لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه6
موسیقی زیرزمینی: زیر کدام زمین؟
مدتهای درازی است میخواهم چیزی بنویسم دربارهی موسیقی و موسیقی زیرزمینی. اخبار بیبیسی و پوششی که رادیو زمانه به آن میدهد باعث شد این بار منسجمتر چیزی که میخواهم بنویسم. شگفتآورتر آنکه دو سه هفته پیش طرح آگهی بنیاد میراث ایران را دیدم با هیأتی بس مهیب که خبر برگزاری «شب زیرزمینی ایران» را میداد. دیدن لوگوی بنیاد میراث ایران بالای چنین اطلاعیهای واقعاً غریب بود. اول فکر کردیم جعلی صورت گرفته است. اما نه، خودِ خودِ بنیاد میراث ایران بود! اما مشکل کجاست؟ کجای این موسیقی زیرزمینی از نظر من ایراد دارد؟
تعریف ما، یا تعریف خود این زیرزمینیها، از موسیقی زیرزمینی چیست؟ اصلاً چرا «زیرزمینی»؟ قاعدتاً مقصودشان این است که چون «روی زمین» نمیشود اجراش کرد، رفته است زیر زمین! اما مشکل کجاست؟ این موسیقی هیپهاپ کجایاش با ما، با من نمیخواند؟ چه بخشی از این موسیقی محل ایراد است؟
موسیقی ایران، موسیقی سنتی، موسیقی اصیل – هر چه میخواهید بنامیدش – تعریفاش نسبتاً روشن است و همه میدانند چیست. البته بر خلاف تصور عامیانه، چندان هم روزمینی نبوده و نیست. هنوز هم اهل موسیقی سنتی و اصیل ایرانی، در ایران دشواریها و تحقیرهای همیشگی را میبینند و وضعشان بهتر نیست. بهتر که چه عرض کنم، از خیلی از موسیقیهای غیر-سنتی و غیر-اصیل وضعشان بسی بدتر است!
موسیقی پاپ هم که تعریفاش روشن است. همه کسانی مثل ابی، داریوش، سیاوش قمیشی، گوگوش و خوانندگانی از این قبیل را میشناسند. خوانندگان لس آنجلسی هم که شهرتشان اظهر من الشمس است! ولی گویا موسیقی «ِزیرزمینی» این هم نیست! حتی به یک تعریف «گروه آریان» هم در همان طبقهی موسیقی پاپ قرار میگیرد و «زیرزمینی» نیست.
تحقیق در مورد موسیقی زیر زمینی