خلاصه مقاله:
یکی از روشهای تثبیت خاک های سست استفاده از تراشه دانه ای می باشد که حالت کرنش مسطح ستون سنگی است این مطالعه آزمایشگاهی با استفاده از یک مدل فیزیکی روی بی نواری مستقر بر تراشه دانه ای قرار گرفته در بستر ماسه ای در شرایط غیرمسلح و مسلح با ژئوگرید و تراشه لاستیک به صورت مخلوط در حالت بارگذاری سیکلی، با اعمال بیش از 10000 سیکل، بارگذاری و باربرداری انجام شده است. در این آزمایش ها اثر عمق قرارگیری تعداد لایه های ژئوگرید و حجم و ابعاد مسلح کننده های لاستیکی و هم چنین مقادیر بهینه آن ها تحت بارگذاری سیکلی تعیین شده است صرفنظر از شرایط تسلیح همواره با افزایش تعداد سیکل، نشست افزایش می یابد در صورت استفاده از ژئوگرید با افزایش تعداد لایه ها نشست و فاصله بهینه قرار گیری لایه ها کاهش می یابد در شدت بارهای سیکلی کوچک از تسلیح چندان تاثیرگذار نیست و در صورت استفاده از حجم و ابعاد مناسب لاستیک در مخلوط تراشه نشست ها کاهش قابل قبولی خواهد داشت.
کلمات کلیدی:
مدل فیزیکی ، پی نواری ، ترانشه دانه ای ، بارگذاری سیکلی
بهبود رفتارپی های نواری با استفاده از ترانشه دانه ای مسلح در حالت بارگذاری سیکلی