لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه11
بقعه پیر احمد زهرنوش ابهر
در قسمت جنوبی ابهر و در انتهای خیابان 17 شهریور یک بنای آجری و قدیمی به چشم می خورد که از آثار تاریخی و ارزشمند منطقه است. ساخت این بنا به قرن های ششم تا هشتم هجری قمری نسبت داده می شود. درخصوص آن که این بنای آجری آرامگاه چه کسی و متعلق به چه دورانی است، نظریه های گوناگونی وجود دارد ولی از میان تمام این نظریه ها تعلق این بقعه به پیر احمد زهرنوش به واقعیت نزدیک تر است. مولانا قطب الدین احمد ابهری (500 - 577 هجری قمری) سرسلسله صوفیان، محدث صاحب کمال و معروف به پیراحمد زهرنوش، مریدان خود را در این محل ارشاد می کرده است. آرامگاه اصلی با پلان چهارطاقی ساخته شده که با ایجاد شکست در جرز به بناهای بیست وجهی تبدیل گردیده است. در ساخت این بنا، از سازه های معماری سنتی و قدیمی استفاده شده که هم اکنون از این سازه ها تنها گنبد آجری آن برجای مانده است. گنبد زیبای بنا به سبک پنج و هفت و همانند گنبدهای دوره سلجوقی احداث شده که با گنبد های مساجد جامع سجاس و قروه قابل مقایسه است. ساختمان بنا از آجر چهار گوش مربع شکل ساخته شده و گنبد کوتاه آن نیز آجری بوده و بر روی قاعده ای چند ضلعی قرار گرفته است. این بنا در سال 1365 تعمیر و با شماره 981 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. از فضای مجاور این آرامگاه هم اکنون به عنوان اداره میراث فرهنگی استفاده می شود.
این بنا در منتهی الیه جنوبی ابهر قرار گرفته و شامل بقعه و چند واحد الحاقی در شمال غربی آن است .
بنا به روایاتی منتسب به آرامگاه مولانا
تحقیق در مورد احمد زهر نوش