دانلود تحقیق کامل درمورد حسابرسی اعمال (معارف اسلامی)

اختصاصی از اس فایل دانلود تحقیق کامل درمورد حسابرسی اعمال (معارف اسلامی) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 18
فهرست و توضیحات:

حسابرسی اعمال

- حسابرسی اعمال، نشانه ی عدل الهی است
- چگونگی حسابرسی بندگان
- دانش بشری و ضبط و ثبت اعمال
- حسابگری دقیق
- حسابگر و حسابرس واقعی خداوند است
- خداوند با صفت رحمت، بندگان مؤمن را حسابرسی می کند
- حوض (کوثر)
- پل صراط

حسابرسی اعمال بندگان، نشانه ی عدل الهی است

خداوند دارنده ی صفات کمال، همچون عدالت و حکمت است و به هیچ کدام از مخلوقاتش ستم نمی کند و حکیم است و هر چیز را در جایگاه واقعی خود می نهد.
از نشانه های عدالت و حکمتش این است که بین نیکوکار و بد کاران، مؤمن و کافر و عمل زشت و زیبا تفاوت قایل است؛ چون مساوی دانستن اینگونه موارد، نمایانگر اوج ستم و جهالت فرد می باشد خداوند، پیامبرانش را با دلایل روشن فرستاد و با آنها کتاب و میزان نازل فرمود تا عدالت و دادگری را برپا دارند. گروهی به راه خدا رهنمون گشت و گروهی از هدایت الهی سرپیچی نموده و به بیراهه افتادند و به طور کلی از عقیده و فکر صحیح و عبادت و اعمال نیکو فاصله گرفتند. و کسانی که راه هدایت را برگزیدند و با مشکلاتی چون: جهاد، فداکاری، مبارزه با نفس، نبرد و دشمنی با باطل پرستان، زشتیها و گناهان روبه رو گشتند و این مبارزه را تا آخرین لحظات زندگیشان ادامه دادند. آیا می توان تصور نمود که این چنین افراد بزرگوار و نیکوکاری با انسانهای پست فطرت، گناهکار و جنایتکارانی که در لجنزار فساد و شهوت رانی و تباهیها غرقند و آگاهانه تاریکیها را بر روشنایی و گمراهی را بر هدایت ترجیح داده اند، همطراز و برابر باشند؟! هر دو گروه، نیکوکار و بد کاره، زندگی را به پایان می برند. گروهی در راه اعتلای گفته پروردگار و بر افراشتن پرچم حق و پاکسازی زمین از شر و فساد، جان بر کفانه به جهاد و مبارزه برخاستند و گروهی در مسیر دنیاپرستی، شهوت رانی، همراهی با شیطان و حرکت در جهت خواسته های نفسانی و حیوانی تلاش و کوشش نمودند. با این وصف آیا یکسان شمردن سرنوشت تمامی اینها با همدیگر، به دور از حکمت و عدالت الهی نمی باشد؟ عقل سالم چنین چیزی را نمی پذیرد چه برسد به خداوند که حکیم و عادل مطلق است.
یکسان شمردن هر دو گروه، حکمی است ستمگرانه. خداوند در سوره ی جاثیه می فرماید:
"آیا کسانی که مرتکب گناهان و بدیها می شوند، گمان می برند که ما آنان را همچون کسانی به شمار می آوریم که ایمان می آورند و کارهای ناپسندیده و خوب انجام می دهند، و حیات و ممات و دنیا و آخرتشان یکسان می باشد؟ چه بد قضاوت و داوری می کنند!! خداوند آسمانها و زمین را به حق آفریده است، تا هر کسی در برابر کارهایی که انجام می دهد سزا و جزا داده می شود و به انسانها هیچگونه ستمی نگردد".
یکسان دانستن سرنوشت نیکوکاران و دیگران، نتیجه ی فکر و اندیشه ی سطحی نگران است که دنیا را هیچ و پوچ و مسخره می دانند. خداوند می فرماید:
"ما آسمانها و زمین و چیزهایی را که بین آن دوتا است بیهوده نیافریده ایم. این گمان کافران است. وای بر کافران! به آتش دوزخ دچار می آیند. آیا کسانی را که ایمان می آورند و کارهای شایسته انجام می دهند، همچون تباهکاران به شمار آوریم؟ و یا اینکه با بزهکاران برابر بدانیم؟"
اما بسیار از مردمان این حقیقت را نمی دانند و تعداد اندکی پند می گیرند. خداوند می فرماید:
"قطعاً آفرینش آسمانها و زمین بسی دشوارتر است از آفرینش مردمان. ولی بیشتر مردمان نمی دانند. آنان چشمانشان (از دیدن حق) کور است، با آنان که (حق را) می بینند و کسانی که ایمان آورده اند و کارهای نیکو کرده اند با کسانی که بدکار و بزهکارند، یکسان نیستند. اما شما (بر اثر خود خواهی و زشتکاری) کمتر پند می گیرید. روز قیامت قطعاً فرا می رسد و شکی در آن نیست، ولی بیشتر مردم تصدیق نمی کنند".
لازم است، روزی حقایق آشکار و نهانیها درون ظاهر گردد.
(و للهِ ما فی السّمواتِ وما فی الارض لیجزیَ الذینَ أساءُوا بما عَمِلوا و یجزیَ الذین اَحسنوا بالحسنی)_ (نجم:31).
"هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است، متعلق به خداست. سر انجام خداوند بدکاران را در برابر کارهایی که می کنند کیفر می دهد و نیکوکاران را در برابر کارهایی که می کنند به بهترین وجه پاداش عطا می کند.".
مشرکان به شدت مسأله حساب و کتاب قیامت را انکار کرده و با آن مخالفت می ورزیدند و سوگندان سنگین می خوردند که چنین امری غیر ممکن می باشد. خداوند نحوه ی تکذیبشان را بیان فرموده و به دلایل زیر آن را مردود اعلام می دارد:
1- چنین امری به مقتضای حکمت و دانش اله ی صورت می گیرد. 2- تا حق از باطل باز شناخته شود. 3- تا صف راستگویان از دروغگویان مشخص گردد. خداوند می فرماید:
"(کافران) مؤکدانه به خدا سوگند یاد می کنند که خداوند هرگز کسی را که می میرد زنده نمی گرداند، خیر، وعده ی قطعی خداست، و لیکن بیشتر مردمان نمی دانند (خداوند همگان را زنده می گرداند) تا اینکه برای ایشان روشن گرداند چیزی را که در باره ی آن اختلاف می ورزیدند و اینکه کافران بدانند که ایشان دروغگویند".

چگونگی حسابرسی بندگان

پس از اینکه خداوند، دوباره، زندگی تازه را به مردمان باز گرداند، آنها را گرد آورده و نزد خود محشور می نماید تا به اعمال نیک و بدشان رسیدگی کند و زمین هم به حوادثی که بر رویش اتفاق افتاده، گواهی دهد. خداوند در سوره ی زلزله می فرماید:
"هنگامی که زمین سخت به لرزه درانداخته شود و زمین سنگینیها و بارهای خود را بیرون می اندازد و انسان می گوید: زمین را چه شده است؟ در آن روز زمین خبرهای خود را بازگو می کند. بدان سبب است که پروردگار تو بدو پیام می دهد. در آن روز، مردمان دسته دسته و پراکنده بیرون می آیند تا کارهایشان بدیشان نموده شود. پس هر کس به اندازه ی ذره ی غباری کار نیکو کرده باشد، آن را خواهد دید و هر کس به اندازه ی ذره ی غباری کار بد کرده باشد، آن را خواهد دید".
حضرت ابو هریره (رض) روایت می کند که پیامبر (ص) این آیه را قرائت فرمود: "یومئذٍ تُحدِّثُ اَخبارها" و بعد فرمود: آیا می دانید آن خبرها چیست؟ گفتند خدا و رسولش آگاهترند. فرمود: تمام آنچه را بندگان، اعم از زن و مرد بر رویش مرتکب شده اند، گزارش می دهد. مثلاً می گوید فلانی در فلان روز چنین کرد و فلانی در فلان روز چنان کرد. فرمود: اینها گزارشهای زمین است.
(یوم تشهدُ علیهم ألسنتُهم و أیدیهم و أرجُلُهم بماکانوا یعملون یومئذٍ یوفِّیهمُ اللهُ دینَهُم الحقَّ و یعلمونَ اَنَّ اللهَ هو الحقُّ المبین)_ (نور:24-25).
"در آن روزی که علیه آنان زبان و دست و پای ایشان به کارهایی که کرده اند گواهی می دهند. در آن روز خداوند جزای واقعی آنان را بی کم و کاست بدیشان می دهد و آگاه می گردند که خداوند حق آشکار است".
خداوند در سوره ی فصلت می فرماید:
"روزی دشمنان خدا (یعنی کفار و مشرکان همه ی ملتها) به سوی آتش دوزخ رانده و بر لبه ی آن گرد گورده می شوند. هنگامی که در کنار دوزخ گرد آمدند، گوشها و چشمها و پوستهای ایشان بر کارهای که (در دنیا) می کرده اند، گواهی می دهند. آنان به پوستهای خود می گویند: چرا بر ضد ما شهادت دادید؟ پاسخ می دهند: خداوند ی ما را به گفتار در آورده است که همه چیز را گویا نموده است و همو در آغاز شما را (از عدم) آفریده است. شما اگر گناهنتان را پنهان می کردید نه از این جهت بود که از شهادت گوشها و چشمها و پوستهایتان بر ضد خودتان بیم داشته باشید. بلکه گمان می بردید خدا بسیاری از اعمالی را که (مخفیانه) انجام می دهید، نمی داند.

این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید