این مطلب از مطالب آزاد موجود در اینترنت جمع آوری شده است و در مورد مدیریت پسماندهای هسته ای و در 11 صفحه می باشد و در زیر قسمتی از متن آورده شده است :آلایش هسته ای آلودگی است که توسط زباله‌ها و یا پسماندهای هسته‌ای ایجاد می گردد. اینها موادی هستند که در نیروگاه‌های هسته‌ای از طریق شکافت هسته‌ای تولید می‌شوند.
مشکل آلودگی
تجمع در برابر قوانین و صنایع انرژی هسته ای در ژنو. به طور کلی در تماس با مواد رادیواکتیو 2 نوع آلودگی وجود دارد:
سطح پائین، که بیشتر در مصارف پزشکی نظیر رادیولوژی، پرتودرمانی و اشعه ایکس وجود دارد. در این سطح، به دلیل آن که مواد رادیواکتیو، عمر کوتاهی دارند، خیلی سریع از بین می‌روند.
سطح بالا، که در اثر حضور در مرکز راکتور هسته‌ای به وجود می‌آید، مواد رادیواکتیوی نظیر اورانیوم، پلوتونیوم و دیگر عناصر رادیو اکتیوی به هنگام شکافت هسته‌ای تولید می‌شوند. بسیاری از عناصر تولید شده در این فرایند نیمه عمر بالایی دارند. بعضی از این مواد تا صدها سال نیز وجود دارند که وجود آنها صدمات جبران ناپذیری را به محیط زیست وارد می‌کند.
آلودگی‌های سطح بالا و اثرات آنها بر روی محیط زیست
هر نوع فلز سنگین مانند اورانیوم در اثر واکنش‌های هسته‌ای می تواند به زباله یا پسماند اتمی تبدیل شود. معمولاً منظور از زباله اتمی باقی مانده سوخت رآکتور اتمی است. خود فلز اورانیوم مقداری پرتوزایی طبیعی دارد. این مقدار بسیار اندک بوده و تشعشعات و پرتوهایی که از آن خارج می‌شوند، در حد خطرناکی نیست. تنها در صورت تماس مداوم است که ممکن است اثرات ناخوشایند و بیماری به‌بار آورد.
اما همین فلز اورانیوم پس از آنکه مورد شکافت اتمی قرار گرفت تبدیل به مواد دیگری می‌شود که برخی از آنها به شدت پرتوزا هستند. خواه این شکافت در رآکتور اتمی انجام شود، خواه در بمب اتم و خواه در آزمایشگاه. این مواد که عناصری چون رادیوم و کریپتون در آن به مقدار فراوان وجود دارند بسیار بسیار فعال و پرتوزا هستند. حتی لمس آنها برای چند ثانیه میتواند پیامدهای مرگباری به بار آورد.
دانشمندان و تکنسین‌های نیروگاه اتمی برای خارج کردن میله‌های سوختی از درون رآکتور و قراردادن آنها در محفظه‌های بسیار محکم و غیر قابل نفوذ از ربات و دوربین مدار بسته استفاده می‌کنند. این میله‌های سوختی پس از مرحله سرد شدن (که ممکن است تا چند روز به درازا بکشد) به دقت در بسته‌های محکم و نفوذناپذیر قرار گرفته و سپس وارد یک کانتینر فولادی بسیار ضخیم و ضد زنگ و ضد ضربه می‌شوند.
دفن این زباله‌ها که تا هزاران سال به شدت پرتوزا و کشنده هستند تابع مقررات بسیار سخت و بسیار پیچیده‌ای است. آنها عموماً به صورت ذرات ریز در آمده و با شیشه مذاب مخلوط می‌شوند. سپس در یک بشکه قطور فولادی بسته‌بندی شده و آنها نیز به نوبه خود در لایه‌های ضد پوسیدگی و ضد نفوذ قرار می‌گیرند. حمل این مواد با اسکورت‌های ویژه امنیتی پلیس و حتی ارتش همراه است. زیرا چنانچه این مواد بدست تروریسها بیفتد میتواند فاجعه به بار آورد و حتی زندگی روی کره زمین را مختل کند. کافی است یکی از این بسته‌ها پوسیده شده و وارد طبیعت گردد. ممکن است آبزیان را آلوده نماید. در نتیجه پرندگان و در مرحله بعد گوشت‌خواران را نیز آلوده می‌کند. مرحله بعد آب‌های کره زمین است و در نتیجه نابودی.
بسته‌های ضایعات اتمی، سپس در لایه‌های ژرف زمین همچون گنبدهای نمکی که تا سده‌ها تغییر نمی‌کنند انباشته می‌شوند. در بسیاری از کشورها به علت همین پسماندهای اتمی گروه‌های طرفدار محیط زیست با تأسیس نیروگاه‌های اتمی مخالفت می‌کنند.
زباله های پرتوزا که ازجمله زباله های هسته ای اند به عنوان فرآورده جانبی فرآیندهای صنعتی همچون تولید میله های سوخت اورانیوم برای نیروگاه های هسته ای یا در نتیجه کاربردهای پزشکی و نظامی مواد پرتوزا تولید می شوند./گروه دانش و فناوری
روش های مقابله بامعضل زباله های هسته ای
انرژی هس
مدیریت پسماندهای هسته ای