اقسام اموال در حقوق امامیه:
اموال کلمه ایست عربى و جمع مال میباشد. مال در اصطلاح حقوقى بچیزى گفته میشود که بتواند مورد دادوستد قرار گیرد و از نظر اقتصادى ارزش مبادله را داشته باشد.
اموال باقسام زیر منقسم میشود:
اموال مادى و اموال غیر مادى:
تقسیم مزبور را قانون مدنى فرانسه بیان نموده و آن از حقوق رومى اقتباس شده است.
اموال مادى اموالى هستند که میتوان آنها را لمس نمود مانند: میز، صندلى خانه. اموال غیر مادى اموالى هستند که وجود مادى در خارج ندارد، ولى جامعه وجود آن را اعتبار نموده و قانون هم آن را شناخته است مانند حق تألیف، حق تصنیف، حق اختراع.
حقوقیین دائرۀ اموال غیر مادى را توسعه داده و هر نوع حق مالى را از افراد آن دانسته‌اند، بنابراین کلیۀ حقوق عینى (غیر از حق مالکیت) مانند حق ارتفاق، حق انتفاع و همچنین حق دینى (طلب) از اموال غیر مادى بشمار میرود. چنانکه از تعریف بالا معلوم گردید اموال اشیائى هستند که داراى ارزش مبادله باشند و هرگاه داراى ارزش مزبور نباشند مانند: هوا، روشنائى روز از اموال بشمار نمى‌روند. بنابراین مالیت اشیاء بسته بوضعیت اقتصادى آنها است اگر چه داراى مالکى هم نباشد. نداشتن مالک در اموال مادى امکان‌پذیر است مانند مباحات (اراضى موات و مروارید در دریا) ولى در اموال غیر مادى مانند حق عینى (غیر از مالکیت) چون تصور حق بدون تصور صاحب حق ممکن نیست، مادام که بدون صاحب باشد در ردیف اموال بشمار نمیآید. همچنین است در مورد حق دینى، که بدون وجود دائن که صاحب حق میباشد و مدیون که مکلف بانجام تعهد است، حق دینى متصور نیست.
بعضى از حقوقیین فرانسه بر آنند که اشیاء بخودى خود اگر چه قابلیت دادوستد را داشته باشند اموال نامیده نمیشوند، بلکه باید موضوع حق قرار گیرند تا اموال بر آنها صدق کند، خواه مستقیم مانند حقوق عینى و خواه غیر مستقیم مانند حقوق دینى که موجب بدست آوردن حقوق عینى مى‌گردد.
حق مالکیت چون کاملترین حق عینى است و تمامى منافع اقتصادى مال را در بر دارد با موضوع خود که ملک باشد در عرف یکى شناخته میشود، بطورى که مالک اسب و خانه میگوید: اسب من و خانۀ من بجاى آنکه بگوید من داراى حق مالکیت بر اسب و خانه هستم و بدین جهت حقوقیین رومى و همچنین حقوقیین......
....
بررسی اموال غیر منقول در حقوق مدنی ایران
