لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه11
فهرست مطالب
سوفسطائیان
مفعول بمانیم و دیگران فاعل بر ما » !؛ بلکه ما بایستی هنر انگیخته شدن و انگیزاندن را از همین امروز بیاغازیم و در رودخانه ی فلسفیدن و دانشورزی، سهیم و رنگ ایرانی بودن خود را نشان دهیم. « استاد منوچهر جمالی »، نخستین متفکّر و فیلسوف ایرانیست که سرچشمه ی فلسفیدن و اندیشیدن خود را در بستر زبانها و فرهنگ ایرانی، شالوده ریزی کرده است و در مقام انگیزنده ای دلیر و رادمنش در گستره ی « تفکّر و سنجشگری » به نام پیشگام و پرچمدار خویشاندیشی، پا به میدان گذاشته است. او، آغازگاه فلسفیدن ایرانی می باشد و دانش ایرانی را می توان از محصولات فکری او و همانندان او، استخراج و استنباط و در مفاهیم دانشپژوهی عبارت بندی کرد و آنها را در شناخت و سنجشگری مُعضلات وطن به کار بست. استاد « منوچهر جمالی »، چشمه ی جوشان است؛ نه بشکه ی تلنبار شده از نظرات دیگران. آن که خودش می اندیشد؛ زاینده و سرچشمه هست ؛ ولی آن که به دیگران تاسی می جوید و می آویزد و متابعت و دنباله روی می کند، فقط یک « مقلّد » است و مدام به منبع و ماخذ، محتاج. انسان اندیشنده و زاینده و منبع افکار فردی، انسانیست که « فیلسوف و متفکّر و قائم به ذات » می باشد؛ ولی انسانی که مفعول و ناقل افکار و گفتارهای دیگریست، انسانیست سترون و انبار و زاغه ی کتابها و چیز نویس آکادمیک. اگر از استثنایی بگذریم که « استاد جمالی » باشد، می توان گفت که ما متاسفانه هنوز دانش ایرانی نداریم؛ زیرا در فلسفیدن، سترون و نازا هستیم؛ برغم آنکه غنی ترین فرهنگ را برای اندیشیدن در باره ی موضوعهای بکر و حیاتی و اساسی در راستای آفرینش و دوام شیرازه ی باهمستانمان در اختیار داریم.
مرجع؛ یعنی محل ارجاع . جایی که حاضر و آماده است و ما به آن، رجوع می کنیم و شنیده ها و آموخته ها و دیده ها و تجربیات خودمان و دیگران را در ترازوی آن می نهیم و با عیار آن ترازو، مسائل خود را می سنجیم و نتیجه گیری می کنیم. در این راستا، انسانی که بسان چشمه است و از گوهر تجربیات و نگرشها و آموخته ها و تفکّرات فردی خودش لبریز می باشد به هیچ « مرجعیّتی
تحقیق در مورد سوفسطائیان