از آنجا که ترانشه های خاکی در گودبرداری های انجام شده برای اجرای پروژه های ژئوتکنیکی در اغلب موارد به خودی خود پایدار نبوده و تمایل به ریزش دارند، برای پایدارسازی این دیواره ها از سیستم های مختلف سازه ی نگهبان همچون میخ کوبی، مهاربندی، خرپا Soldier Pile و... استفاده می شود. هر یک از سیستمهای یاد شده دارای مزایا و نواقصی بوده که برای محافظت بهینه و کارآمد گود نیاز به آگاهی از این خصوصیات می باشد. برای تحکیم دیوارهی گودهای عمیق خصوصا در مواردی که حساسیت ساختمان های اطراف گود به گونه ای باشد که احتمال ایجاد ترک و یا جابجایی بیش از حد مجاز وجود داشته باشد، بهتر است از سیستم پایدارسازی Soldier Pile استفاده شود. این روش به کاهش جابجایی های احتمالی کمک کرده و همچنین ضریب اطمینان بالاتری را در اختیار می گذارد. این روش پایدارسازی در ایران غالبا در محیط دو بعدی طراحی شده و طبق نتایج حاصل از آن سازه ی نگهبان اجرا می گردد. حال این سوال مطرح می شود که آیا، طراحی در محیط دو بعدی کفایت می کند یا مدل سازی دیواره به صورت سه بعدی می تواند تاثیر بیشتری در بهینه سازی و بهبود نتایج داشته باشد؟ مزایا و نواقص آن چیست؟ برای بررسی این موضوع یک گود به عمق 16 متر در دو محیط دو بعدی و سه بعدی مدل سازی شده و نتایج حاصل از این دو مدل سازی مورد مقایسه قرار گرفته است.
سال انتشار: 1392
تعداد صفحات: 10
فرمت فایل: pdf
پایدارسازی دیواره ی گود به روش دیوار برلینی با مدل سازی عددی در محیط های دو بعدی و سه بعدی نرم افزار Plaxis