سابقه اهلی کردن حیوانات و پرورش آنها توسط انسان به منظور استفاده از فرآورده هایشان قدمت چندین هزار ساله دارد. بخش مهمی از این تولیدات به مصرف تغذیه انسان می رسد و تغذیه از بدو خلقت آدمی تاکنون مهمترین مسئله زندگی را تشکیل داده است. یکی از مهمترین جنبه های تامین موادغذایی، برآورده ساختن نیاز انسان به مواد پروتئینی است که بخش اعظم آن را پروتئین حیوانی تشکیل می دهد. با توجه به افزایش انفجارگونه جمعیت جهانی طی چند سال اخیر و محدودیت های اقلیمی و کشاورزی در نقاط مختلف دنیا، نیاز به جنبه های جدید و کارآمدتر علم دامپروری جهت برآوردن احتیاجات روزافزون پروتئینی این جمعیت عظیم بیش از پیش احساس می شود. در این راستا و به منظور افزایش راندمان صنعت دامپروری، توسعه صنعت نوین پرورش شترمرغ اقدامی مناسب و بجا به نظر می رسد.
از حدود یکصد و پنجاه سال پیش پرورش شترمرغ با هدف بهره گیری از فرآورده های آن و به دلیل ویژگی های خاص این پرنده، به ویژه در قاره آفریقا مورد توجه بوده است. خصوصیاتی چون: مقاومت زیاد در برابر شرایط اقلیمی گوناگون، ویژگی های تغذیه ای و کیفیت منحصر به فرد محصولات آن از جمله گوشت، چرم و پر سبب شد تا از اوایل دهه نود استقبال شایانی از سوی تولیدکنندگان در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه جهت پرورش و تکثیر شترمرغ در سطح انبوه و به شکل صنعتی به وجود آید. در ایران نیز از حدود سال ۱۳۷۷ در جهت نگه داری و ازدیاد این حیوان اقدام گردید که نتیجه آن صدور بیش از ۲۰۰ فقره موافقت اصولی جهت ایجاد مزارع صنعتی پرورش شترمرغ در سطح کشور تا پایان سال ۱۳۸۲ است.
شترمرغ دارای محصولاتی فراوان و پرارزش بوده و با داشتن راندمان اقتصادی بالا و سازگاری با شرایط نامساعد بیابانی به شدت مورد توجه قرار گرفته است به گونه ای که بسیاری از صاحب نظران و کارشناسان از شترمرغ به عنوان دام آینده در بسیاری از مناطق نام می برند. شترمرغ ها عمری طولانی دارند که اغلب به ۵۰ تا ۶۰ سال می رسد و در صورت مدیریت صحیح تا ۴۰ سال تولید اقتصادی و کاملاً مقرون به صرفه خواهند داشت که تضمین کننده سود بسیار عالی و درازمدت برای پرورش دهندگان آنها است. یک مقایسه ساده در مورد اختلاف میان مقادیر کمی محصولات تولید شده توسط گاو و شترمرغ که در جدول ۱ ارائه گردیده است (صرف نظر از کیفیت این محصولات) می تواند تفاوتی چشمگیر و قابل تامل را آشکار سازد که توجیه کننده گوشه ای از سود سرشار حاصل از پرورش این حیوان و حتی جایگزین کردن آن با سایر دام ها است. شایان ذکر است که اطلاعات مندرج در جدول مذکور حاصل تولید حیوان و فرزندانش در مدت مورد نظر است.
یکی از خصوصیات مهم و با ارزش شترمرغ های بالغ مقاومت آنها در مقابل نوسانات دمایی و نیز افزایش شدید دمای محیط است و این حیوانات، دامنه حرارتی بین ۱۵ _ تا ۵۶+ درجه سانتی گراد را به راحتی و بدون ایجاد مشکلی تحمل می نمایند. به همین علت نگهداری آنها بسیار آسان بوده و نیاز به امکانات و تاسیسات خاصی ندارد. این حیوان به دلیل دارا بودن خصوصیات بدنی ویژه مصرف آب ناچیز دارد. به همین دلیل تامین آب آشامیدنی یک واحد پرورش شترمرغ که در منطقه کم آب و یا بیابانی واقع شده است به وسیله تانکر مقرون به صرفه است.
همچنین با توجه به توانایی های این پرنده درخصوص استفاده از علوفه خشک نیازی به زمین کشاورزی و علوفه کاری سالیانه (مانند آنچه در مورد گاوداری های صنعتی مورد نیاز است) نیست و از زمین های بایر و لم یزرع بیابانی هم (به شرط هموار بودن) می توان جهت پرورش شترمرغ استفاده کرد. اساساً این حیوان مناطق نیمه خشک همراه با علفزارهای کوتاه و پوشش گیاهی محدود را به مناطق مرطوب و بارانی با علفزار های متراکم ترجیح می دهد.
شامل 10 صفحه word
دانلود تحقیق شترمرغ