زلزله حالت خاصى از تغییر شکل توده هاى سنگى است که در آن پدیده گسیختگى در مقیاس متفاوت رخ مى دهد. یا هر نوع لرزش زمین در اثر عبور امواج لرزه اى زلزله است. عامل ایجاد مواج لرزه اى پاسخ زمین به انرژى هاى اندوخته است. نظریه Elastic rebound که پس از زلزله 1906 سن فرانسیسکو توسط راید (Reid) ارائه گردیده و قادر است نحوه بروز زلزله را به وسیله اعمال تنش به طرفین یک گسل، به صورت ذیل توجیه نمایند: اجسام در برابر نیرو تا حد الاستیک مقاومت کرده و انرژى را در خود ذخیره مى کنند اما با افزایش تنش در بیش از حدالاستیک، سنگ مى شکند و امواج لرزه اى را آزاد مى کند و بعد به شکل اولیه خود برمى گردند. اگر این نیرو در اعماق به سنگ وارد شوند سنگ خاصیت شکل پذیر از خود نشان مى دهند. عمقى که در آن زمین لرزه رخ مى دهد زون لرزه زا) (schisosphere نامیده مى شود.
مشخصات زلزله
کانون ژرفى یا مرکز زلزله ( Hypocenter) یا (Focus): جایى است که در اثر گسیختگى در پوسته امواج لرزه اى آزاد مى شود.
کانون سطحى زلزله (Epicenter): نزدیکترین فاصله کانون به سطح زمین است که به طور طبیعى داراى بیشترین شدت لرزش است
ژرفاى زلزله (Focal Depth): فاصله بین کانون ژرفى زلزله تا سطح زمین است.
فاصله زلزله (?): فاصله بین مرکز سطحى تا ایستگاه ثبت زلزله است.
زلزله ها بر پایه ژرفا به انواع زیر تقسیم مى شوند:
شامل 12 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله درباره زلزله