ل
ینک و پرداخت دانلود * پایین مطلب *
فرمت فایل : word ( قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 3
مقدمه :
کوروش بزرگ شاهنشاهی هخامنشی ایران را در این سده تاسیس کرد، تاریخ زرتشت مسلم نیست ولی بسیاری از اصول مذهب او در این زمان رواج داشته و اهورمزدا را می پرستیده اند، بودا و ماهاویرا در هندوستان و کنفسوسیوس در چین در قرن ششم ق.م بدنیا آمده اند و لائوتسه در اوائل این قرن هنوز زنده بوده است، مذهب یهود در این سده تکمیل و تقویت شده است.
کتاب نایاب " امیرکبیر و ایران " پژوهش ارزنده استاد " فریدون آدمیت " میباشد.
کتاب امیرکبیر و ایران مربوط است به هرآن‌چه در مورد امیرکبیر است. شادروان فریدون آدمیت در این کتاب به شرح زندگانی امیرکبیر از بدو تولد تا زمان مرگ او می‌پردازد. اقدامات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی امیرکبیر و اصلاحات و تفکرات این بزرگمرد از مهمترین بخش‌های این کتاب است. در مقدمه کتاب امیرکبیر را تنها فردی که به درستی می‌توان اشرف مخلوقات نامید تعریف کرده است. برای شناخت امیرکبیر این کتاب بهترین منبع موثق است.
دانلود کتاب امیرکبیر و ایران را به تمام دوستداران تاریخ معاصر پیشنهاد می‌کنیم.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:8
مقدمه
اینک که به یاری مزدا تاج سلطنت ایران و بابل و کشورهای جهات اربعه را به سرگذاشته ام اعلام می کنم که تا روزی که زنده هستم و مزدا توفیق سلطنت را به من می دهد دین و آئین و رسوم ملتهائی که من پادشاه آنها هستم محترم خواهم شمرد و نخواهم گذاشت که حکام و زیر دستان من دین و آئین و رسوم ملتهائی که من پادشاه آنها هستم یا ملتهای دیگر را مورد تحقیر قرار بدهند یا به آنها توهین نمایند.
من از امروز که تاج سلطنت را به سر نهاده ام تا روزی که زنده هستم و مزدا توفیق سلطنت را به من می دهد هرگز سلطنت خود را بر هیچ ملتی تحمیل نخواهم کرد و هر ملت آزاد است که مرا به سلطنت خود قبول کند یا ننماید و هرگاه نخواهد مرا پادشاه خود بداند من برای سلطنت آن ملت مبادرت به جنگ نخواهم کرد.
یادداشت
با توجه به تحولات نوین فرهنگی در جامعه امروز، نیاز همه ایرانیان به ویژه جوانان تیز بین و پرسشگر، به بررسی های جدید علمی و مستمر درباره تاریخ پر فراز و نشیب ایران زمین و دیانت و فرهنگ و تمدن آن، بیش از گذشته نمودار شده است. از این رو، دفتر پژوهشهای فرهنگی با شناخت این امر و در جهت گسترش دید گاه های همه جانبه و عمیق فرهنگی، تلاش مستمری را آغاز کرده و بر آن است تا با انتشار مجموعه از ایران چه می دانم؟ آگاهی های مهم ، دقیق و سودمندی را در حوزه های گوناگون ایران پژوهی در دسترس همه دوستداران ایران و جوانان علاقه مدن کشورمان قرار دهد.
امید است که این دفتر بتواند با ارایه این نوع پژوهش ها، ضمن ایجاد پیوندی نا گستنی میان فرهنگ امروز و دیروز و دوری از هر گونه ذهنیت و جانبداری های یک سویه و غیر علمی، زمینه تبادل نظر و اندیشه را میان همه دانش پژوهان و علاقه مندان این عرصه فراهم سازد و در شکوفایی حرکت نوین فرهنگی و اندیشه پرور و ایجاد آینده ای بهتر برای این سرزمین ، نقشی شایسته و مفید ایفا کند.
فهرست مطالب
پیش سخن
فصل اول. مادها وارتباط آنها با هخامنشیان 1
1 ) ریشه های تاریخی 1
2 ) ارتباط مادها و پارس ها 7
فصل دوم. خاندان هخامنشی و آغاز زندگی کوروش 11
1 ) نیاکان کوروش 11
2 ) آغاز پادشاهی کوروش 13
فصل سوم. پادشاهی کوروش و فتوحات او 15
1 ) تسخیر لیدی 15
2 ) تسخیر مستعمرات یونانی در آسیای صغیر 24
3 ) عزیمت کوروش به ماورا ءالنهر 29
4 ) تسخیر بابل 34
5 ) پیروزی نظامی 48
6 ) کاروان باز گشت 50
7 ) پادشاهی بابل 56
8 ) نگاه به غرب 57
فصل چهارم. خصال و صفات کوروش و ممیزات پادشاهی او 61
1 ) خصال و صفات 61
2 ) کشور داری 68
3 ) نبوغ نظامی و توان فرماندهی 72
4 ) ارائه مفهوم نوینی از پادشاهی 76
فصل پنجم . داستان ذوالقرنین 81 فصل ششم. مرگ کوروش 91
1 ) آخرین سال های زندگی 91
2 ) آرامگاه کوروش 98
سخن پایانی 102
پی نوشت
مآخذ
پیش سخن
ای انسان، هر که بخواهی باشی و از هر کجا که می آیی بدان که من کوروش بنیاد گذار امپراتوری ایران هستم بر این توده خاکی که جسدم را پوشانیده است رشک میر.
کوروش بزرگ موسس امپراطوری هخامنشی یکی از خوش نام ترین فرمانروایان در تاریخ جهان است که همه ملل و اقوام و مورخان یونانی و بابلی مانند هرو دوت، گزنفون، کتزیاس، بروسوس؛ و در کتیبه های به جا مانده و کتاب های دینی از جمله کتاب مقدس؛ در تواریخ ایام، عزرا، و اشعیا از او به بزرگی و نیکی یاد شده است. در کتاب مقدس برای نخستین بار از این سردار ایرانی به عنوان مسیح (نجات دهنده) یاد شده است:
خداوند به مسیح خویش یعنی کوروش که دست راست او را گرفتم تا به حضور او امت ها را مغلوب سازم و کمر های پادشاهان را بگشایم، تا درها را در مقابل وی مفتوح نمایم و دروازه ها دیگر بسته نشود، چنین می گوید .....
(اشعیا ، 13 / 19 - 22).
در میان همه حکم فرمایانی که از آغاز حضور ایرانیان در سرزمینی که به نام خود آنها ایران یا کشور نجبا شده، فرمانروایی کرده اند، صرف نظر از پادشاهان اعصار اسطواره ای و قهرمانی، که در هاله هایی از نور امید ها و انتظارات شکوهمند ملی غرق اند، شاید هیچ کس را نتوان یافت که در مقیاس های دسترس پذیر انسانی، از فضایل کم مانندی چون کوروش بر خوردار شده باشد، به طوری که تفاوت مرتبه اخلاقی او، حتی با اختلاف بلافاصلی که به نوبه خویش برترین های همه تاریخ این ملک شمرده می شوند، فاصله عظیمی را در بر می گیرد. بنیان گذار نخستین و بزرگ ترین امپراتوری های جهان، تا امروز از ویژگی هایی بر خوردار بوده است که مانند نوع حکومتی که از خود باقی گذاشت، خصوصیاتی منحصر به فرد و غیر قابل رقابت دارد.
اهمیت عظیم این مرد بزرگ و بر جسته و نامدار، بیش از همه در این است که انسانی زمینی است و مانند همه ابنای نوع خود، پارسیان عصر، صفات و خلقیانی کاملاً انسانی و ایرانی دارد. با اراده و صاحب عزم است، از هوشی سر شار و نیروی اداراکی قوی بر خوردار است، مظهری از صفات عالی اخلاقی چونان جوانمردی، مروت، ایثار، استقامت و فدا کاری را عرضه می کند، به قول و قرار ها سخت پای بند است، ضعیفان و عاجزان را در پناه می گیرد و مورد حمایت قرار می دهد. ه هنگام جنگ و مبارزه دلیر و اندیشمند و بی باک است و به وقت صلح رئوف و خطا پوش و بلند نظر. در نهایت رفتار او به گونه ای است که دوست و دشمن و خویش و بیگانه آرزو می کنند که جز او سایه دیگری بر سر شان نباشد.
در فصل های شش گانه این کتاب از زندگی کوروش و گسترش قلمرو امپراتوری هخامنشی در زمان او به اختصار سخن به میان می آید. در فصل اول از ماد ها و ارتباط آنها با هخامنشیان و در فصل دوم از خاندان هخامنشی و آغاز پادشاهی کوروش یاد شده است. فصل سوم به پادشاهی کوروش و فتوحات او اختصاص دارد. ر فصل چهارم از خصال کوروش و ممیزات پادشاهی او سخن در میان است و در فصل پنجم از داستان ذوالقرنین بحث شده است. فصل ششم به نحوه مرگ کوروش و مسایل جانبی اختصاص دارد.
فصل اول
مادها و ارتباط آنها با هخامنشیان
1 ) ریشه های تاریخی : با وجود تحقیقات عالمانه و ارزشمندی که طی یکصد و پنجاه سال اخیر صورت گرفته است و با خواندن خطوط و دیگر آثار به جا مانده از عصر هخامنشیان در مناطق پهناور امپراتوری آنان، نکات بسیاری درباره حضور دودمان مزبور در تاریخ روشن شده، هنوز زود است که در زمینه نحوه آمدن پارسیان به مناطقی که نام آنها را بر خود پذیرفته و تشکیل سلسله ای که بزرگ ترین تاثیرات را در تاریخ ایران و جهان باقی نهاده، از روی یقین سخن گفته شود، به خصوص که بخش عظیمی از اطلاعات موجود، همان هایی است که مورخان یونانی همانند هرودوت و کتزیاس و استرابون از خود باقی نهاده اند واز دیدگاه نظری تاریخ پارس نویسی «همگی ساده انگارانه، فاقد دقت نظر و فقرند» (بریان، 1378 ، ج 1، ص 67).
مولفان یونانی و به تبع آنان، رومی ، ترجیح داده اند که تاریخ دودمان هخامنشی را در ارتباط با سلسله ماد که با آنان هم ریشه و هم نژاد است، بنویسند و از افسانه های رایج در میان اقوام مختلف ایرانی درباره شیوه روی کار آمدن کوروش بزرگ و بسط و توسعه تشکیلات و سرزمین های متصرفی وی سخن بگویند. این امر البته از حقیقت معقولی نیز حکایت می کند که هر دو قوم به هم پیوسته آریایی از گذشته های دور تا دست کم هزاره دوم بیش از میلاد که در سرزمین های خاص خویش سکنی گزیده اند و مشخصات قبیله ای و حکومتی بالنسبه ویژه ای یافته اند، شرایط زیستی و اجتماعی و اخلاقی یکسان و مشترکی را تجربه کرده اند. گروه احیاناً پر جمعیت تر مادی که صفحات وسیعی را در غرب و شمال و مرکز ایران در تصرف خود داشته، به واسطه مبارزه های نا گریز طولانی با طوایف گوناگوی کیمری، ماننایی، لولوبی، آشوری، بابلی و نیز سکایی بالضروره از دستاوردهای حکومتی بر خوردار شده و همان گونه که در تواریخ آمده، پیش از برادر کوچک تر پارسی خویش به تشکیل دولتی نیرومند و عظیم نایل گشته است. گروه های جنوبی نیز که به نوبه خود مناطق پهناوری از خوزستان و فارس و کرمان و به طور کلی سواحل شمالی خلیج و دریای فارس را در اختیار داشته اند، چون دشمنان متعرض فعالی در پیش روی نمی دیدند، به مرور ایام بر بخش های خوش آب و هوا و قابل زنگانی کوهستانی و جلگخ ای تسلط یافتند و در ضمن تحکیم پایه های فکری و عقدتی، بر استواری بنیاد های سیاسی و دیوانی و نظامی خویش کوشیدند.
این که مورخان یونانی، به نحوی از جابه جایی قدرت و دست به دست گشتن حکومت از مادها به پارسیان سخن می گویند که گویی اینان یکباره از هیچ چیز به همه چیز رسیده اند و بلافاصله تشکیلاتی چنان منسجم، نیرومند و استوار را به وجود آورده اند، بی شک کنایه از نزدیکی مسلم قومی و نژادی و آدابی و خلقی هر دو طایفه آریایی دارد، ولی بی گمان ریشه های قوی سازمانی و حکومتی مردمی ای را نادیده می گیرند که در اندک مدت توان و قابلیت سیاسی بی مانندی را در عرصه جهانداری بر ملا ساختند.
تجربه های طولانی و مکرر حیات گروه ها و دسته های زورمندی که در تاریخ ایران و جهان بر روی کار آمده اند و در کاربرد قدرت، شیوه هایی بس ناشایسته و خدعه آمیز و مفسده جو و بی سر انجام از خود نشان داده اند، باید بر این امر دلیل روشنی باشد که آن همه متانت و بلند نظری و سعه صدر و کاردانی که در اعمال و کردار فاتح نامداری چون کوروش دیده می شود، ناگریز ریشه در پختگی ها و بلوغ فکری و سیاسی و اخلاقی جامعه ای داشت که این مرد بزرگ، نماینده ممتاز و سر بلند آن بود. در این که کشوری که کوروش ازآن بر خاست، بعد ها در هماره تاریخ، سرزمین مهر و دوستی و ایمان نام گرفت؛ و آن گونه به عالمیان معرفی شد که همواره سر فراز و بی نیاز و آبادان است؛ و زنان و مردانی نیرومند و پاکدل و صمیمی دارد، کنایه از میراثی است که به آن انسان تیز هوش و الامقام تاریخی، سپرده شده بود و او، بی گمان، با بهره مندی از همه خصایل ممتاز همه ایرانیان ساکن در فلات، به صورت الگویی برتر، خصوصیات و تربیت ملی خود را به نمایش گذارد.
صرف نظر از یونیان که به صورت های مختلف، و دست کم در سه روایت متفاوت نحوه روی کار آمدن کوروش و بر کشیده شدن او را وصف کرده اند، اطلاعاتی که از منابع ایرانی و از جمله مهر استوانه ای معروف یافت شده در بابل (539 ق . م) در دست است و نیز مهری که به نام کوروش پادشاه انشان (610 . 585 ق . م) شناخته شده و به احتمال زیاد نیای کلان او را در خلال تصویری نشان می دهد و هم چنین کتیبه های بابلی و ایلامی موجود، که به هر نحو روابط آنها را با پاسیان در قرن های هفتم و ششم پیش از میلاد، نام می برد، باید از نو مورد تجزیه و تحلیل دقیق تری قرار گیرند تا هم بتوان آنچه را که بر اساس کتیبه بیستون درباره اسلاف شاهان هخامنشی بیان شده، توجیه کرد و هم به طور دقیق تری از کیفیت ارتقای کوروش از سطح یک حاکم قبیله ای و احیاناً دست نشانده مادها، به مرتبه پادشاهی بزرگ و بلند آوازه سخن گفت.
مسلماً برخی از حد سیّات کهنه و نو، که به اعتبار قدمت پاره ای روایات ایرانی و انیرانی بر سر زبان ها بوده برای ترسیم تصویری اسطوره ای از مردی است که به نصّ صریح تاریخ، مراحل اعتلا را به سرعت پیموده و چنان از اسلاف و اخلاف نام آور خود پیشی گرفته است که هیچ کس در اهمیت مقام و حتی قداست شخصیت وی تردیدی پیدا نکرده است.
رایج ترین افسانه هایی که درباره تولد کوروش بر سر زبان هاست، همان است که او فرزند ماندانا دختر آژید هاک یا ایختوویگو پادشاه ماد بود و از سوی پدر نیز نسب به کمبوجیه پادشاه پارس و انزان می برد. پیش از این که به این افسانه عام بپرداریم، که سابقه ای کهن در مشرق زمین دارد، و دست کم برای چندین تن از اشخاص نامدار قبل و بعد از کوروش مورد استفاده قرار گرفته، بهتر است که ابتدا درباره نام او و معنایی که در زبان فارسی از آن بر می خیزد سخن بگوییم.
پیر نیا می نوسید که در کتیبه های کوروش و سایر شاهان هخامنشی، کور و یا کوروش آمده است که در صیغه مضاف الیه کورائوش تلفظ می شود. در نسخه ایلامی کتیبه ها کوروش است و در لوحه های نبونیدی پادشاه معاصر وی در بابل ، کوروش خطاب شده، هم چنین است در متون توراتی که این شاه بزرگ را کوروش و کورش خوانده اند. در یونانی البته کوروش و کوروس ذکر شده که با تصحیف بعدی رومیان سیروس گشته است (پیر نیا، 1341 ، ج 2، ص 232) . این نام هم اکنون در زبان های اروپایی جاری به صورت سایرس یا سیروس، تلفظ می شود.
در باب معنی این نام ها رولد لمب معتقد است که کلمه کوروش «در زبان قدیم شوشی به معنانی چوپان آمده، چنان که در کتاب عهد عتیق کتاب اشعیا باب 44 خدا آن پادشاه را شبان خود خواند ولی به عقیده دانشمندان دیگر نظیر یوستی آلمانی [این نام] از ریشه ایرانی است و به معنی خور یا خورشید است» (لمب، 1340 ، ص 7).
معلوم است که اطلاق نام چوپان، در حقیقت کنایه از منزلتی که خداوند برای کوروش قابل بوده و مقام او را در هدایت قوم یهود و نجات ایشان را بندگی و بردگی ، چنان که بیاید، به عنوان شبان خود ذکر کرده است، این که بنا بر داستان های موجود، کوروش ابتدای عمر و جوانی خود را در خانواده شبانی گذرانیده و تا مرزی از رشد و احیاناً وصول به بلوغ (سیزده سالگی) را نیز به تبع ایام، در همان حرفه مانده است، بی شبهه در افاده معنای مزبور تاثیر گذاشته است.
این که بسیاری از پژوهشگران غربی، سابقه تاریخی حضور عناصر مادی و پارسی را در سرزمین هایی که به نام حکومت هایشان معرفی شده است به اواخر هزاره دوم و یا اوایل هزاره اول پیش از میلاد رسانده اند تا یک اندازه، به واسطه قلّت کاوش های باستان شناسی و ضعف منابع مطمئنی است که در دست است. زحمات باستان شناسان ایرانی در خلال سال های اخیر نشان داده است که مناطق وسیعی از ایران به وسیله سکنه آریایی آن، تصرف شده و تا این جا دست کم از 1500 پیش از میلاد آثار دست ساخته های پیشرفته و فرهنگ زنده و مترقی آنان را به خود دیده است. در تپه اوزبکی هشتگرد، که فاصله کمی تا ری باستانی دارد و مرز جغرافیایی مادها از برادران پارتی آنان را می ساخته، همین حدود قدمت مشهود است و این تفریبات شاید مبین حضور برادران پارسی آنان نیز در سر زمین های مسکونیشان باشد. به اضافه که بعد ها نیز تاریخ ایران این نکته را مدلّل داشت که ایرانی بودن به جمیع خصوصیات و امتیازات مردمی تعلق می گیرد که از هر جا و از هر موقع که به این سر زمین پای گذاشته اند، ادغامی دلپسند و مطلوب با یکدیگر پیدا کرده اند و جهات مشترک و قابل ماندن خویش را در ادخال های مستمر تاریخی، از تمدن سیلک کاشان تا شهداد کرمان و شهر سوخته سیستان تا چشمه علی دامغان و ایلام کهن و ماننایی و غیره باقی گذاشته اند.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 129 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
یکی از طرق شناسائی ماهیت و مواضع سیاسی میرزا حسینعلی بهاء، موسس بهائیت، بررسی روابط و مناسباتش با رجال عصر خویش است .وضعیت فکری و سیاسی رجالی که با او در «پیوند» یا «ستیز زبوده اند ،نشان می دهد که بهاء در چه خطی سیر می کرده:خط دفاع از مصالح ایران یا خیانت به آن ؟خط ستیز با دشمنان استقلال ایران یا وابستگی به بیگانگان؟.
به عنوان نمونه ،مرحوم امیر کبیر با بهاء ، دشمن بلکه از سخت ترین دشمنان او و یارانش بود و متقابلا"میرزا آقا خان نوری (جانشین«انگلوفیل» امیر) از دوستان صمیمی بهاء بود و برای حفظ جان او تلاشها کرد .مقاله زیر ،روابط و مناسبات امیر و آقا خان با پیشوای بهائیت را (بر پایه اسناد و مدارک معتبر ) بررسی می کند :
نقش بی بدیل امیر در سرکوب بابیت
از نا بختیاری ها و بد شا نسی های بابیان و بها ئیان ،آن است که تاریخ،اعدام باب و سرکوب قیام پیروانش در دوران قاجار را عمدتا به پای شخصیتی می نویسد که تحلیلگران تاریخ (اعم از ایرانی و خارجی)نوعا" وی را شخصیتی وطنخواه، اصلاح طلب و ضد استعمار می شناسند: شادروان امیر کبیر !
مهدی بامداد ،یکی از اقدامات امیر کبیر در زمان صدارت را، در کنار«اصلاح امور مالیاتی –ارتش-تنظیم بودجه و تعدیل جمع و خروج مملکتی » ، «قلع و قمع فتنه» تجزیه طلبانه «حسن خان سالار در خراسان» ، «برافراشتن بیرق ایران در ممالک خارجه »، «تاسیس دار الفنون » و « ایجاد روزنامه وقایع اتفاقیه »،«فرو نشاندن انقلاب بابیان» می داند و با اشاره به «شورش ها و انقلاب خونین » پیروان باب در ابتدای سلطنت ناصر الدین شاه در کشور می نویسد "«اگر عرضه ، کفایت ،درایت ، لیاقت و مدیریت ... امیر کبیر در امور نبود غائله و دامنه شورش ها به این زودی ها خاموش نمی شد و در این صورت حتمی بود وضع دولت و ملت ایران دگرگون می گردید». دکتر ابوالحسیننوایی نیز نقش امیر در سر کوبی بابیه را بسیار تعیین کنند می داند : «میر زا تقی خان ... با قتل باب در تبریز و سرکوب کردن فتنه زنجان و نی ریز ، بساط باب در ایران را وازگون ساخت و نگذاشت که ریشه فساد بیش از این در این سر زمین جایگیر گردد».
نقش بی مانند امیر کبیر در سرکوب شورش بابیان ،مورد تأیید و تصریح مورخان بابی و بهائی نیز هست نورالدین چهاردهی،پزوهنده تاریخ باب و بهاء ، «از بزرگان ازلیها و بهائیان شنیده است که باب و افراد حروف حی[=یاران برجسته باب ] همگی درصد تغییر رزیم قاجار بودهو به جای آن، تمامی قوای خود را مصروف بر پا شدن حکومت بیان [کرده] بودند و اگر ... امیر کبیر نبود مسلما" به مقصود خود می رسیدند ».عبدالحمید اشراق خاوری (نویسنده و مبلغ مشهور بهائی) می نویسد :امیر«در مدت سه سال صدرات خود با تمام قوی کوشید تا... امر باب را از روی زمین محو و نابود سازد .برای نیل به این مقصود »فرمان «به قتل این سید باب» داد «ولی عاقبت جز خسران ثمری از رفتار نا هنجار خویش نگرفت».وی سپس به اقدام قاتع امیر در سالهای نخست صدارت به سرکوب آشور بابیان در نقاط مختلف کشور اشاره می کند که به گفته او:«سبب شد مردم در هر شهر و بلد اقتداد به وزیر شریر نموده به اذیت و آزار اهل ایمان » بپردازند. سنخ این مطلب را در آثار دیگر مورخان شاخص بهائی (محمد علی فیضی و فضل الله مازندرانی ) و حتی عباس افندی (پیشئای بهائیت)نیز مشاهده می کنیم . به قول ویلیام هاچر دوگلاس مارتین.مورخان بهائی معاصر می نویسد :«میرزا تقی خان صدر اعظم ایران... مقتدرترین دشمن امر بدیع[=بهائیت]شمرده می شود ».
امیر کبیر ،حسینعلی بهاء را نیز در 1267به کربلا تبعید کرد و دایی و سرپرست باب (حاجی سید علی تاجر شیرازی) را نیز در توطئه ترورامیر با بابیان همدست بود دستگیر و.به علت عدم اظهار توبه، به مجازات رساند.
بر این سیاهه باید نام قره العدین را نیز افزود.قره العیناز پیشگامان بابیت در زمان ناصرالدین شاه بود که عملیات کشف حجاب و رفتن وی با چهره ای بزک شده و عریان به میان مردان بابی و همخوابیش با سران بابیه(که در تاریخ از آن با عنوان رسوائی بدشت یاد می شود) "ثبت تاریخ است و حتی مورخین بابی و بهائی نیز بدان اشاره دارند. به قول کسروی خروج قره العین «از خانه شوهر و همراهیش با مردان و آن داستان بدشت که خود بهائیان پوشیده نداشته اند .دستاویز دشمنان بیشتر گردیده تا دستاویز دوستان این است در کتاب ها دیده می شود که خواهر عبدالبهاء که بهائیان او را همپای فاطمه زهرای شیعیان می شمارند در نامه خود به بهائیان تهران چنین نوشته: قره العین یک دفعه بی حکمتی کرد و هنوز از کله مردم نمی توانیم به در اوریم ».نورالدین چهاردهی «از افراد ثقه ازلیها »شنیده است که«طاهره درزمان زندانی بودن خود تقاضای ملاقات با ناصرالدین شاه نمود و شاه مایل به ازدواج با او بود.درباریان [بخوانید:امیر کبیر] از ملاقات طاهره بیمناک شده و وهم داشتندکه.... زیبایی او موجب شود که شاه مفتونش گردد.لذا مرگ او را جلو آوردند» بابیان درصدد ترور امیر کبیر نیز بر آمدند، که البته با هوشیاری و درایت وی. دستگیر و به جزای عمل خود رسیدند.جالب این است که ،حواریون و یاران با وفای امیر نیز نظیر آیت الله حاج شیخ عبد الحسین تهرانی(وصی امیر )، میرزا هاشم طباطبائی (منشی مخصوص امیر )، سردار مکری (داماد امیر) ، مؤتمن الملک انصاری(کاتب سر امیر) سخت با بابیه و بهائیه مخالف بودند و در قلع و قمع ریشه های آن در ایران و عراق اهتمام شایان داشتند.(ایام" در این باره در مقاله«یاران امیر...»بحث شده است).
بی جهت نیست که با عزل و قتل امیر کبیر ،راه برای تاخت و تاز مجدد بابیان باز شد و میدان را تا آنجا برای پیش برد اهداف خود فراهم دیدند که تا مرز ترور(نافرجام) شاه نیز پیش رفتند.
عباس امانت(مورخ بهائی تبار معاصر) می نویسند :«بابیان ،پس ازشکست های فجیع در مبارزات قلعه طبرسی و درشهر های نیریزو زنجان ،متعاقبا" اعدام باب در شعبان 1266در تبریز،سخت روحیه ﻯ خود را باخته بودند.
ولی پس از سقوط دولت امیر کبیر مجال یافتند تجدید سازمان یابند و بخش هایی از شبکه خود را باز سازی کنند ».سلیمان خان تبریزی (از عناصر اولیه و مهم بابیه که در جریان ترور نا فرجام ناصر الدین شاه دستگیر و به مجازات رسیدند)پس از عزل و تبعید امیر به کاشان د رنامه ای به سید جواد کربلایی (از وفحول بابیان ) نوشت:
«امیر نظام بحمد الله تمام شد، معزول ابدی گردید. الان در باغ فین کاشان محبوس است. میرزا آقا خان اعتماد الدوله وزیر و صدر اعظم گردید.ان شاءالله امورات بهتر نظم خواهد گرفت. البته جناب ایشان[حسین علی نوری] باید خیلی زود تشریف فرما شود که وجود مبارک ایشان مثمرثمر است »
باید گفت نه تنها با اخراج امیر از صحنه، میدان برای تنفس مجدد بابیان باز شد، اصولا" جانشین امیر ، میرزا آقا خان نوری (که«تحت الحمایه» انگلیسی ها بود) از دوستان صمیمی حسینعلی بهاء بود و از بهاء که توسط امیر کبیر به عراق تبعید شده بود رسما" دعوت کرد که به تهران برگردد و پس از باز گشت نیز او را توسط برادرش مورد پذیرائی گرم قرار داد و حتی پس از ترور نا فرجام شاه ،و بگیر وبگیر افراد ،در مقام مخفی کردن بهاء،(که متهم به همدستی با تروریست ها بود) بر آمد، که البته بهاء با احساس خطر شدید ،پیشنهاد میرزا آقا خان را نپذیرفت و خود را به خانه شوهر خواهرش میرزا مجید آهی (منشی سفارت روسیه) رساند و صفیر روسیه (پرنس دالگوروکی) نیز بهاء را تحت حمایت آشکار و پیگیر خویش قرار داد.
(ایام: شرح مطالب در مقاله «حسینعلی بهاء ؛پیوند دیر پا با روسیه» آمده است ).
امیر کبیر ،آماج کینه بهائیان
مرحوم امیر ،سرکوب قاطع فتنه بابیان و اعدام باب و تبعید بهاء،همراه با انجام برخی اصلاحات سباسی –اجتماعب در کشور در چند سال نخست سلطنت ناصرالدین شاه ،برای همیشه راه را برپیشرفت این گروه در تاریخ ایران سد کرد .این نقش بی بدیل ،چنان که دیدیم ،از چشم بابیان و بهائیان مخفی نمانده و اورا آماج کینه توزی و فحاشی آنان ساخته است .
به قول نور الدین چهاردهی :«بابیها وبهائیان سرسخت دشمن آشتی ناپذیرند ومیرزا تقی خان امیر کبیر وناصر الدین شاه را لعن فرستند و این دو تن را مانند یزید و شمر می نگرند».سخن دکتر فریدون آدمیت نیز مؤید اظهارات چهاردهی است :«امیر شورش بابیهرا بر انداخت .به قول شیل [وزیر مختار انگلیس در ایران در کزارش به پالمرستون وزیر خارجه لندن ،مورخ 14 مارس 1851]پس از قائله [بابیان در ]زنجان پیروان باب جرئت نکردند که صلح و امنیت عمومی را بر هم بزنند .اما بیکار ننشستند و پنهانی فعالیت داشتند ؛تا زمانی که اختلالی ایجاد نمی کردند ،کسی را با انان چندان کاری نبود ،البته کینه امیر را در دل داشتند ،کینه ای که در نوشته های همکیشان آنان ،و بهائی و بهائی زادگان در ایران و امریکا هنوز منعکس است .بابیان توطئه کشتن شاه و امیر و امام جمعه تهران را چیدند ، ولی امیر پرده از روی آن بر داشت» و ان توطئه را در نطفه خفه کرد ،که شرح آن در «المتنبئین»نوشته علیقلی میرزا اعتضاد السلطنه آمده است .
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 16 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید