فصل 30
روش شناسی[1] ها برای سیاست[2] و برنامه ریزی[3]
ریچارد ب. بالدوف، ج ر.
اگر چه کتاب های متعددی در مورد روش شناسی[4] تحقیق که برای زبان شناسی[5] کاربری ( مثال: هیچ (Hatch) و لازاراتون (Lazaraton)1991) و رشته های فرعی زبان آموزی [6] ( زبان دوم) (مثال: براون (Brown) 1998؛ جانسون (Johnson) 1992؛ نونان (Nunan)1992؛ سلیگر (seliger) و شوهامی (shohamy)1989) و آزمون زبان[7] ( مثال: هینگ (Henning) 1987؛ مک نامارا (Mc Namara) مناسب است، نوشته شده است.
بر روش شناسی که برای یکی از حوزه های اصلی ما بین، زبان شناسی کاربری، برنامه ریزی[8] و سیاست زبانی ( س ف. ایست من (cf Easthman)ط1983، فصل 6؛ کاپلن و بالدوف (Kaplan and Baldauf )1997 فصل 4) مناسب باشد، کمتر توجه شده است در حالی که نشریه هایی مانند: فصل نامه ی تیسل به طور مکرر در مورد مطالب مربوط به روش شناسی تحقیق برای تدریس زبان [9]بحث می کنند. ( مثال: براون (Brown) 1991، 1992؛ فصل نامه، تیسل (2804)1994) به بحث اساسی روش شناسی برنامه ریزی وسیاست زبانی ( از این به بعد ب. س.ز) در نشریات یا کتاب های مربوطه توجهی نمی شود.
به دلیل آنکه مطالب مربوط به روش شناسی ب. س. ز صریح و به راحتی قابل درک نیستند، این فصل مطالعه ای است گسترده براساس مرور پیکره زبانی آثار چاپ شده مربوط به ب. س.ز که در چکیده های رفتار زبانی[10] وزبان شناختی از سال 1973 تا 1998 یافت می شد و در سایت اسپیرس (web SPIRS) در دسترس بود. استفاده از پیکره این مطالعات دارای مزایا ( برای مثال: چکیده ی مطالب موجود هستند، آثار چاپ شده وبه راحتی در دسترس هستند، چکیده ها قابل جستجو در رایانه و به عنوان منبعی موثق به طور گسترده ای استفاده می شوند) و معایبی ( برای مثال: شامل گزارش های دولتی وسایر آثار موقتی که ممکن است تولیدات اولیه برنامه ریزی زبان باشد، نمی شود.
ترجمه ی صفحات 391 تا 414 کتاب زبانشناسی کاربردی 57 ص