مراحل ساخت فوندانسیون در اسکلت بتونی
فوندانسیون یا زیر سازه قسمتی از سازه است که غالباً پایین تر از سطح زمین قرار می گیرد و نیروهای ناشی از سازه را به خاک یا بستر سنگی زمین انتقال می دهد.
غالباً زمین هایی که در آنها ساختمان سازی انجام می شود تراز نیستند و دارای پستی و بلندی و ناهمواری هستند.
از این رو ابتدا زمین را تراز می کنیم تا ساختمان روی یک سطح مبنای صاف ساخته شود.
بعد از تراز کزدن زمین مرحله بعدی پی کنی است . پی کنی اصولاً زیر ستون ها و دیوار های باربر انجام می گیرد.
پی ها به سه دسته تقسیم می شوند:
برای دیوار های سرتاسری از فوندانسیون نواری استفاده می شود. برای ستون های تک و فاصله دار از پی های منفرد استفاده می شود و در زمین های که تحمل باربری کافی در مقابله با نیورهای وارد در ابعاد پی های معمولی وجود مدارد از پی های گسترده استفاده می کنند.ای پی ها نیروها را در سطح گسترده ای پخش کرده و در نتیجه نیروی وارد را با توان باربری زمین متعادل می کند و نیز در ساختمان های بلند که فشار وارد بر پی زیاد است معمولاً از این نوع پط برای انتقال نیرو به زمین استفاده می شود. در این گونه پی ها شکل بارگزاری ه صورت موازی بوده و در امتداد یا امتدادهای خاصی انجام می گیرد. در بارگزاری های مرکب محدودیت بارگزاری در منطقه خاص یا در امتداد معین وجود ندارد . چون پی های موازی معمولاًَ دارای قسمت های عمودی و قسمت های خاص بارگزاری هستند فولاد زاری در آنها بدین صورت است که ابتدا تمام صفحه شبکه گزاری بتن ریزی می شود. سپس در قسمت های باربر محاسبه و وارد شبکه میلگرد گذاری خاصی طراحی و اجرا می گردد که به شبکه زیرین متصل می شود.
* پی سازی
پس از خاک برداری با کلیه محور های شمالی جنوبی و شرقی غربی از خط ثابتی که در زمین وجود دارد تعیین نماییم و این خط ثابت را به وسیله ای در خارج از محوطه که پی سازی در آن انجام می شود مشخص نموده و ثابت نگه داریم .
آنگاه به وسیله این امتداد ها قالب پی های نقطه ای را با تخته یا آجر قالب بندی می کنیم . قبل از اقدام به پی سازی باید از استحکام خاک محل مطمئن باشیم و بدانیم که آیا زمین محل ساختمان می تواند بار ساختمان را تحمل نماید یا خیر.
در ساختمان های بزرگ این کار توسط آزمایشگاههای مکانیک خاک انجام می شود و مقاومت مجاز زمین تعیین می گردد ولی ساختمان های کوچک باید طبق آنچه که قبلاً گفته شد ا آزمایشات قبلی مقاومت مجاز تقریبی زمین را تعیین کنیم . پس از تعیین محور ها و قالب بندی چنانچه از قالب آجری استفاده می نماییم باید داخل آن را با یک ورقه از پلاستیک بپوشانیم تا مانع مکیدن آب بتن توسط آجر شویم و اگر از قالب چوبی استفاده می نماییم باید کلیه قالبها را از داخل با روغن چرب کنیم باید توجه داشته باشیم که آرماتورهای داخلی پی چرب نشود.
زیرا اگر آرماتورهای پی چرب شود بتن به آن نمیچسبد و قطعه یک پارچه نخواهد شد و آنگاه باید شبکه کف پی را قبلاً نقشه بافته شده و آماده است را در ته پی قرار دهیم که اگر در ته پی از بتن مگر استفاده می نماییم حداقل فاصله خارجی شبکه زیر پی از بتن مگر 3 سانتی متر است و اگر از ریختن بتن مگر صرفه نظر کردیم حداقل این فاصله 6 سانتی متر می باشد .
حداقل ارتفاع پی نقطه ای در محل تلاقی با ستون 30 سانتی متر و حداقل ارتفاع آن در لبه پی نباید از 15 سانتی متر کمتر باشد. ولی باید ارتفاع پی های نقطه ای در هر مورد با توجه به بار وارده وسلیه مهندس محاسب تعیین در نقشه محاسباتی قید شود.
