دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
فایل : word
قابل ویرایش و آماده چاپ
تعداد صفحه :133
مقدمه
نهاد تعلیم وتربیت یکی از قدیمی ترین و دیرآشناترین نهادهای زندگی است و قدمتی به اندازه حیات روی زمین دارد. به عبارت دیگر تداوم حیات بر بنیاد تعلیم وتربیت استوار بوده است و حتی درآن زمان که نهاد رسمی تعلیم و تربیت وجود نداشت . پیران قوم و بزرگترها عهده دار این امر بوده‌اند.
این نهاد کهنسال همیشه از چنان اهمیتی برخوردار بوده که بزرگترین اندیشمندان را به مبارزه و نقد خود فراخوانده و مانع آن گشته که با وجود قدمت زیاد، در حاشیه نظرهای نظریه پردازان بزرگ عالم بشریت قرار گیرد.
در گزارش گردهمایی بین المللی صاحب نظران در زمینه تحول محتوای آموزش و پرورش می‌خوانیم:
دراین که انسان باید به گونه ای تربیت شود که دگرگونی را پذیرا باشد، نکته ای است اساسی. دیگر کافی نیست که فقط با دگرگونی‌ها سازگاری پیدا کنیم.
هر نوع تربیتی باید دگرگونی را پیش بینی کند تا بتواند هم آنها را جهت دهد و هم بر آنها تسلط داشته باشد. (گروه مشاوران یونسکو، ترجمه امیری ، 1369)
پیشرفت سریع علم و روابط نیازهای اقتصادی، سیاسی و نظامی در جهان امروز اهمیت آموزش ویادگیری زبانهای خارجی را بیش از پیش افزایش داده است.
امروزه ملت ها درجهت استقلال کشور خود بیشتر به آموختن زبانهای خارجی نیاز دارند.
« درعصری که ما زندگی می کنیم ارتباطات نقش اساسی ایفا می‌کند و ملتها برای اینکه بتوانند در این ارتباطات سهیم باشند احتیاج دارند زبانهای زنده دنیا را بیاموزند. آموختن و تسلط بر یک زبان خارجی دری از دنیای دیگر را به روی ما می‌گشاید و موجب میشود که ما بتوانیم از دستاوردهای ملل دیگر استفاده کنیم و دیگران را از آنچه یافته ایم آگاه سازیم» (صادقیان، 1381)
زبان مانند پلی است که بین ملل جهان ارتباط برقرار می‌کند و آنها را به هم نزدیک می سازد و ملتها می توانند از طریق آن به تفاهم بین المللی دست یافته ودر کنار هم در یک جهان مسالمت آمیز به حیات خود ادامه دهنده انسانها از طریق زبان اهداف زندگی، ارزشها و آرمانهای همدیگر را می فهمند و کشورها از طریق زبان فرهنگ خود را گسترش داده و عرضه می‌کنند.
«درعصر حاضر اهمیت آموزش زبانهای خارجی در تمام دنیا پذیرفته شده است و در طی سالهای اخیر کوشش هایی برای بهبود این آموزش انجام گرفته است.» (رفیعی، 1379)
« زبان واسطه بین فکر وعمل ماست به بیان دیگر، رشد فعالیتهای عالی ذهنی که رشد زبان هم یکی از آنهاست از جمله هدفهای عمده تعلیم وتربیت است»(لطف آبادی، 1381)
آموزش وپرورش هر کشوری برای آموزش زبانهای خارجی روش خاصی دارد که با توجه به امکانات و نیازهای آن کشور برای آن برنامه ریزی می‌کند. ضمن پیدا کردن رهیافتهای تازه برای معضلات آموزشی و کمک به گشودن مرزهای نو در زمینه ی مسایل آموزشی در پاسخ به این پرسش مهم که همیشه پیش روی نهاد آموزش و پرورش بوده است.«شاگردان چه باید یاد بگیرند؟» (شریعتمداری، 1382) تلاش کرده است. درکشور ما ایران دانش آموزان علیرغم گویشها و لهجه ها زبانهای مادری متفاوت، از ابتدای تحصیل، زبان فارسی را که زبان رسمی کشور است می آموزند و تقریبا از سال سوم ابتدایی آموزش عربی را که زبان قرآن و زبان مشترک مسلمانان است به صورت خیلی ساده همراه با درس قرآن شروع می‌کند و دیگر زبانهای خارجی (انگلیسی، آلمانی، فرانسه ، ازسال دوم راهنمای به بعد دربرنامه های درسی مدارس گنجانده شده است و آموزش زبان انگلیسی و فعلا بیشتر از دیگر زبانهای خارجی در مدارس کشورها مورد توجه است و بیشتر دانش آموزان و دانشجویان کشور، آن را به عنوان زبان خارجی انتخاب می‌کنند. آموزش زبان انگلیسی به این ترتیب از سال دوم راهنمایی شروع شده ودر دوره‌های بعد ادامه پیدا می‌کند.
آنچه در این راستا باید مورد توجه قرار گیرد. این است که برای آموزش این زبان، نیروهای انسانی زیادی فعالیت می‌کنند وهزینه های زیادی برای اجرای برنامه ی آن صرف میشود. از طرفی شاهد هستیم که امروزه هزاران دانش آموز و دانشجو پس از آن که صدها ساعت را زیر سقف کلاسهای زبان سپری می‌کند، باز هم در حوزه مهارتهای گوناگون زبانی «گوش کردن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن» به سطح مطلوبی از توانایی دست نمی یابند» (بیلر، رابرت، ترجمه امیری، 1382)
