دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
1- 1 . مقدمه
بدون شک ورزش فوتبال محبوب ترین و پرطرفدارترین رشته ورزشی در اغلب کشورهای دنیا است. امروزه فوتبال تنها یک ورزش نیست بلکه یک پدیده اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی است که با اصول و تحقیقات علمی گره خورده است. در کشور ما نیز فوتبال رایج ترین و پرطرفدارترین ورزش ها بوده و در مقایسه با تمامی رشته ها، بیشترین تعداد ورزشکاران را به خود اختصاص می دهد(21).
وقتی گروهی از افراد برای رسیدن به هدفی تلاش می کنند، معمولاً کسی به عنوان رهبر مسئولیت گروه را به عهده می گیرد. این فرد باید دارای مهارتها و ویژگی لازم برای رهبری گروه باشد تا بتواند اعضای گروه را به سمت هدف مورد نظر هدایت کند. در موقعیت های ورزشی، مربی این نقش را برعهده دارد و بازیکنان را هدایت و رهبری می کند. بنابراین، سبک رهبری مربی نقش مهمی بر عملکرد و موفقیت گروه دارد(4). از طرف دیگر انجام موفقیت آمیز هر کار گروهی مستلزم وجود همبستگی در بین اعضای گروه است. در ورزش و به خصوص در ورزش های گروهی همانند سایر گروهها و سازمان ها، شرط لازم برای تحقق هدف مشترک، داشتن وحدت و انسجام تیمی است که بی تردید مربی در این زمینه نقش کلیدی دارد. چون تیمهای موفق ورزشی معمولا دارای یک ویژگی برجسته هستند که آنها را از تیمهای نا موفق متمایز می سازد و آن مدیریت و رهبری موثر، فعال و شایسته است(25).
امروزه مربیگری در رده مشکل ترین شغل ها به حساب می آید. یک مربی کارا باید مهارت و دانش فوق العاده ای داشته باشد تا بتواند ورزشکاران ماهری را پرورش دهد. شرایط کار در حرفه مربیگری بسیار دشوار و سخت است، زیرا در این حرفه، کار مربیان در زیر دید دقیق، موشکافانه و ریز بین افرادی چون تماشاگران، بازیکنان، مدیران ورزشی، خبرنگاران رسانه های گروهی و منتقدین جامعه قرار دارد. مربیگری مانند هر حرفه دیگری دارای فراز و نشیب است اما برای یک مربی آماده، فراز ها و موفقیت های آن می تواند بیشتر باشد(17).
مربیگری حرفه ای است با ابعاد مختلف و نقش های گوناگون که گاه این نقش ها به نظر انسان متضاد و غیر قابل جمع می آید. کسانی که دارای حداقل تجربه ای در این حرفه باشند به خوبی می دانند آنچه که از قول صاحبنظران و دانشمندان درباره حرفه مربیگری بیان گردید مبالغه آمیز نمی باشد، بلکه واقعیتی است که برای همگان ملموس نیست شاید یکی از دلایلی که تنها عده معدودی می توانند خود را با شرایط موجود در این حرفه تطبیق دهند همین تفاوت نقش ها می باشد که مربی باید بتواند به خوبی از عهده ایفای همه آنها برآید(9).
در واقع قدرت رهبری مربیان، توانایی برقراری ارتباط صحیح و انتقال پیام به بازیکنان، توانایی تنظیم انرژی روانی بازیکنان و نحوه عملکرد مربیان در مواجهه با مسائل و مشکلات مربوط به مربیگری از عوامل موثر بر میزان یادگیری و بازدهی بازیکنان می باشد و لذا بدیهی است که در شرایط یکسان تغییر یکی از شرایط می تواند عامل موثری بر میزان موفقیت تیم باشد(9).
تحقیقات دو دهه قبل در زمینه کارایی مربیگری بیشتر بر شناخت خصوصیات مربیگری، سبک های رهبری و الگوی رفتاری مربی متمرکز بوده است. به طور کلی در این مطالعات، مربی کارآمد به عنوان فردی معرفی شده است که توانایی تغییر نتایج، اجرای موفقیت آمیز و واکنشهای روانی مثبت در تیم را دارد(41). مربیان نه فقط به اجرای مهارت های ورزشی بلکه باید به مهارت های روانی افراد و تیم توجه کنند. بنابراین توجه به فرآیند های فردی و گروهی یا نیازهای فردی ورزشکاران و تیم ضروری است و جزئی از کارآمدی مربی محسوب می شود(51).
هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه قدرت مرجعیت[1] مربیان با موفقیت تیم و ویژگیهای فردی آنها در تیمهای فوتبال لیگ استان همدان است. قدرت مرجعیت(کاریزما) یعنی فرهمند یا فرمندی و یا به عبارتی دیگر جذبه استثنایی. قدرت مرجعیت در اصطلاح به خصوصیت کسی گفته می شود که به شخصه یا عقیده دیگران، دارای قدرت رهبری فوق العاده است. قدرت مرجعیت به گونه ای از رهبری گفته می شود که دارای قدرت و توانایی الهام بخشی به پیروان باشد و این در حالی است که تواناییها صرفاً از نیروی شخصیت و تعهد فرد سرچشمه گرفته باشد. در این نوع رهبری، رابطه ای بدون استفاده از پاداشهای مالی و اعمال زور برقرار می شود. تاثیری عاطفی که باعث میشود افراد کارهایی انجام دهند که این کارها ماورای هنجارهای پذیرفته شده در محیط هستند(14).
نکته مهم این است که قدرت مرجعیت، خصوصیتی است که در واقع از سوی پیروان به رهبران اعطا می شود قدرت مرجعیت (کاریزما بودن ) خصیصه ای است که به رفتار های مشاهده شده از رهبر بستگی دارد که علت ظهور صفات قدرت مرجعیت در وی می شوند. بر طبق مطالعات جی کانجر و رابیندرا کانن گو در دانشگاه مک گیل[2]، ویژگی های عمده رهبران کاریزماتیک اعتماد، بینش، قدرت بیان، عقیده راسخ و قوی، رفتار نا معمول، عامل تغییر و حساسیت محیطی می باشد که اساس اصلی این پژوهش نیز بر مبنای آن بوده و میزان قدرت مرجعیت مربیان نیز با استفاده از پرسشنامه ای که بر اساس این ویژگی ها ساخته شده است سنجیده می شود(15).
1- 2 . بیان مسئله
مربیان از جمله عناصر بسیار مهم و اثرگذار بر بهره وری و یا موفقیت تیم های ورزشی هستند. زیرا در تیم های ورزشی و بویژه در فوتبال، مربی به عنوان مغز متفکر و پویا در تعیین سرنوشت و کسب بالاترین بازده ممکن، نقش و اهمیت غیر قابل انکاری دارد(5).
مربیان در عرصه میادین ورزشی دارای جایگاه والا و پر اهمیتی می باشند و نقش آنها چنان مهم است که از آنها به عنوان محور اصلی و سکان دار تیمهای ورزشی نام برده می شود. مربیان با اتکا به دانش، تجربیات و اطلاعات خویش نقش اصلی را در جهت رساندن ورزشکاران به سکوهای افتخار بازی می کنند(9).
موفقیت یک تیم فوتبال در گرو مدیریت کارآمد، بازیکنان زبده و همچنین مربیان با دانش و مجرب است. در این بین، نقش رفتار و سبک رهبری مربیان در موفقیت و نتیجه گیری تیمهای فوتبال از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مربی لایق و کارآمد شخصی است که مافوق قدرت قانونی خود بتواند بر افراد تاثیر بگذارد.
در موقعیتهای ورزشی به ویژه ورزشهای گروهی همچون فوتبال که کنش و تقابل در آن به وفور دیده می شود رهبری کارآمد مربیان نقش مهمی بر عملکرد تیم دارد. امروزه در کشور ما مشاهده می شود تیم های ورزشی حتی با داشتن مربیان مجرب و بازیکنان نخبه، باز هم عملکرد ناموفقی دارند که شاید این را بتوان به عدم شناخت آنها نسبت به ابعاد مختلف رفتار رهبری نسبت داد.
مرادی و همکاران (1383) و همچنین حسینی کشتان (1386) در تحقیقات خود به این نتایج دست یافتند که بین سبکهای رهبری مربیان و موفق بودن یا نبودن تیمها رابطه معناداری وجود دارد. سبک رهبری مربیان از عوامل مرتبط با انسجام گروهی است و انسجام گروهی نیز از عوامل مرتبط با موفقیت یک تیم ورزشی است(28)(11). از سوی دیگر تورمن[3] (2003) یافت که آن دسته از رفتارهای اصلی مربیگری که انسجام تیمی را خراب می کند بیشتر به عدم تعادل رفتار مربیان و تمسخر و استهزاء ورزشکاران مربوط است. چون مربی فاصله ای را بین خود و بازیکنان ایجاد کرده است و ارتباط بین مربی و ورزشکار محدود می شود. به نظر می رسد که این گونه مربیان هستند که موفقیت تیمی و انسجام گروهی را بهبود می بخشند(55). ازمشا و همکاران(1387) رفتار مربی را یک عامل مهم تحریک کننده برای موفقیت ورزشکاران دانستند(2). فلاح و همکاران (1387) در تحقیق خود بین قدرت مرجعیت(کاریزماتیک) و سایر ابعاد رضایتمندی ورزشکاران و موفقیت، ارتباط معناداری مشاهده کردند(23). اشراقی وکاشف (1387) نیز نقش رهبری به ویژه رهبری کاریزماتیک را در موفقیت تیم های ورزشی چشمگیر دانستند(3). اما از طرفی، باقری و همکاران (1384) بین سبک رهبری مربی و میزان تعهد بازیکنان ارتباط معنی داری مشاهده ننمودند(6).
همچنین کارون و همکاران[4](2002) در تحقیقات خود بین شخصیت و رفتار مربیان با موفقیت تیم، رابطه معناداری مشاهده نمودند(38). هاوس و همکاران[5](2002) در مقاله خود به این نتیجه رسیدند که پیروان رهبران کاریزماتیک در مقایسه با پیروان رهبران غیرکاریزماتیک، عملکرد موفق تری را از خود بر جای می گذارند (43). هاول و فرست[6](2005) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که پیروان با رهبران کاریزماتیک بازدهی بیشتری داشته و از خود احساس رضایت بیشتری می نمایند(44). استولن[7](2007) نیز رهبری کاریزماتیک را یکی از رازهای موفقیت تیم های ورزشی و یک عامل انگیزاننده برای بازیکنان دانست(52).
- conger & Robindra Connongo; University of Mc Gill 2-
4- G.M Howell and P.J Frost
