مقدمه
فولادهای میکروآلیاژی به فولادهای حاوی کربن و منگنز اطلاق می شود که دارای حداکثر 0.1 درصد از عناصر وانادیم، نیوبیم، تیتانیم، بر و... می باشند که این عناصر از طریق تاثیر بر ساختار با کنترل واکنشهای رسوبی و تشکیل رسوبات به صورت فاز دوم باعث بهبود خواص مکانیکی آلیاژ می شوند. در این فولادها دستیابی به خواص مطلوب مرهون حضور عناصر میکروآلیاژ و تاثیرآنها بر روی ریزساختار فولاد می باشد. با این وجود دستیابی به خواص مناسب و مطلوب در فولادهای میکروآلیاژی از طریق بهسازی اندازه دانه فریت با کنترل اندازه دانه آستنیت و تشکیل ساختار ریزدانه، فرآیند رسوب سختی در فریت، ایجاد اعوجاج در شبکه و تنشهای ناشی از رسوبات کاربیدی و نیتریدی، کنترل شکل آخالها، توسعه شبکه نابجایی ها و... می باشند. عناصر میکروآلیاژ به عنوان عناصرکاربیدساز، نیتریدساز و یا کربونیتریدساز قوی درکنارکربن و نیتروژن استفاده می شوند. این ترکیبات بیشتر ساختار fcc دارند و همانطور که ا شاره شد در فولاد به صورت گسترده ای برای حصول ریزدانگی، سختی محلولی و رسوب سختی استفاده می شوند. با این وجود هنوز مکانیزمهای این فرآیندها به طورکامل حاصل و شناخته نشده اند. بر این اساس برحسب نوع عنصر میکروآلیاژ فولاد، رسوبات ممکن است در دمای بالا در فاز آستینت به وجود آیند، مانند کربونیتریدنیوبیم یا نیتریدتیتانیم و یا در دماهای پایینتر در داخل فریت رسوب نمایند همچون نیتریدوانادیم.
تعداد اسلاید: 67 صفحه
با قابلیت ویرایش
مناسب جهت ارائه سمینار
به همراه نمودار و اشکال
دانلود پاورپوینت جامع و کامل عناصر میکروآلیاژ