خشخاش، کوکنار یا تریاک گیاه علفی یک ساله گل‌داری است. گیاه خشخاش از تیر تا مرداد گل می‌دهد. بخش‌های مختلف خشخاش به ویژه شیرهٔ خشک‌شدهٔ کاس‌برگ آن که به تریاک معروف است خاصیت آرام‌بخش، ضد درد و ضد اسهال دارد.
از این گونه آلکالوییدهایی استخراج می‌شود که مصارف دارویی و صنعتی بسیاری دارد از جمله مورفین، تبایین، کدیین، نارسیین و چند آلکالویید مهم دیگر. همچنین این گونه واریته و کولتیوارهای زیاد و گوناگونی نیز دارد. پس از رسیدن میوه که به صورت کپسول است با خراشیدن آن شیرابه سفیدرنگی بدست می‌آید که با خشک کردن آن (آب آن گرفته شود) ماده‌ای قهوه‌ای رنگ به نام تریاک حاصل می‌شود.
استفاده از روغن خشخاش به دوران کهن باز می‌گردد. گیاه خشخاش در حدود ۳۴۰۰ سال پیش از میلاد در میان‌رودان کشت می‌شده است. تصاویر روغن خشخاش در آثار باقی‌مانده از سومریان یافت شده‌اند. سومریان خشخاش را گیاه شادی (Hul Gil) می‌نامیدند.ساخت و استفاده از اپیوم در دوران مینوسی‌ها شناسائی شده است. یونانی‌های باستان آن را اپیوم نامیدند.
خواص درمانی:
تخم خشخاش در رفع تشنگی، تب، التهاب، یبوست و التهاب شکم موثر است.
2. تخم خشخاش یکی از مواد لازم در بسیاری از داروهای خنک کننده می باشد.
3. تخم خشخاش منبع مواد معدنی مانند ید، منگنز، روی، منیزیم و مس، اهن و کلسیم میباشد.
4. روغن دانه های خشخاش در درمان سرطان به خاطر داشتن اسیدهای چرب اشباع نشده موثر است
دانه خشخاش:
به طور کلی؛ دانه خشخاش دو گونه است: خشخاش دانه سفید و خشخاش دانه سیاه.
البته به نام‌های دیگری مانند کوکنار ، خشخاش اسود ، خشخاش بستانی ، تریاک و خشخاش بری نیز شناخته می‌شود. طبع تخم خشخاش سرد و تر است.در فرهنگ‌های مختلف دانه خشخاش به‌صورت خشک و بوداده یا تر در آشپزی و شیرینی‌پزی مورد مصرف قرار دارد. همچنین ریشه و برگ‌های آن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شامل 10 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت خشخاش