخیر، توسط کروماتوگرافی صفحه سیلیکاژل، محصول جداسازی و خالص سازی شد. بازده ترکیبات کربونیلی حاصل، بین ( 90-56 ) درصد به دست آمد که توسط روش های دستگاهی IR و 1H NMR شناسایی گردید.