روانشناسی بازی

اختصاصی از اس فایل روانشناسی بازی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

نوع فایل:ورد قابل ویرایش

تعداد صفحه: 18

قیمت: 500 تومان

دانلود و خرید به صورت آنلاین

مقدمه:
انسان نیاز به حرکت و جنبش دارد و بازی بخش مهمی از این نیاز است. هر فرد برای رشد ذهنی و اجتماعی خود، نیازمند اندیشه و تفکر است و بازی خمیر مایه این تفکر و اندیشه است. آمادگی جسمی و روحی برای مقابله با مشکلات بخشی از فلسفه ی بازی کودکان است، بنابراین، بازی هر چه گسترده تر، پیچیده تر و اجتماعی تر باشد کودک از مصونیت روانی بیشتری برخوردار می شود. کشف دنیای اطراف بخش دیگری از فلسفه بازی است که کودک حس کنجکاوی خود را از این طریق ارضا می کند. بازی تن و روان کودک را ایمنی می بخشد و مسؤولیتهای اجتماعی و اقتصادی را که در آینده باید بدوش کشد به او می آموزد. کودک با بازی کردن موقعیتی بدست می آورد تا اعتقادات، احساسات و مشکلات خود را پیدا کند و مهارتهای زندگی را بیاموزد.
" رابرت وایت" میگوید: «ساعات زیادی را که کودکان صرف بازی می کنند نمی توان به هیچوجه تلف شده تلقی نمود، بازی ممکن است شادی بخش باشد ولی در دوران کودکی یک کار جدی است ». بدون تردید بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب میشود . کودک با بازی بزرگ می‌شود، تحول می‌یابد و به سمت کمال می‌رود. کمال جسمی ، کمال عقلی و کمال احساسی. این تغییرات و این تکامل ممکن است از چشم پدر و مادر و نزدیکان کودک دور بماند. اما از دیده روان شناسان و محققان این زمینه ، بویژه آنان که برای معرفت روح و روان کودک در تلاشند دور نمانده است. بازی کودک ابتدا با اشیاء است و سپس شامل انسان‌ها می‌شود. از سنین 3 و 4 سالگی کودک به تدریج به بازی‌های گروهی و اجتماعی رو می‌آورد. در این گونه بازی‌ها کودک رفتار با دیگران را تمرین می‌کند و با اصول زندگی جمعی و چگونگی رفتار با دیگران به تدریج آشنا می‌شود و این به رشد اجتماعی و اخلاقی او کمک می‌کند. بازی حس کنجکاوی، ابتکار و خلاقیت کودک را برمی‌انگیزد و به رشد ذهنی او کمک می‌کند. همچنین بازی از لحاظ جسمی موجب هماهنگی عضلات و اعضای بدن می‌شود و در نتیجه حرکات بدنی طفل را به بهترین وجه ممکن شکل می‌دهد. بازی باعث نیرومندی کامل و رشد صحیح جسمانی می‌گردد. از طریق بازی حواس دیگر کودک مثل لامسه، بینایی، توازن و تعادل به کار افتاده و مهارت‌های لازم را برای کودک ایجاد می‌کند. پس به خاطر داشته باشیم که شغل کودک مخصوصاً از 4 تا 7 سالگی بازی است. کودکان جهان اهل هر کجا و از هر ملیت و مذهبی و هر قوم و قبیله‌ای که باشند، نیاز به بازی دارند و بازی می‌کنند. فراموش نکنیم که بزرگسالان هم گهگاهی و از روی تفنن چنین نیازی را حس می‌کنند. حتی حیوان هم نیاز به بازی دارد. پس می‌گوییم آدمیان در هر سن و سالی که باشند، بازی می‌کنند. پیر ، جوان ، نوجوان و کودک فرقی نمی‌کند. هر کس قسمتی از وقت شبانه روز خود را صرف بازی و تماشا می‌کند تا لحظه‌ای از رنج جهان بیرون و دنیای جدی را فراموش کند. اما دنیای جدی کودک همان دنیای بازی است. تعـــــریف بـــازی : به هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفداری که به صورت فردی یا گروهی انجام پذیرد و موجب کسب لذت و اقناع نیازهای کودک شود، بازی می گویند. تاریخ بازی : بازی از آغاز حیات آدمی با او همراه بوده است. زیرا بازی جزئی از حیات او است. بنابراین قدمت بازی با پیشینه بوجود آمدن آدمی یکی است. طبعا همچنانکه سابقه زندگی انسان به دو بخش پیش از تاریخ و دوره تاریخی تقسیم می‌شود، بازی هم سابقه‌اش به پیش از تاریخ می‌رسد. چون آدمی در طول حیات خود با دگرگونیها همراه بوده است، طبعا بازی هم که ساخته و پرداخته آدمی است، دگرگون شده و پاره‌ای از انواع آن به مرور زمان از میان رفته است و پاره‌ای دیگر کمال یافته و قسمتی هم در تحول ایام بوجود آمده است. بی شک انسان نخستین با تشکیل اجتماعات بدوی خود به بازی‌های دسته جمعی از قبیل تقلید حرکات و صدای آنها چه هنگام حمله و فرار ، چه موقع برخوردهای دوستانه و یا تکرار اعمال خود در هنگام شکار یا جنگ با دشمن به صورت رقص یا هنگام پرستش ارواح و نیروهای مرموز و خدایان نوعی بازی نمایشی داشته‌اند که آنها را سرگرم می‌کرده و از این فعالیتها لذت می‌برده‌اند. نوع دیگری از بازی که مورد توجه انسان نخستین بوده است، ظاهرا باید بازی با سنگ و چوب ، درخت و با حیوانات به عناوین مختلف میان آنها رایج بوده باشد. طبعا بازی با همین مواد او را به ساختن و تعبیه وسایل زندگی رهنمون شده است . در مورد بازی نظرات فراوانی مطرح می شود که در زیر به دو نمونه از آن می پردازیم :
نظریات پیشوایان و دانشمندان اسلامی : تعالیم اسلامی در تربیت ابعاد وسیعی دارد و علاوه بر اینکه برای دوران پیش از تولد دستورات موکدی دارد برای دوران پس از تولد نیز توصیه هایی می نماید . اسلام دوران هفت سالگی اطفال را زمینه ساز دوران های دیگر زندگی می داند . پیشوایان دینی بازیگوشی و جنب وجوش کودکان را نه تنها مضر نمی داند بلکه برای کودکانی که در دوران طفولیت بازیگوش ، فعال ، سیری نا پذیری از بازی هستند آینده ای برتر پیش بینی می کند و معتقدند که در اثنای این فعالیت های آزاد منشانه است کودکان از رشد کافی برخوردار می شوند و والدین را موظف می کند تا از برآمردن خواست های مشروع کودکان سر باز نزند . ابو علی مسکویه از دانشمندان ایرانی است که در برنامه تربیتی پیشنهادی خود برای آموزش خود جست وخیز بازی و تحرک کودکانه را توصیه می کند و از مراجع تعلیم و تربیت زمان خود می خواهد تا به ورزش وبازی کوذکان توجه کنند . امام محمد غزالی در برنامه پیشنهادی خود برای آمزش کودکان ساعاتی از وقت مراکز تعلیم و تربیت را به بازی و ورزش اختصاص می دهد . از نظر خواجه نصیرالدین طوسی بازی وسیله ای است برای بروز توانایی های کودکان ، بر انگیختن شور و نشاط آنها و در پایان وسیله ای برای رسیدن کودکان به سلامت جسم وروح است .
نظریات دانشمندان دیگر درباره بازی : عقاید فروبل در مقایسه با دیگر عقاید درباره بازی اثرات بسییار زیاد به جای گذاشته است . نامی که برای کلاس های کودکان به عنوان kindergarten یا باغ کودکان انتخاب کرد در این امر هم مهم بود . فروبل بر این باور است که بازی های کودکان به منزله هسته حیاتی برای همه دروه های زندگی است زیرا رشد بروز شخصیت کودک از راه بازی میسر است و در حقیقت بازی موجب بروز استعداد و شخصیت کودک می شود و از سوی دیگر می توان بسیاری از نا بهنجاری های کودک را از طریق بازی درمان کرد . خانم ماریا مونته سوری که پزشک و مربی تربیتی از اهالی ایتالیا بود بازی را مدرسه بزرگی می داند که کودک در آن پرورش می یابد و نیروی بدنی ، ذهنی و اجتماعی او رشد می کند و برای زندگی کردن از هر جهت آماده می کند . ژان پیاژه که در این زمینه نقشی ارزنده و تعیین کننده ایفا کرده است و از مهم ترین و معروف ترین روان شناسان محسوب می شود به کار طبقه بندی بازی های کودکان دست زده است ، او معتقد است پیشرفت بازی کودکان در مسیر رشد تکامل خود به شکل : 1. بازی های تمرینی 2. بازی های نمادین 3. بازی های با قاعده نمایان میگردد بازی های با قاعده در سنین 4 تا 7 سالگی ادامه می یابد و در 11 سالگی به مرحله نهایی رشد خود می رسد . در این مرحله اثرات بازی برای تمام عمر باقی می ماند و هم زمان با رشد کودک و گذشت به صورت به کاملتر انجام می شود . اهداف بازی : فراموش نکنیم که بازی به هر حال اهدافی دارد . هدف پاره ای از بازی ها ، بدین گونه تعیین می شود: 1. نشان دادن میزان رشد ذهنی کودک 2. تقویت نیروی ادرک ، استدلال فهم و درک کودک 3. مقایسه نحوه تفکر کودک با نحوه تفکر بزرگسالان و بررسی تکامل آن نتیجه تحقیقاتی که متخصصان تعلیم وتربیت و روان شناسان انجام داده اند این است که اگر پدر ومادر یا متصدیان پرورش کودکان در کار بازی آنان مراقبت کنند کودکان با تجربه ها و فعالیت های سازنده رو به رو خواهند شد که در بنای زندگی آنان بسیار موثر است و نه تنها نا رسایی ها فراوان ذهنی آنان را بر طرف می کند بلکه موجب رشد هوش آنان می گردد .