دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل: Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه :96
بخشی از متن مقاله
مبانی فلش
محیط فلش ساده به نظر می‌آید. ممکن است قصد داشته باشید همین الان کار ترسیم و متحرک سازی را شروع کنید. اما احتمالاً فلش به آن صورتی که شما انتظار دارید عمل نمی‌کند.
برای اینکه اولین قدمها را درست بردارید، بهتر است با مبانی آن آشنا شوید. فلش با برخی از نرم‌افزارها سازگار است و در مواردی با آنها تفاوت دارد.
نوارهای ابزار (Tooibars)
فلش دارای پنج نوار ابزار است: 1- اصلی یا استاندارد (Standard).2- وضعیت (Status). 3- کنترل کننده (Controler). 4- راه انداز (Launcher). 5- جعبه ابزار (Tooibox) به آن Tools هم گفته می‌شود. چهار نوار ابزار اول، راهی برای رسیدن به گزینه‌های منوها فراهم می‌کنند، که توسط دکمه‌های نماد دار مشخص شده‌اند. نوارهای ابزار یا Tools، روشی را برای درج و اصلاح متن و تصویر فراهم می‌کنند.
(شکل(1) می‌توانید نوارهای ابزار را آنطور که می‌خواهید مرتب کنید.)
می‌توانید در منوی Window، گزینه Toolbars، نوارهای ابزار استاندارد، وضعیت، کنترل کننده را ملاحظه کنید (شکل 1). توجه داشته باشید که نوار راه‌انداز (Launcher) همیشه فعال است.
نوار ابزار اصلی حاوی دکمه‌هایی برای توابع رایج موجود در منوهای Fileو Edit می‌باشد. مثل Open، Save و Undo. می‌توانید عملاً کار هر دکمه را شناسایی کنید، به این صورت که نشانگر ماوس را روی دکمه‌ای قرار داده و منتظر بمانید تا راهنمای آن ابزار ظاهر شود. نوار ابزار وضعیت، وضعیت جاری صفحه کلید شما را نشان می‌دهد: مثل Caps Lock و Num Lock، همین. ( من معمولاً این نوار را غیر فعال می‌کنم تا فضای بیشتری را روی صفحه داشته باشیم).
نوار ابزار کنترل کننده، شبیه به کنترل کننده روی دستگاه پخش ویدئو است. هنگام ساخت نمایش می‌توانید با استفاده از کنترل کننده، نمایش خود را اجرا، متوقف، جلو، عقب و یا از ابتدا شروع کنید. و بالاخره اینکه، وقتی به استفاده از میانبرها عادت کنید، هرگز از این نوار ابزار استفاده نخواهید کرد.
نوارهای ابزار اصلی و کنترل کننده قابلیت حرکت دادن و قفل کردن را دارند. به این معنی که می‌توانید آنها را روی صفحه جابجا کنید یا به رابط فلش قفل کنید. بدین ترتیب می‌توانید فضای کاری خود را به دلخواه سازماندهی کنید. برای مثال از منوی Window، گزینه Toolbars و سپس Controller را انتخاب کنید. نوار ابزار بر روی سایر اجزا صفحه ظاهر می‌شود. اگر کنترل کننده را به سمت خط زمانی در بالای Stage بکشید، می‌توانید آن را در آنجا قفل کنید. در واقع به رابط قفل می‌شود. برای اینکه آن را از آنجا خارج کنید، روی خط کنار دکمه توقف کلیک کرده و آن را بکشید. نوار ابزار راه‌انداز (Launcher) را نمی‌توانید غیر فعال و یا حرکت دهید. این نوار بسیار مفید است که احتمالاً هیچگاه مایل به غیر فعال کردن آن نخواهید بود. این نوار که در پایین رابط فلش قرار دارد، امکان دسترسی سریع به اغلب کادرهای رایج را فراهم می‌کند. این موضوع را بعداً شرح می‌دهیم.
جعبه ابزار با انتخاب گزینه Tools از منوی Window، فعال یا غیر فعال می‌شود. مثل بیشتر نوارهای ابزار، جعبه ابزار نیز قابلیت حرکت و قفل شدن را دارا می‌باشد. محل پیش فرض آن در سمت چپ صفحه می‌باشد، که در آنجا قفل شده است. از جعبه ابزار عمدتاً برای ترسیم بر روی Stage استفاده می‌شود. توجه کنید، جعبه ابزار به چند بخش تقسیم شده است که عبارتند از: Tools ( ابزار)، View(نما)، Color ( رنگ) وOptions (گزینه‌ها) (شکل2).
بخش Tools به شما امکان می‌دهد تا تصویر و متن ایجاد کنید ( توسط ابزار متن و ابزار خط). می‌توانید تصاویر را با ابزار پاک کن و ابزار سطل رنگ، اصلاح کنید. می‌توانید تصاویر را به آسانی توسط ابزار پیکان و دو ابزار زیر انتخاب و کمند، انتخاب کنید. قسمت Colors به شما امکان می‌دهد تا رنگ ترسیمات را کنترل کنید. بالاخره قسمت Options شامل توابع اضافی برای ابزارهای خاص می‌باشد. بسته به ابزار انتخاب شده، گاهی ممکن است چیزی در این قسمت مشاهده نشود.
(شکل (2)جعبه ابزار، ابزاری برای ترسیم، ویرایش و مشاهده دارد و نیز گزینه‌هایی دارد که بر اساس ابزار انتخاب شده جاری تغییر می‌کنند.)
خط زمانی (Timelien)
اما الان مرور کوتاهی به خط زمانی خواهیم داشت.
خط زمانی حاوی تصاویر متوالی است که نمایش توسط آنها ساخته می‌شود. وقتی کاربر نمایش شما را تماشا می‌کند، در واقع تصاویر روی فریم 1 و به دنبال آن فریم 2 و سایر فریمها را مشاهده می‌کند. مانند آن است که فیلم واقعی یک نمایش سنتی را بردارید و آن را بطور افقی روی صفحه پهن کنید، بصورتی که شروع آن در سمت چپ و پایان آن در سمت راست باشد.
مانند بیشتر پنجره‌های دیگر، خط زمانی قابلیت حرکت و قفل شدن را دارا می‌باشد از این خصوصیت فقط برای سازماندهی فضای کاری استفاده می‌شود. اگر بخواهید می‌توانید خط زمانی را در زیر Stage یا هر جای دیگری قرار دهید. کسانی که دو نمایشگر دارند، انعطاف بیشتری برای سازماندهی فضای کاری‌شان در اختیار دارند. اگر خط زمانی را به هر دلیلی بسته باشید (البته وقتی آزاد باشد این کار ممکن است)، می‌توانید آن را انتخاب گزینه Timeline از منوی View مجدداً باز کنید.
(شکل (3) اغلب نمایشها دارای لایه‌های بسیاری هستند. هر لایه از لایه‌های دیگر مستقل است.)
وقتی شروع به ساخت نمایش می‌کنید، خط زمانی بوسیله علائمی به شما کمک می‌کند. مثلاً می‌توانید طول نمایش را با نگاه کردن به خط زمانی مشاهده کنید. همچنین فلش از شمایلهای کوچک و نشانه‌های رنگی در خط زمانی استفاده می‌کند، به این ترتیب می‌توانید چگونگی اجرای نمایش را بفهمید.
علاوه بر فریمها، خط زمانی به شما اجازه می‌دهد تا هر تعداد لایه که می‌خواهید، در نمایش خود داشته باشید. مثل سایر برنامه‌های ترسیم، موضوعات رسم شده در هر لایه در زیر یا روی موضوعات لایه‌های دیگر ظاهر می‌شوند. هر لایه شامل نمایش جداگانه‌ای خواهد بود (ممکن است در مثال Keyframing متوجه وجود چند لایه شده باشید). به این صورت چند نمایش می‌توانند به صورت همزمان اجرا شوند، با استفاده از نام لایه‌ها و جلوه‌های ویژه (مثل Masking)، می‌توانید نمایشهای پیچیده‌ای بسازید.
شکل 3 خط زمانی و لایه‌های یک نمایش کامل شده را نشان می‌دهد.
پنجره‌ها (Windows)
یقیناً شما در فلش با پنجره‌های بیشتری غیر از Stage، نوارهای ابزار و خط زمانی (اگر چه اینها اصلی‌اند)، مواجه خواهید شد. در این قسمت به برخی دیگر از آنها می‌پردازیم.
کادرها (Panels)
کادرها به شما امکان می‌دهند تا خصوصیات هر موضوع را تغییر دهید. برای مثال، کادر Character اجازه می‌دهد، ظاهر فونت و اندازه آن را مشاهده کنید و یا تغییر دهید. کادر Fill به شما اجازه می‌دهد رنگ موضوعات را کنترل کنید. در این قسمت با تعدادی از کادرها (Panels) و در نهایت با تمام آنها آشنا خواهید شد، لیست همه آنها در منوی Window، گزینه Panels قرار دارد. چون تعداد این کاردها زیاد است، بعداً نحوه سازماندهی آنها را مطابق با کاری که انجام می‌دهید، خواهید آموخت.
(شکل(4) می‌توانید همه لایه‌ها را با کلیلک کردن روی شمایل قفل که در بالای خط زمانی قرار دارد، از حالت قفل خارج کرده و با قفل‌گذاری کنید.)
همان طور که ملاحظه خواهید کرد، استفاده از کادرها آسان است. کادرها به روشی خاص کار می‌کنند. اگر چه می‌توانید در حالی که هیچ چیزی را انتخاب نکرده‌اید، کادری را باز کنید، اما در این صورت اگر چیزی را در کادر مذکور تغییر دهید، روی هیچ چیزی تاثیر نخواهد گذاشت. برای مشاهده و تغییر خصوصیات یک موضوع خاص، باید ابتدا آن را انتخاب کنید. مثلاً برای تغییر اندازه فونت یک متن (Text)، آن را انتخاب و سپس کادر Characster را برای اعمال تغییر باز کنید. نکته مهم آن است که به هنگام باز کردن کادر Character، باید متن انتخاب شده باشد. همچنین می‌توانید چند موضوع را با هم تغییر دهید، به این صورت که ابتدا آنها را انتخاب و سپس کادر مناسب را باز کنید.
کادر Fill
کادر Fill به شما اجازه می‌دهد تا رنگ داخل موضوعات رنگ شده را مشاهده و اصلاح کنید. نحوه انجام این کار را در تکلیف بعد می‌‌آموزید.
استفاده از کادر Fill برای اصلاح و بازبینی رنگها
از کادر Fill برای بازبینی و تغییر رنگهای داخلی یک نمایش استفاده می‌کنیم.
1- برای مشاهده یک فایل از قبل ایجاد شده، از منوی Help، گزینه Samples و سپس Keyframing را انتخاب کنید.
2- در بالای این فایل روی شمایل قفل کلیک کنید تا از حالت قفل خارج شود، در غیر این صورت نمی‌توانید چیزی را ویرایش کنید.
3- حال رنگ را در فریم تغییر می‌دهیم. از منوی Window، گزینه Panels و سپس Fill را انتخاب کنید.
(گزینهFill دو حالته است، به این صورت که اگر کادر Fill باز باشد، در کنار این گزینه یک علامت مشاهده می‌کنید. اگر مجدداً روی همین گزینه کلیک کنید علامت حذف شده و کادر Fill نیز ناپدید می‌شود. اگر این کار را کرده‌اید روی Fill دوباره کلیک کنید تا مجدداً ظاهر شود).
4- روی زبانه Fill کلیک کنید و آن را به وسط صفحه بکشید. به این صورت می‌توانید هر گروه از کادرها را از حالت گروه‌بندی خارج کنید.
5- ابزار پیکان (Arrow) را از گوشه چپ بالای جعبه ابزار، انتخاب کنید ( با فشار دادن کلید V این کار امکان پذیر است). روی قابل آبی رنگ روی Stage کلیک کنید. ملاحظه خواهید کرد که نمونه رنگ کادر Fill مطابق با رنگ قاب تغییر می‌کند. روی نمونه رنگ کلیک کرده و نگه دارید. سپس رنگ دیگری را از جعبه رنگی که ظاهر می‌شود (Palette) انتخاب کنید. استفاده از کادر Fill تنها یکی از روشهای تغییر رنگ می‌باشد.
6- روی گلدان کلیک کنید. توجه کنید که کادر Fill به رنگ قهوه‌ای روزآمد می‌شود. کادر Fill همواره خصوصیات موضوع انتخاب شده را نشان می‌دهد.
7- در نتیجه، استفاده از کادر Fill بسیار ساده است. برای کسب تجربه بیشتر روی پس زمینه داخل قاب کلیک کنید، کادر به رنگ آبی مات روزآمد می‌شود. مشاهده می‌کنید که برخی از رنگها به صورت شیب (Gradient) هستند.
کادر Info
کادر Info به شما امکان می‌دهد تا خصوصیت بصری موضوعات را مشاهده و یا ویرایش کنید. برای مثال، عرض و ارتفاع و یا موقعیت عمودی و افقی را می‌توان مشاهده و یا ویرایش کرد. این کادر استفاده زیادی دارد و به همین خاطر شرکت (Macromedia) دکمه‌ای برای آن در کادر راه‌انداز (Launcher) قرار داده است.
اکنون فایلی را که از تکلیف قبل باز نگه داشته‌اید را بررسی می‌کنیم. روی شمایل کادر Info که در نوار راه‌انداز (Launcher) قرار دارد، کلیک تا این کادر باز شود. سپس روی زبانه آن کلیک کرده و به میانه صفحه بکشید.
مطمئن شوید که ابزار پیکان (Arrow)انتخاب شده باشد. سپس روی ترسیمات مختلف صفحه کلیک کنید. ملاحظه خواهید کرد که کادرInfo اطلاعات مربوط به هر شکل را نمایش می‌دهد. با حرکت دادن ماوس، اعدادی که در پایین کارد مشاهده می‌شوند، دائماً تغییر می‌کنند. روی شکل قاب کلیک کرده و به عرض و ارتفاع نشان داده شده در کادر Info توجه کنید. خواهید دید که موقعیت قاب در فیلدهای X و Y نمایش داده می‌شود. X تعداد پیکسل‌ها را بطور افقی از سمت چپ صفحه نشان می‌دهد و Y تعداد پیکسل‌ها را بطور عمودی از بالای صفحه نشان می‌دهد. با استفاده از کلیدهای جهت‌دار روی صفحه کلید، قاب را جابجا کنید. ملاحظه خواهید کرد که مختصات X و Y تغییر می‌کنند. کادرها (Panels)، علاوه بر اینکه اجازه می‌دهند خصوصیات را مشاهده کنید، به شما امکان تغییر این خصوصیات را نیز می‌دهند، بنابراین اگر عدد بزرگتری را در فیلدX تایپ کنید و کلید Tab را فشار دهید، ملاحظه خواهید کرد شکل قاب، روی Stage جابجا می‌شود. به همین روش می‌توانید عرض و ارتفاع هر عنصری را تغییر دهید. برای مثال می‌توانید با استفاده از کادرInfo، عرض دو عنصر را یکی کنید.
کتابخانه (Library)
کتابخانه بهترین وسیله برای ذخیره کردن کلیه عناصر رسانه‌ای می‌باشد که شما در فایل فلش از آنها استفاده می‌کنید. دلایل زیادی برای علاقه‌مندی شما به کتابخانه وجود دارد. از رسانه‌هایی که در کتابخانه قرار می‌گیرد، می‌توانید به دفعات در فایل خود استفاده کنید (با وجود استفاده مکرر از رسانه‌ها، اندازه فایل شما افزایش قابل ملاحظه‌ای نخواهد یافت). مثلاً اگر تصویری از یک ابر داشته باشید و آن را در کتابخانه قرار دهید، بعداً می‌توانید 100 کپی از ابر را به روی Stage بکشید (و سراسر آسمان را پر از ابر کنید)، اما در اعماق فایل فلش، تنها یک ابر وجود دارد. یکی از راههای کوچک نگه داشتن نمایشهای فلش، استفاده از کتابخانه است.
از کتابخانه به دو روش استفاده می‌شود: برای اصلاح و برای نگهداری (یا دسترسی به محتویات کتابخانه) ممکن است بخواهید یکی از عناصر کتابخانه (سمبول نامیده می‌شود) را اصلاح کنید که در این صورت باید محتویات کتابخانه را ویرایش کنید. همچنین ممکن است برای سازماندهی محتویات آن به کتابخانه رجوع کنید و یا حتی نمونه‌هایی از سمبولها (Instance) را به داخل نمایش خود بکشید. برای این اهداف لازم است کتابخانه را نگهداری کنید.
ترسیم و رنگ آمیزی در فلش
فلش به عنوان نرم افزار طراحی پا به عرضه گذاشت. سازندگان فلش قصد داشتند ابزار ترسیمی بسازند که طبیعی‌تر باشد. فلش برای تبدیل شدن به ابزار متحرک‌سازی تکامل یافت و از آنجایی که در نظر دارید تصاویر متحرک بسازید، می‌توانید به راحتی تصاویر را درخود فلش طراحی کنید.
ابزارهای ساخت (Creation Tools)
ابزارهای دید با آنکه بسیار مفید هستند اما تغییری در فایل ایجاد نمی‌کنند. برای ساختن یک کار هنری در فلش، یا باید چیزی را به تصویر بیفزایید و یا چیزی را که قبلاً طراحی کرده‌اید، تغییر دهید یا تمامی و یا بخشی از آنچه طراحی کرده‌اید را حذف کنید. ابتدا باید دید که چگونه می‌توان به یک کار هنری چیزی افزود. در اینجا با تغییر و یا حذف کردن آشنا می‌شوید.
ترسیم خطوط
برای رسم خطوط دو ابزار وجود دارد: ابزار خط (Line) و ابزار مداد (Pencil). خطوط می‌توانند رنگ خطوط پیرامونی، ضخامت خطوط پیرامونی و سبک خطوط پیرامونی را تعیین کنند. این ویژگی جالبی است زیرا در یک تعریف هندسی خط فاصله‌ای بین دو نقط است و اشاره‌ای به رنگ، ضخامت و یا سبک آن نمی‌شود. این تصور زیبایی است که آن را خط بسیار نازکی در نظر آوریم که می‌تواند رنگ، ضخامت و سیک (نظیر نقطه چین، خط چین یا یکنواخت) داشته باشد. می‌توانید هر یک از خصوصیات خطوط پیرامونی (Stroke) را در هر لحظه تغییر دهید و این روی خط اصلی اثر نمی‌گذارد.
(شکل(5) کادر Stroke به شما امکان می‌دهد تا خصوصیات خطوط ترسیمی را تعیین کنید.)
ترسیم و تغییر خطوط
مراحل زیر را دنبال کنید:
1- فایل جدیدی باز کنید. خطوط می‌توانند به لحاظ خطوط پیرامونی خصوصیات متفاوتی داشته باشند. بنابراین ابتدا کار Stroke را در جای مناسبی قرار دهید. اگر کادر Stroke فعال نیست، از منوی Window، ابتدا Panels و سپس Stroke را انتخاب کنید. سپس کادر Stroke را در محل خالی روی صفحه قرار دهید. (شکل5).
2- ابزار خط (Line Tool)، خطوط مستقیم را رسم می‌کند. ابزار خط را انتخاب کنید. وقتی نشانگر ماوس روی صحنه نمایش (Stroke) قرار گیرد به شکل علامت جمع درمی‌آید. روی Stroke کلیک کرده و بکشید تا خطی ایجاد شود. احتمالاً متوجه حلقه تیره رنگی شده‌اید که به هنگام کشیدن ظاهر می‌شود. فلش به این روش، در رسم خطوط به شما کمک می‌کند. در مورد رسم خطوط متوجه خواهید شد که در صورت انتخاب گزینهSnap to Object از منوی View، رسم خطوط کاملاً افقی و یا عمودی بسیار آسان خواهد بود.
3- اگر در ابتدای کار ضخامت و یا رنگ خطوط پیرامونی را تعیین کنید، اینکار روی رسم خطوط بعدی اثر می‌گذارد. رنگ دیگری را از فهرست رنگهای موجود در کادر Stroke انتخاب کنید و سپس ضخامت خطوط پیرامونی را با تایپ عدد در محل مربوطه و یا با لغزاندن شاخص مربوطه تغییر دهید. سپس خط دیگری رسم کنید.
4- اگر قصد دارید خصوصیات خطوط پیرامونی خطی را قبلاً رسم کرده‌اید تغییر دهید، ابتدا ابزار پیکان (Arrow Tool) را انتخاب و سپس روی خط مورد نظر کلیک کنید. وقتی خط ( یا خطوطی) انتخاب شده باشد، می‌توانید برای تغییر خصوصیات آن از کادر Stroke استفاده کنید.
(شکل (6) حالت مداد (Pencil Mode) گزینه‌ای که روی عملکرد ابزار(Pencil Tool) تأثیر دارد.)
5- ابزار مداد را انتخاب کنید. توجه کنید که ابزار مداد (Pencil Mode) روی دکمه‌ای که در ناحیه Options ظاهر می‌شود کلیک کنید (شکل 6).
6- گزینه قائم کردن (Straighten) خطوط ترسیمی شما را صاف می‌کند. سعی کنید حرف S را با ابزار مداد رسم کنید. ملاحظه می‌کنید که ناهموار به نظر می‌رسد. حال سعی کنید حرف Z را رسم کنید. احتمالاً به آنچه مورد نظرتان است بیشتر شباهت دارد. با تغییر میزان حساسیت، در ادامه درس آشنا خواهید شد. ترسیم این حرف باید شما را با نحوه عملکرد حالت Straighten ابزار مداد آشنا کرده باشد.
7- گزینه Smooth را انتخاب کنید و سعی کنید حرف S و Z را رسم کنید. S به شکل جالبی درآمده است، اما Z انحنا پیدا کرده است در صورتی که قبلاً این طور نبود. این گزینه وقتی بکار می‌آید که تصاویر رسم شده با دست، ناهموار باشد.
8- بالاخره، وقتی ابزار مداد در حالت Ink باشد، خطوط دقیقاً همانطوری رسم می‌شود که شما ترسیم می‌کنید. فلش برای کاهش حجم فایل، ترسیمات شما را تعدیل می‌کند. یک خط ساده با داده‌های کمتری توصیف می‌شود و در نتیجه حجم فایل کمتر می‌شود، بنابراین سریعتر بارگذاری خواهد شد.
خصوصیات کادر Stroke روی خطوطی که با ابزار مداد و ابزار خط رسم می‌شوند اثر یکسانی دارد. یکی از ویژگیهای کادر Stroke که آن را تجربه نکرده‌اید خصوصیت خطوط پیرامونی یا Stroke است که به صورت زبانه‌ای در کادر مذکور دیده می‌شود. فهرست کشویی، نمونه‌ای از هر سبک را به شما نشان می‌دهد. سبک Solid (که پیش فرض است) خطی بسیار نازک است که عملاً ضخامت خطوط پیرامونی را در پایین‌ترین حد ممکن تنظیم می‌کند. از سبکهای دیگری که دارای طرح هستند باید با احتیاط بیشتری استفاده کنید. بدیهی است سبکهایی که جزئیات بیشتری دارند موجب افزایش حجم فایل می‌شوند. اما در حال حاضر بدانید که با استفاده از برخی سبکهای خطوط پیرامونی، حجم فایل به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد.
(شکل (7) کادر گفتگو Line Style ( که از کادر Stroke قابل دسترسی است) به شما اجازه می‌دهد که تمام جزئیات سبک خطوط پیرامونی را تنظیم کنید.)
بالاخره اینکه، با استفاده از پیکان روبه پایین که در گوشه راست بالای کادر Stroke قرار دارد می‌توانید برای ایجاد انواع خط استفاده کنید. بسویله کادر گفتگویی که ظاهر خواهد شد می‌توانید برخی از خصوصیات خط را کنترل کنید (شکل7). این سبکها جالب هستند ولی مراقب باشید، چون حجم فایل را به صورت چشمگیری افزایش می‌دهند.
حال که قسمتهای مختلف فلش را مورد بررسی قرار می‌دهید باید مطالبی را در مورد پیکان گزینه‌ها (Option Arrow) بدانید. بیشتر کادرها یک منوی ضمیمه دارند که توسط یک پیکان کوچک در گوشه راست بالای هر کادر مشاهده می‌شود که اگر روی آن کلیک کنید منوی حاوی اطلاعات مفید ظاهر می‌گردد.
رنگ آمیزی نواحی پرتو
در فلش هر شکلی که ترسیم می‌شود می‌تواند دو جزء داشته باشد: خطوط و نواحی پرتو (Fill). بعضی شکلها فقط دارای خطوط هستند و برخی فقط نواحی توپر دارند و بعضی نیز شامل هر دو هستند. نواحی توپر و خطوط باهم تفاوت دارند. خطوط به تنهایی ضخامتی ندارند و خصوصیات خطوط پیرامونی است که به آنها اعمال می‌شود. در عوض نواحی توپر طرف چپ، راست، بالا، و پایین دارند.
(شکل(8) ابزار سطل رنگ چند گزینه دارد نظیر اندازه شکاف که عملکرد ابزار را کنترل می‌کند.)
آنچه با یک مداد نوک تیز می‌توانید رسم کنید را به عنوان خطوط و آنچه با یک قلم نوک نمدی یا مداد شمعی می‌کشید را نواحی توپر تصور کنید.
دو ابزار قلم و سطل رنگ برای پر کردن نواحی توپر استفاده قرار می‌گیرند. در تکلیف بعد با نحوه کار این ابزارها آشنا خواهید شد.
رنگ کردن نواحی توپر
در این بخش با خصوصیات اصلی و برخی ویژگیهای نسبتاً پیشرفته نواحی توپر آشنا می‌شوید. مراحل کار عبارتند از:
1- در فایل جدیدی با ابزار مداد چند دایره بزرگ رسم کنید. مطمئن شوید که حداقل یکی از آنها کاملاً بسته باشد، یکی تقریباً بسته باشد و دیگری کاملاً باز باشند.
2- ابزار سطح رنگ را انتخاب کنید. توجه کنید که بخش Options در حال حاضر 3 دکمه دارد:
اندازه شکاف (Gapsize)، قفل نواحی توپر (Lock Fill)، تبدیل نواحی توپر (Transform Fill) مثل (شکل 8).
3- اگر با ابزار سطل رنگ روی یک قسمت خالی از Stage کلیک کنید، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. ابزار سطل رنگ شکلهای بسته را باغ رنگ انتخاب شده پر می‌کند. رنگ نواحی توپر، از کادر رنگی که در کنار سطل رنگ وجود دارد انتخاب می‌شود. همچنین ابزار، نواحی از قبل رنگ شده را نیز تغییر رنگ می‌دهد. برای بستن شکافهای بزرگ، اندازه شکاف (Gapsize) را به Close Large Gaps (آخرین گزینه در لیست باز شده) انجام می‌شود، با تنظیم اندازه شکاف (Gapsize) می‌توانید تمام دایره‌ها را پر کنید، حتی اگر کاملاً بسته نباشند.
4- ابزار قلم مو را انتخاب کرده و خطی را رسم کنید. چون از ابزار قلم مو استفاده می‌کنید، این شکل در واقع یک شکل توپر است هر چند که یک خط به نظر می‌آید.
5- حال با کلیک کردن و نگاه داشتن آن روی کادر رنگ، (که در قسمت Colors جعبه ابزار قرار دارد) رنگ جدیدی انتخاب کنید. سپس سطل رنگ را انتخاب و شکلی را که با قلم مو رسم کرده‌اید، رنگ کنید. سطل رنگ نه تنها می‌تواد رنگهای دایره‌ای توپر را عوض کند بلکه می‌تواند رنگ شکلهای توپری را که با ابزار قلم مو رسم کرده‌اید تغییر دهد.
6- حال به ناحیه انتخابها (Options) ابزار قلم نگاه کنید. دو فهرست کشویی به ظاهر یکسان ولی کاملاً متفاوت مشاهده می‌شود. بالایی اندازه قلم مو و دیگری شکل قلم مورا کنترل می‌کند.
برای مثال می‌توانید توسط نوک زاویه دار خشنویسی کنید. گزینه دیگر یعنی حالت قلم مو بسیار جالب است و در مرحله بعد گفته خواهد شد.
7- (شکل 9) حالت قلم مو را نشان می‌دهد. می‌توانید آن را امتحان کنید، حالت Paint Inside را انتخاب و آن را آزمایش کنید. از دایره‌های بسته‌ای که رسم کرده‌اید استفاده کنید و یا با ابزار مداد چند دایره رسم کنید. مطمئن شوید که ابزار قلم مو انتخاب شده باشد (می‌بینید که حالت قلم مو (Brush Mode) به همان حالت قبل باقی می‌ماند)، سپس داخل یکی از دایره‌ها کلیک و آن را رنگ کنید. سعی کنید خارج از خطوط دایره را رنگ کنید. حالت Paint Inside مانع از رنگ شدن بیرون شکل می‌شود! اگر Paint Inside انتخاب شده باشد و خارج از شکل کلیلک کنید هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
اجازه دهید به چند نکته مهم که در همه ابزارها صادق است اشاره کنیم. اولاً برخی از ابزارها گزینه‌های اضافی دارند که در قسمت پایین نوار ابزار ظاهر می‌شود. اگر گزینه‌ای را که قبلاً دیده‌اید نمی‌توانید پیدا کنید، باید بیاد آورید که مربوط به کدام ابزار بوده است. این نکته خیلی پیچیده نیست زیرا هر خصوصیتی را که بخواهید پس از ترسیم تغییر دهید در کادرهای مختلف قابل دسترسی است (این گزینه‌ها فقط طبق خواسته شما قابل پنهان شدن می‌باشند). گزینه‌هایی که پیش از ترسیم باید انتخاب کنید در محدوده انتخابها (Options) جعبه ابزار قرار دارند.
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
دانلود فایل
