9 ص
پاستور تاکنون باسیلوس آنتراسیس در صدر مطالعات باکترى هاى بیمارى زا قرار داشته است. عامل مولد سیاه زخم در پاییز سال ۲۰۰۱ میلادى مجدداً شیوع یافت، به طورى که منجر به مرگ ۵ تن شد. همین موضوع اهمیت باکترى باسیلوس را در بیوتروریسم مورد تایید قرار داد. بیمارى زایى باکترى ناشى از وجود دو پلاسمید بیمارى زا است، یکى از آنها (pxol) سم سه قسمتى را رمز مى کند که شامل فاکتور کشنده (LF)، آنتى ژن حمایتى (PA) یا فاکتور ادم (EF) و آنتى ژن حمایت (PA) مى شود. در مجموع این سم ها (PA/PA,LF/EF) اعمال زیستى متعدد را در میزبان مورد هدف قرار مى دهد، به طورى که منجر به سرکوب پاسخ هاى ایمنى و در نهایت مرگ میزبان در اثر اختلال در سیستم هاى مختلف مى شود. از طرف دیگر، پلى ساکارید کپسول (CPS) باعث محافظت باکترى در برابر پاسخ هاى ایمنى میزبان شده و ژن هاى رمزکننده این کپسول به وسیله پلاسمید pxo2 حمل مى شود. هدف مطالعات در حال انجام، شناسایى مکانیسم هاى مولکولى است که مسبب بیمارى و توانایى بالقوه خنثى کردن آنها یا تولید واکسنى است که توانایى محافظت در برابر باکترى را داشته باشد. مطالعه مقایسه اى ژنوم مى تواند منشاء نمونه هاى جداشده را که سبب بیمارى مى شوند شناسایى کرده و نیز باعث پى بردن به تکامل عامل بیمارى زا شود.
باکتری