طراحی سازه های خاکی بر مبنای سطح عملکرد روش نوینی است که مورد توجه محققین قرار گرفته است. کنترل معیارهایی نظیر تغییر مکان و جا به جایی در شرایط لرزهای موجب گشته تا ضمن ارائه یک طرح بهینه، عملکرد این سازه ها در برابر زلزله بهبود یابد. در این تحقیق با استفاده از مدل سازی عددی مبتنی بر روش اجزای محدود (FEM)؛ به ارزیابی عددی تاثیرعدم کوبش مصالح خاکریز در مجاورت پوشش نما و طول تسمه ها بر تغییر مکان ماندگار، شتاب تسلیم ونیروهای بسیج شده در تسمه ها در یک دیواره ی خاکی پایدارسازی شده مکانیکی (MSE walls) به ارتفاع 6 متر با استفاده از نرم افزار اجزای محدود Geo studio 2007 تحت اثر زلزله ناغان پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد: عدم کوبش خاکریز و وجود یک لایه سست در مجاورت پوشش نما تغییر مکان ماندگار دیواره خاکی مورد مطالعه را به میزان 60 درصد افزایش خواهد داد؛ افزایش طول تسمه فوقانی به میزان دو برابر تغییر مکان ماندگار دیواره ی خاکی مورد مطالعه را به میزان 30 درصد کاهش خواهد داد؛ و افزایش سختی تسمه های ردیف فوقانی به میزان دو برابر، هر چند از نظر میزان تسمه مصرفی با حالتی که در آن طول تسمه های فوقانی دوبرابر می شود یکسان است؛ لیکن تاثیر چندانی بر کاهش تغییر مکان ماندگار دیواره نخواهد داشت. بر اساس نتایج؛ یکی از راهکارهای مناسب برای افزایش سطح عملکرد لرزهای یک دیوارهی خاکی پایدارسازی شده مکانیکی کاهش تغییر شکل ماندگار آن با جلوگیری از عدم کوبش مناسب خاکریز در مجاورت پوشش نما و افزایش طول تسمه های ردیف فوقانی می باشد.
سال انتشار : 1394
تعداد صفحات: 10
فرمت فایل: pdf
بررسی تاثیر عدم کوبش خاکریز در مجاورت پوشش نما و طول تسمه ها بر تغییرمکان ماندگار دیواره های خاکی
