فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 22 صفحه
مقدمه
تلاشهای زیادی در جهت افزایش تولید شیر و ترکیبات آن با دستکاری های پروتئین و انرژی در نشخوارکنندگان صورت گرفته است. پروتئین مهمترین و گران ترین بخش جیره نشخوارکنندگان بوده باید به شکل کارآمد در جیره مورد استفاده قرار گیرد. منابع پروتئینی و انرژی مورد استفاده در جیره میتواند استفاده از ازت و انرژی را در نشخوارکنندگان و جریان آنها را به روده تحت تاثیر قرار دهد.
برای تامین انرژی مورد نیاز برای تولید شیر زیاد و همچنین برای تسهیل یک باروری کارآمد، چربی در جهت افزایش تراکم انرژی جیره مورد استفاده قرار میگیرد. اما استفاده از این ماده پر انرژی در جیره به دلیل اثرات منفی آن در هضم فیبر می تواند محدود باشد.
تحقیقات قبلی وجود یک رابطه متقابل بین پروتئین و چربی جیره بر تولید، تولیدمثل، هضم اجزای خوراک و متابولیت های خونی و شکمبه ای را نشان دادند ولی تحقیقات بعدی تقابل را زیر سوال برد که ما در این بررسی به دلایل آن می پردازیم.
ارتباط بین مکمل پروتئینی عبوری و قابلیت هضم چربی
قابلیت هضم اسیدهای چرب اغلب زمانی که مقدار مصرف چربی بیش از 1000 گرم در روز می رسد، کاهش می یابد. پالماکوئیست گزارش نمود که 4/4 % قابلیت هضم جیره به ازای هر 100 گرم چربی مکمل شده کاهش می یابد. پس تعیین روشهایی در جهت افزایش قابلیت هضم چربی می تواند مقدار انرژی چربی را بیشتر نموده و اجازه می دهد که مقدار بیشتری چربی به دام نشخوارکننده تغذیه گردد.
داده های آزمایشات متعدد نشان دادند که وضعیت پروتئین جیره میتواند مقدار قابلیت هضم جیره را تغییر دهد. مکمل نمودن چربی کپسوله شده در پودر خون در سطح 5% جیره منجر به افزایش قابل توجه در قابلیت هضم اسیدهای چرب نسبت به جیره شاهد بدون چربی شد. آندره و همکاران گزارش نمودند که افزایش پروتئین جیره از 16 به 20 % مقدار قابلیت هضم اسید های چرب را 12 % بهبود داد.
نتایج همچنین از این نظریه که پروتئین رسیده به روده باریک زمانی میتواند مفید واقع می شود که مقدار مصرف بیشتر و مقدار تجزیه پذیری اسید آمینه کمتر باشد.
در آزمایشی که اثر افزودن انواع منابع ازتی شامل اوره، گلوتن زرت و پودر خون بر قابلیت هضم اسید های چرب جیره که مقدار مشخصی پیه به جیره پایه اضافه شد، مورد بررسی قرار گرفت.
مشخص گردید که افزودن منابع پروتئینی نتوانست قابلیت هضم کل اسیدهای چرب جیره و یا قابلیت هضم اسیدهای چرب 18C را تحت تاثیر قرار دهد. جالب بود که مقدار قابلیت هضم اسیدهای چرب C 16 در جیره های حاوی اوره به دلایل ناشناخته ای افزایش یافت که این اثر در جیره های حاوی پروتئین حقیقی مشاهده نگردید و کمترین مقدار قابلیت هضم این اسید چرب در تزریق کنجاله گلوتن ذرت مشاهده گردید.
تحقیق درباره بررسی ارتباط بین پروتئین و چربی در جیره دامهای نشخوارکننده
