تصویر در آینه های تخت و محدب و مقعر
2 صفحه
توصیف کلی
یکی از سودمندترین روشها در طراحی اپتیکی ، مطالعه سریع اجزای سیستم آنها و مسیر نور در آنها است. این کار همانند طراحی سریعی است که یک نقاش قبل از تصمیم گیری نهایی روی ترکیب رنگها انجام می‌دهد. ابتدائی‌ترین شکل آن ، طرح مقدماتی با یک عدسی شیئی غالبا نامشخص شروع می‌شود. سپس یک سری از عدسیها ، آینه‌ها ، منشورها ، مدوله کننده‌ها ، آشکارسازهای نوری و اجزای دیگر اپتیکی بصورت متوالی و پشت سر هم قرارداده می‌شوند. و همراه آن چند پرتو مهم عبوری از این اجزا ، در طول مسیرهایی که از طریق محاسبات مسیر پرتو تخمین زده شده‌اند، ترسیم می‌شوند.
در اغلب طراحیهای اپتیکی ، اجزای تصویر ساز اعم از عدسیها ، آینه‌ها و سایر قطعات اپتیکی بطور متقارن نسبت به خطی به نام محور نوری قرار می‌گیرند. این خط برای برقراری یک خط مرجع برای سیستم در اول رسم می‌شود، سپس یک سطح اپتیکی ، مانند یک آینه مقعر ، چنان رسم می‌شود که مرکز انحنای آن بر روی محور نوری قرار گیرد (نقطه‌ای که محور نوری سطح را قطع می‌کند، رأس سطح نامیده می‌شود).
با رسم پرتوها در یک سیستم می‌توان مزایا و معایب سیستم را تعیین کرد، قراردادهایی برای ردیابی پرتو (ترسیم پرتو) وجود دارند. با وجود اینکه این قراردادها از مقبولیت جهانی برخوردار نیستند، ولی به اندازه کافی مورد استفاده قرار می‌گیرند که بهره‌گیری از آنها در ترسیم و محاسبات موجب تسهیل در کار و قابل توصیه باشد.
تصویر در آینه های تخت و محدب و مقعر