حکومت امام علی (ع)
12 صفحه
مقدمه
دوران کوتاه حکومت امیرالمؤمنین (ع)، مصداقی جامع و الگویی ماندگار را از نظام سیاسی اسلام و حکومت حق و عدل پس از حکومت پیامبر اکرم (ص) بر جای گذاشت. و حکومت علوی با خاستگاه الهی خود و در پی خواست مردم. حکومتی در خدمت دین و مردم بود. حکومتی که آن همه دشواری های داخلی و مانع تراشی های مخالفان و دشمنان نتوانست آن را از مسیر عدالت و اهداف اسلامی و رسالت الهی اش خارج کند. و حکومت علو. آینه تمام نمای اصول و ارزشهای حاکم و جاری در حکومت اسلامی است.
در نیمه ماه رمضان،سال سوم هجرت ،درخانه محقر و گلی حضرت امیر (ع)پسری چشم به جهان گشود،که پیامبر از طرف خداوند ،نامش را حسن گذاشت ،امام حسن،در دامن پدرش علی (ع)ومادرش فاطمه زهرا(علیها سلام)بزرگ شد و از مکتب جد و پدرش درسها آموخت.
وی در نظر رسول خدا ،بسیار ارزش داشت بطوریکه روزی رسول خدا بر منبر بود و با مردم صحبت می کرد صدای گریه امام حسن را شنید ،از منبر به زیر آمد و رفت و او را ساکت کرد و برگشت وقتی مردم،از حضرت رسول ،علت این کار را پرسیدند فرمود:هر وقت صدای گریه اش را می شنوم بی تاب می شوم.
پس از آنکه رسول خدا (ص)نمازش را با مردم می خواند و تمام می کرد امام حسن را بدامن خود می نهاد و می فرمود :هر که مرا دوست می دارد باید این فرزند را هم دوست داشته باشد. گاهی این فرزند را بر دوش می گرفت و می فرمود :امید می رود که خداوند ،امت را به وسیله او پاک گرداند.
و با اینکه می فرمود:آنکه حسن و حسین را دوست بدارد مرا دوست داشته و آنکه با این دو ،کینه ورزد و دشمنی بدارد با من دشمنی کرده است ،حسن و حسین دو سرور جوانان بهشتند.و باز می فرمود :حسن و حسین دو گهواره عرش خدایند که بهشت خداوند بخاطر آنها و به خود می بالد و افتخار میکند .
آگاهی و ادب :
روزی درمسجد جدش پیامبر (ص)پیرمردی وضو میگرفت ،وضویش باطل بود امام حسن می بایست او را متوجه اشتباهش بکند،اما چطور؟اگربه او بگوید تو اشتباه می کنی ممکن است دلش چرکین شود و ناراحت گردد و نپذیرد ، با امام حسن تصمیم گرفتند که صحنه ای بوجود بیاورند و پیرمرد و پیرمرد را به داوری بطلبند.
امام حسن رو به امام حسین کرد و گفت:من بهتر از تو وضو می گیرم امام حسین گفت:من بهتر از تو وضو می گیرم .هر دو به سراغ پیرمرد رفتند و گفتند:تو بیا وضوی ما را ببین و بگو کدام یک از ما بهتر وضو می گیرد.
هر دو مشغول وضو گرفتن شدند و وضو را به خوبی و درستی بپایان رساندند پیرمرد،به رمز کارشان پی برد و فهمید که آنها خواسته اند او را متوجه اشتباهش بکنند از این رو ،به آنها گفت :وضوی هر دوی شما درست است من پیرمرد نادانی بودم که وضو گرفتن را نمی دانستم و شما مرا متوجه اشتباهم کردید ،خیلی از شما ممنونم.
تقوی و پاکی امام
امام حسن مجتبی (ع) از همه مردمان زمان خود ،عابدتر وزاهد تر بود و هر گاه برای انجام مراسم حج،به مکه می رفت پیاده می رفت و وقتی به نماز می ایستاد و یا وضو می گرفت و خود را در برابر خداوند میدید،بدنش می لرزید و می فرمود :وقت آن است که می خواهم امانت خدا را ادا کنم.
وقتی به مسجد وارد می شد و در محراب می ایستاد سر را بسوی آسمان بلند می کرد و می فرمود:خدایا این مهمان تو است که به درگاهت ایستاده ،بنده ی گنهکارت ، بسوی تو آمده و امید دارد که به نیکو کاریت از کارهای بدش،در گذری،تو کریم و بخشنده ای.
بردباری امام
روزی حضرت سوار بر اسب ،از کوچه ای عبور میکرد .بین راه به مردی که از دوستان معاویه بود برخورد کرد.آن مرد وقتی دانست امام حسن است شروع به ناسزا گوئی کرد حضرت ایستاد و گوش داد سپس رو به او کرد و فرمود :فکر میکنم تو غریبی واهل اینجا نیستی ،از طرف دشمنان تحریک شده ای و حرفهای دروغ آنان ،تو را نسبت به ما بدبین کرده است اگر حاجتی داری ،حاجتت را بر آورم ،اگر گرسنه ای ،دستور دهم سیرت کنند و اگر لباس احتیاج داری، دستور دهم تو را بپوشانند و اگر جائی نداری ،تو را بخانه خود ،برم و از تو پذیرائی کنم وقتی این مرد بی ادب این حرفها را از امام شنید خیلی شرمنده و پشیمان شد و از کاری که کرده بود آنقدر ناراحت شد که گریه کرد و عذر خواست و
شامل 17 صفحه فایل word قابل ویرایش
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 8
زندگینامه امام زمان، حضرت مهدی (ع)
نام: محمد بن الحسن .
کنیه: ابوالقاسم.
امام زمان(ع) هم نام و هم کنیه حضرت پیامبر اکرم(ص) است. در روایات آمده است که شایسته نیست آن حضرت را با نام و کنیه، اسم ببرند تا آن گاه که خداوند به ظهورش زمین را مزیّن و دولتش را ظاهر گرداند.
القاب: مهدى، خاتم، منتظر، حجت، صاحب الامر، صاحب الزمان، قائم و خلف صالح.
شیعیان در دوران غیبت صغرى ایشان را «ناحیه مقدسه» لقب داده بودند. در برخى منابع بیش از 180 لقب براى امام زمان(ع) بیان شده است.
منصب: معصوم چهاردهم، امام دوازدهم شیعیان و بر پاکننده اولین حکومت واحده جهانى در دوره آخر الزمان.
تاریخ ولادت: نیمه شعبان سال 255 هجرى.
برخى روز تولد آن حضرت را هشتم شعبان و برخى دیگر 23 رمضان دانستهاند. سال تولد آن حضرت را نیز برخى 256 و برخى 258 دانستهاند.
تاریخ و سبب شهادت :
امام زمان(عج) هم اکنون زنده است و به خواست خداى متعال تا زمانى که قیام کند و جهان را از عدالت بهرهمند سازد، زندهخواهد بود. سپس چند سال حاکم علىالاطلاق روى زمین خواهد گردید که مدت آن، در روایات، به طور مختلف، هفت، هشت، نه، ده و نوزده سال تعیین شده است که هر سال آن برابر با ده سال فعلىِ ما است. بنابراین اگر حکومتش هفت سال باشد، برابر با هفتاد سال ما خواهد بود.
پس از شهادت آن حضرت، به مدت چهل روز هرج و مرج وفتنه و فساد درجهان حاکم مىگردد و سپس عمر این جهان به پایان مىرسد و عالم قیامت آغاز مىگردد.
اصحاب و یاران :
1. عثمان بن سعید عمروى (متوفاى سال 257ق.).
2. محمد بن عثمان عمروى (متوفاى سال 304ق.).
3. حسین بن روح نوبختى (متوفاى سال 326ق.).
4. على بن محمد سمرى (متوفاى سال 329ق.).
این چهار تن نماینده بلافصل امام زمان(ع) بودند که در ایام غیبت صغرى، پس از شهادت امام حسن عسکرى(ع)، از سال 260 تا 329، به مدت 70 سال به ترتیب، واسطه میان امام(ع) وشیعیان ایشان بودند. این چهار نفر به «نوّاب اربعه» مشهورند. ولى در هنگام خروج آن حضرت، 313نفر از یارانش به او پیوسته و نخستین هسته لشکریان امام(ع) را تشکیل مىدهند. علاوه بر آنان، هزاران نفر در ایام غیبت آن حضرت به این مقام ارجمند نایل شدهاند که بر دیگران پنهان مانده است و پنهان خواهد ماند. همچنین افراد بسیارى در ایام غیبت به محضرش شرفیاب گشته و از عنایاتش بهرهمند شدهاند که در این جا به نام برخى از آنان اشاره مىگردد:
1. اسماعیل بن حسن هرقلى.
2. سید محمد بن عباس جبل عاملى.
3. سید عطوه علوى حسنى.
4. امیراسحاق استرآبادى.
5. ابوالحسین بن ابى بغل.
6. شریف عمر بن حمزه.
7. ابوراجح حمامى.
8. شیخ حر عاملى.
9. مقدس اردبیلى.
10. محمد تقى مجلسى.
11. میرزا محمد استرآبادى.
12. علامه بحر العلوم.
13. شیخ حسین آل رحیم.
14. ابوالقاسم بن ابى جلیس.
15. ابو عبداللَّه کندى.
16. ابو عبداللَّه جنیدى.
17. محمد بن محمد کلینى.
18. محمد بن ابراهیم بن مهزیار.
19. محمد بن اسحاق قمى.
20. محمد بن شاذان نیشابورى.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
تاریخ از منظر امام علی (ع)
48 صفحه
فرزندم ، اگر چه من به اندازه همه گذشتگان عمر نکرده ام ، با این حال در کارهای
آنان نگریستم و در اخبار آنان اندیشیدم و در آثارشان سیر نمودم ، به طوری که مانند
یکی از آنان گشته ام . بلکه از آن نظر که اطلاع از عموم سر گذشتشان پیدا کردم ،
گویی با همه آن مردم از اولین تا آخرین افراد آنان زندگی کرده ام و صاف آن را از
تیره اش و نفع آن را از ضررش شناختم .*
در مواردی متعدد از نهج البلاغه و قرآن مجید ، حاکمیت قانون د رهر دو قلمرو
حیات فردی و اجتماعی تصریح شده است . از آیات قرآنی و جملات نهج البلاغه به
خوبی می توان فهمید که تحولات و رویدادهایی که در فرد و اجتماع به جریان می افتد ، تصادفی و بی علت و به عبارت کلی تر خارج از قانون نیست . از آیات قرآنی و جملات نهج البلاغه این معنی را می توان به عنوان یک حقیقت پذیرفت که واقعیت چنان نیست که انسان ها، حتی دیگر جانداران و موجودات بی جان ، به حال خود رها شده باشند و در مجرای هستی ، هیچ چیز شرط هیچ چیز نبوده باشد .
شرح مختصری از زندگی ائمه به صورت یک جا که قابل استفاده برای مقاله با ذکر منبع می باشد و به عنوان یک مقاله مجاز نیست