دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
موقعیت جغرافیایی و تقسیمات سیاسی استان
استان مازندران با حدود 24 هزار کیلومتر مربع مساحت بین 47 دقیقه تا 38 درجه و 5 دقیقه عرض شمالی و 50 درجه و 34 دقیقه تا 56 درجه و 14 دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قرار گرفته ایت. دریای مازندران در شمال، استان تهران و سمنان در جنوب و استان های گیلان و گلستان به ترتیب در غرب و شرق آن قرار گرفته است. بر اساس آخرین تقسیمات کشوری سال 1375 و با توجه به تفکیک استان گلستان از استان مازندران، این استان در حال حاضر 14 شهرستان، 38 شهر، 34 بخش و 100 دهستان دارد. شهرستان های این استان عبارتند از: آمل، بابل، بابلسر، بهشهر، تنکابن، ساری، سواد کوه، قائم شهر، رامسر، محمودآباد، نکا، نور، نوشهر و چالوس.
جغرافیای طبیعی و اقلیم استان
موقعیت و وضعیت طبیعی استان مازندران نشانگر دو ناحیه عمده جلگه های ساحلی و کوهستانی البرز است. امتداد و جهت رشته کوه های البرز به صورت دیواری مرتفع و طولانی، نوار ساحلی و جلگه های کناره ای دریای مازندران را محصور کرده است. در سراسر استان مازندارن، شیب زمین از ارتفاعات به سوی جلگه و به سمت دریای خزر کاهش می یابد. در محل تلاقی جلگه و کوهپایه‌های شمالی البرز، به علت شدت فرسایش و تراکم آبرفت، قسمتی از ناهمواری های قدیمی با رسوبات جدیدتر پوشیده شده و در بعضی نقاط به صورت تپه درآمده است. تحت تأثیر نسیم دریا و بادهای محلی، در جلگه های سواحل جنوبی و شرقی دریای خزر، تپه های ماسه ای ساحلی تشکیل شده و سدی طبیعی و کم ارتفاع بین دریا و جلگه پدید آورده اند. همچنین در قسمت شرقی جلگه مازندران رسوباتی ضخیم به صورت تپه ماهوره های نسبتا مرتفع وجود دارد که حداکثر گسترش غربی آنها تا شهرهای بهشهر و نکا محدود می‌شود.
طبیعت استان مازندران تحت تأثیر عرض جغرافیایی، ارتفاعات البرز، ارتفاع از سطح دریا، دوری و نزدیکی به دریا، وزش بادهای محلی و ناحیه ای، جا به جایی توده های هوای شمالی و غربی و حتی پوشش متراکم جنگلی قرار دارد. به همین جهت و با وجود وسعت اندک، (و بر خلاف تصور عموم که آب و هوای آن را یکسره معتدل می دانند)، این ناحیه از تنوع آب و هوایی ویژه ای برخوردار است. دو جریان بزرگ نقش تعیین کننده ای در آب و هوای استان ایفا می کند:
یکی جریان هوایی شمال و شمال شرقی که از سیبری و قطب شمال به سوی
جنوب و جنوب غربی پیش روی می کند و موجب سردی هوا، یخ بندان و ریزش برف و باران می شود. این توده هوا در تابستان به سوی شمال رانده می‌شود و تأثیر چندانی در آب و هوای مازندران ندارد. دیگری جریان وزش بادهای غربی است که در زمستان از اقیانوس اطلس، دریای مدیترانه و دریای سیاه عبور می کند و پس از ورود به ایران، بارندگی های شدید و مداوم را باعث می شود. در ماه های تابستان قدرت باران زایی این بادها کاهش می یابد و فقط رطوبت و هوای شرجی را افزایش می دهد و شرایط زیستی نامناسبی را پدید می‌آورد. علاوه بر باد و جا به جایی توده های اصلی هوا، بادهای محلی دیگری نیز مانند باد سورترک(شاخه ای از سیبری در زمستان)، باد خوش آباد دره نور، باد اورزروا (باد سرد زمستان از شرق به غرب) باد گیل وا(از مازندارن به گیلان) و باد سام(بادی در بهار و تابستان از جنوب به شمال) وجود دارد که به طور محلی و فصلی در شرایط آب و هوایی استان مازندران مؤثر واقع می شوند. آب و هوای استان مازندران با توجه به دما و بارش، به چند نوع تقسیم می شوند که عبارتند از:
آب و هوای معتدل خزری: جلگه های غربی و مرکزی استان تا کوه پایه های شمالی البرز و امتداد آن در نوار باریکی به سوی شرق، که از شمال به مسیر اصلی گرگان رود محدود می شود، آب و هوای معتدل خزری دارد. این نواحی به علت نزدیکی به دریای خزر از یک طرف و دیواره کوهستانی البرز و فاصله اندک کوه و دریا از طرف دیگر، دمای معتدلی دارد که دامنه گرمای آن محدود است. تابستان های گرم و مرطوب و زمستان های معتدل و مرطوب از ویژگی های عمده این نوع آب و هوا است و لذا آب و هوای بخش هایی از این ناحیه، مشابه آب و هوای معتدل مدیترانه است.
آب و هوای معتدل کوهستانی: با افزایش تدریجی ارتفاع اراضی جلگه ای به سوی ارتفاعات البرز و دوری از دریای خزر، در نواری به ارتفاع تقریبا 1500 تا 3000 متر، شرایط آب و هواب معتدل کوهستانی شکل می گیرد. به طوری که زمستان های سرد، طولانی و یخ بندان دارد و تابستان های آن معتدل و کوتاه است. از ویژگیهای اصلی این محدوده، کاهش میزان بارندگی سالانه و دمای هوا و افزایش ریزش برف است، که در نتیجه قسمتی از ریزش های جوی این نواحی به صورت برف تا اوایل دوره گرم در سطح زمین انباشته می شود.
آب و هوای سرد کوهستانی: در قلل کوهستان های مرتفع دامنه شمالی البرز و در ارتفاع بالای 3000 متر، دمای هوا به شدت پایین می آید و یخ بندان های طولانی ایجاد می شود و لذا این نواحی زمستان هایی سرد و طولانی و تابستان هایی کوتاه و خنک دارد. ریزش های جوی این نواحی غالبا به صورت برف است که در دوره سرما روی هم انباشته می شود و تا اواسط دوره گرما نیز دوام می آورد، به همین دلیل در قلل مرتفع منفرد مانند علم کوه، تخت سلیمان، دماوند، شاوار و پیر گردکوه شرایط تشکیل یخچال ها و انباشت دایمی برف فراهم است، به طوری که حتی در گرم ترین ماه های تابستان نیز ذخایر برف و یخ این نقاط باقی می ماند.
جغرافیای تاریخی استان
درباره تاریخ باستانی استان مازندران اطلاع زیادی در دست نیست و اساسا وضع اقلیمی آن اجازه نمی دهد ابنیه و آثار معماری پایدار بماند. در جلگه های ساحلی مازندران آثار معتبری از ادوار قبل از اسلام به دست نیامده و حتی از شهرهای معتبر صدر اسلام(دوره پادشاهان طبرستان و دیلم) هم به جز آمل و ساری یادگاری به جا نمانده است.
بعد از غلبه آریایی های مهاجم و مهاجرت بومیان، ساکنان جدید پس از مدت ها ظاهرا زیر فرمان هخامنشیان قرار گرفتند. در کتیبه بیستون سرزمین مازندران به نام ” پشتخوارگی” و در اوستا ” پذشخوارگر“ آمده است و به نظر می رسد که مازندران جزو قلمرو اشکانیان بوده است. هم زمان با فتوحات مسلمانان از سلسله های پادوسبانان، آل باوند و افراسیابیان نام برده شده است که در طبرستان یا قسمتی از آن حکومت می کرده اند و استقلال نسبی داشته اند.مورخان درباره اولین حمله مسلمین به طبرستان وحدت نظر ندارند. بنا به قول عده ای از نویسندگان در سال 30 هجری قمری- زمان خلافت عثمان- اولین بار سعد بن عاص حاکم کوفه در صدد فتح طبرستان بر آمد و سرانجام سواحل طبرستان، رویان و دماوند را به تصرف خود در آورد. در زمان مروان بن محمد(132-126ه.ق) آخرین خلیفه بنی امیه، اهالی طبرستان علیه حکام عرب سر به شورش بداشتند. در دوره خلافت ابوالعباس سفاح(136-132 ه.ق) اولین خلیفه بنی امیه، اهالی طبرستان علیه حکام عرب سر به شورش برداشتند. در دوره خلافت ابوالعباس سفاح(136-132 ه.ق) اولین خلیفه عباسی- یکی از هاملان وی رهسپار طبرستان کاملا تحت اطاعت اعراب در آمد، ولی بعد از آن نیز در سرزمین طبرستان مانند سابق، مسکوکاتی با خط پهلوی ضرب شد. سرانجام در سال 167 هجری قمری” ونداد هرمز“ سلسله مستقلی در طبرستان تأسیس کرد. در قرن چهارم و پنجم هجری، طبرستان میدان کشمکش سلسله آل زیار و آل بویه از یک طرف و سامانیان و غزنویان از طرف دیگر شده بود، اغلب اوقات طبرستان تحت اداره امرای آل زیار بود. در سال 426 هجری قمری، سلطان مسعود غزنوی از طریق گرگان وارد طبرستان شد و صدمات و خسارات جانی و مالی زیادی به اهالی ان سامان وارد آورد. هنوز این خرابه ها ترمیم نشده بود که طغرل اول مؤسس سلسله سلجوقی به گرگان و طبرستان حمله ور شد. در سال 606 هجری قمری طبرستان از جمله ” کبود جامه“ به دست سلطان محمد خوارزمشاه افتاد و اسپهبد کبود جامه به نام ” رکن الدین کبود جامه” و فرزندانش به دست سلطان محمد خوارزمشاه اسیر شدند. زمانی که سلطان محمد خوارزمشاه از نبرد با سپاهیان مغول فرار می کرد، رکن الدین، مغولان را به جایگاه سلطان محمد هدایت کرد و بر اثر این خوش خدمتی، از طرف مغولان به حکومت کبود جامه رسید و سرانجام توسط تیموریان بسلط حکمرانی آنها نیز برچیده شد. بعد از درگذشت امیر تیمور، سادات مرعشی با کسب اجازه از شاهرخ میرزا (750-807 ه.ق) به مازندران برگشتند و به عنوان امیران باج گزار این نواحی سلطنت کردند. سرانجام در زمان سلطنت شاه عباس اول به طور کلی قدرت سادات مرعشی از بین رفت. پس از برچیده شدن بساط حکومت ملوک الطوایفی طبرستان که تا سال 1006 هجری قمری ادامه داشت، این منطقه تحت نظارت شاه عباس اول و سلاطین بعدی سلسله صفوی تأمین قرار گرفت. شاهان صفوی در طول هر سال به کرات به عنوان شکار و یا پس از احداث فرح آباد جهت استراحت به این منطقه سفر می کردند. نادر شاه افشار برای مقابله با دشمنان، به ویژه دشمنان شمالی و روس ها، در مازندران یک کارخانه کشتی سازی دایر کرد و بر رونق هرچه بیشتر منطقه افزود. از دوره فتحعلی شاه قاجار، به منطقه سر سبز و زیبا و دل انگیز مازندران، به عنوان یک منطقه استراحتی- تفریحی توجه گردید و ناصرالدین شاه طی دو سفر دستور تعمیر راه ها و کاروان سراها را صادر کرد. در دوران سلطنت پهلوی منطقه مازندران مانند سایر مناطق کشور از راه های ارتباطی برخوردار شد و به علت شرایط محیطی و آب و هوای معتدل، چشم اندازهای زیبا و نزدیکی اش به تهران، محل استراحت و تفریح قسمت اعظم مردم کشور شد. در زیر تاریخچه شهرهای استان مورد اشاره قرار می گیرد:
بابل:
بابل از شهرهایی است که در دوران اسلامی نیز وجود داشته و به نام های مامطیران، مامطیر، بارفروش ده، بار فروش و بابل شناخته شده است. اولین نام این شهر ” مامطیر“ بود که در قرن دهم هجری ” بار فروش ده“ در محل آن بنا شد و هنگامی که محمد خالد حاکم آن بود، بازار و عمارتی در آن بنا کرد. در سال 160 هجری قمری مازیار بن قارن مسجد جامع آن را بنا نهاد که شامل مساجد، عمارت، مدارس، دکاکین، سراها، بیوتات و سایر بود. بار فروش به عنوان مرکز تجاری به ویژه در دوره صفوی از رونق، آبادی، وسعت و گستردگی برخوردار شد. شاه عباس اول فرمان داد باغ ارم را در قسمت جنوبی شهر بنا کنند. بابل در زمان فتحعلی شاه قاجار نیز اهمیت قابل توجهی پیدا کرد. قبل از انقلاب روسیه، بابل از طریق بندر مشهد سر(بابلسر) با کشور روسیه ارتباط تجاری داشت و به یکی از مراکز مهم بازرگانی استان مازندران تبدیل شده بود. بابل امروزی شهری آباد و زیبا است.
چالوس:
چالوس از شهرهای قدیمی استان مازندران است که در جلگه میانی سواحل دریای خزر واقع شده است. نام این شهر در گذشته های دور سالوس یا شالوس بود که در پیرامون آن دو شهر کوچک دیگر بنام کبیره و کچه نیز وجود داشته است. بعضی از علمای جغرافیا نویس،چالوس را از آبادی های طبرستان دانسته‌اند. محمد بن اویس- از امرای دوره تسلط خلفای عرب- به دستور خلیفه به حکمرانی چالوس منصوب شد. محمد بن اویس خود در رویان(قسمتی از
طبرستان) استقرار یافت و پسرش احمد را به حکومت چالوس گمارد.
شهر چالوس در زمان حمله امیر تیمور تخریب شد و سپس تا قرن های متمادی به صورت روستائی کوچک در آمد. در دهه اول قرن حاضر )1310( با پشتیبانی دولت وقت آرام آرام به شهر سازمان یافته در آمد و امروزه به شهری زیبا با امکانات فراوان جهانگردی تبدیل شده است.
نوشهر:
نوشهر که در سابق دهکده ای به نام خواجک یا خواچک بود، به علت وضعیت خاص ساحلی و استعداد بندری که محل رفت و آمد کشتی های تجاری بود، مورد توجه خاص حبیب الله خان سردار خلعتبری پدر محمد ولی خان تنکابنی قرار گرفت و روی به آبادانی گذاشت و به حبیب آباد معروف شد. در سال 1305 به واسطه تغییرات زیادی که در سیمای حبیب آباد به وجود آمد، به ده نو تغییر نام داد و از آن پس با احداث ساختمان های نوساز و توسعه شهر همراه با گسترش تأسیسات متعدد بندری و احداث اسکله، در سال 1318 ”نوشهر” نامیده شد.
وضعیت اجتماعی و وضعیت اقتصادی استان
مطابق نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن آبان ماه 1375، جمعیت استان اندکی بیش از 2600000 نفر است که از این تعداد 89/45 درصد در نقاط شهری و 10/54 درصد در نقاط روستایی سکونت داشته و بقیه غیر ساکن بوده اند. در همین زمان، از کل جمعیت استان، 1،296،841 نفر مرد و 1،305،167 نفر زن بوده اند. نسبت جنسی جمعیت استان برابر 99 است، به عبارت دیگر، در این استان در مقابل هر 100 نفر زن، 99 مرد وجود داشته است. از جمعیت این استان 33/36 درصد در گروه سنی کمتر از 15 ساله، 93/58 درصد در گروه سنی 64-15 ساله، 69/4 درصد در گروه سنی 65 ساله و بالاتر قرار داشته اند و سن بقیه افراد نیز نا مشخص بوده است.
در آبان 1375، از جمعیت استان 70/99 درصد را مسلمان نتشکیل می داده اند. این نسبت در نقاط شهری 57/99 درصد و در نقاط روستایی 80/99 درصد بوده است. در فاصله سال های 1365 تا 1375 تعداد 347،246 نفر به استان وارد و یا در داخل آن جابه جا شده اند. محل اقامت قبلی 80/25 درصد مهاجران سایر استان ها، 10/20 درصد شهرستان های دیگر همین استان و 48/53 درصد در شهرستان محلسرشماری بوده است. محل اقامت قبلی بقیه افراد، خارج از کشور یا اظهار نشده است. در آبان 1375، از 2،319،486 نفر جمعیت 6 ساله و بالاتر استان 78/80 درصد با سواد بوده اند. در سال مذکور، از شاغلان 10 ساله و بالاتر 31/31 درصد در گروه کشاورزی، 87/23 درصد در گروه صنعت، 14/40 درصد در گروه خدمات فعالیت داشته اند و 77/1 درصد اظهار نشده و نامشخص گزارش شده است.
مازندران از نظر کشاورزی، دام پروری، صید ماهی، جنگل داری و صنایع و معادن، وضعیت نسبتا ممتازی دارد. بیش از 900 هزار هکتار از مساحت استان، زیر کشت برنج، پنبه، گندم، جو، دانه های روغنی (سویا)، مرکبات و چای قرار دارد. حدود نیمی از محصول مرکبات کشور از مازندران تامین می شود. سیب، آلوی قطره طلا و گلابی از سایر میوه های استان هستند. در استان مازندران پرورش دام و انواع طیور هم به شکل سنتی و هم به صورت صنعتی رواج دارد. مرتع قشلاقی، میان بند و ییلاقی آن از کانون های عمده رمه گردانی و زنبور داری است. در نوار ساحلی و حاشیه اراضی باتلاقی، پرورش گاو میش نیز رواج دارد. پرورش کرم ابریشم و تولید پارچه های ابریشمی نیز یکی دیگر از فعالیت اقتصادی در استان است. مجاورت استان مازندران با دریای خزر و جریان رودخانه های متعدد در آن، زمینه مساعدی را برای پرورش، تکثیر و صید انواع ماهی و توسعه شیلات فراهم آورده است. زغال سنگ، سرب، سنگ آهک، سنگ مرمریت، نمک آبی، پوکه معدنی فلورین، بوکسیت و سیلیس از ذخایر معدنی استان هستند که برخی از آن ها به طور وسیعی وابسته به کشاورزی، جنگل و تولید مواد غذایی نیز زمینه های بسیار مناسبی دارند، ولی از استقرار صنایع سنگین، به ویژه صنایع آلوده کننده به دلیل حساسیت محیط استقبال چندانی به عمل نیامده است. صنایع دستی استان مازندران شامل قالی بافی، گلیم بافی، حصیر بافی، چادر شب و جوراب پشمی، نخ ریسی، پارچه بافی، نمد،زیلو، جاجیم، ظروف گلی و وسایل چوبی است که مواد خام آن ها در محل تهیه می شود.
جاذبه های طبیعی
منابع و تفرج گاه های آبی
دریا و سواحل آن
دریای مازندران با وسعتی حدود 438000 کیلیومتر مربع بزرگ ترین دریاچه جهان به شمار می رود که بین ایران و کشورهای رئسیه، ترکمنستان، قزاقستان و آذربایجان واقع شده است. سواحل جنوبی آن از خلیج ” حسینقلی ” تا آستارا به خط ساحلی ایران مربوط است. عمق متوسط نواحی شمال این دریا 6 متر و نواحی جنوب و جنوب غربی آن حداکثر 1000 متر است. کناره های این دریا عموما شن زار و پست و صاف است. خلیج قره بوغاز در شمال شرقی، خلیج گرگان در جنوب شرقی و مرداب انزلی در جنوب غربی، سه بریدگی مهم آن هستند. خلیج گرگان توسط شبه جزیره میانکاله از دریای مازندران جدا می شود. جزایر کوچک ” آشوراده“ در سال های اخیر به شبه جزیره غازیان از دریاچه جدا می شود. وجود دریای خزر، نقش تعیین کننده ای در آب و هوای ساحل شمال ایران ایفا می کند و زیبایی های بی نظیر گیلان و مازندران و گرگان به موجودیت و حفظ شرایط زیستی این دریا بستگی دارد. دریای خزر شامل سه بخش عمده زیر است:
خزر شمالی: عمق متوسط این منطقه 2/6 متر است و از شمالی ترین نقطه آن تا خط فرضی جزیره چچن واقع در دماغه تیوب خرگان(در شبه جزیره سن قشلاق) ادامه دارد. چهار پنجم خزر شمالی کمتر از 10 متر عمق دارد و بقیه که مجاور خزر مرکزی است دارای 25 متر عمق است. وسعت این بخش 73/27 درصد کل مساحت دریاچه و حجم آب آن در حدود یک صدم حجم آب تمام دریاست.
خزر مرکزی:
عمق متوسط این منطقه 6/175 متر و عمیق ترین نقطه آن 770 متر است. این بخش از حد جنوبی بخش شمالی شروع و تا خط فرضی بین دماغه کوالیو شبه جزیره آبشوران ادامه دارد. وسعت این بخش 39/35 درصد و حجم آب آن در حدود یک سوم تمام دریا است. وسعت حوزه آبگیر دریای خزر نزدیک به 373300 کیلومتر مربع است که فقط 256000 کیلومتر مربع آن در خاک ایران قرار دارد.
سواحل ایرانی دریای مازندران از آستارا تا گمیشان و دهانه اترک، در طول و پهنای 3 تا بیش از 30 کیلومتر گسترده است. چشم انداز شمالی آن را دریای نیلگون و نسبتا آرام خزر و چشم انداز جنوبی آن را (غیر از قسمت غربی که عمدتا مرتفع و مردابی است)، جنگل های انبوه دامنه های البرز تشکیل داده اند. در فراسوی جنگل ها، قله های سر به فلک کشیده و برف گیر البرز است که زیبایی خاصی به منطقه می بخشد پیرامون ساحل را باغات مرکبات، شالیزارها و مزارع سر سبز پوشانیده و جلوه های شگفت و زیبا را پدید آورده اند. تمامی کناره دریا(به جز برخی محدوده ها که رسی، قلوه سنگی، شنی و ماسه ای است) از لحاظ نوع ساحل، قابلیت های شگرفی برای بهره برداری توریستی دارند و یکی از کم نظیر ترین سواحل جهان محسوب می شود. مهم ترین محورهای توریستی- ساحلی مازندران عبارت اند از:
محور رامسر- علم ده
این بخش از نوار باریک ساحلی که 120 کیلومتر طول و 2500 کیلومتر وسعت دارد، به لحاظ نحوه توپوگرافی، پوشش گیاهی، هم جواری اش با کوه های جنگلی، استقرار در جلگه و سهولت دست رسی به آن، یکی از زیباترین سواحل منطقه خزر محسوب می شود. پهنای این نوار ساحلی از 3 کیلومتر در رامسر تا 30 کیلومتر در تنکابن و 5 تا 10 کیلومتر در نوشهر و چالوس گسترده است و به علت نزدیکی به تهران مورد توجه گردشگران است، به طوری که در همین قسمت از نوار ساحلی، تعداد قابل توجهی از تأسیسات توریستی و ویلاهای ساحلی استقرار یافته اند و روز به روز هم در حال گسترش هستند.
محور علم ده- بابلسر
این محور ساحلی نیز دارای عناصر و ویژگی های جذاب توریستی است که با فاصله گرفتن از کوه ها، جلگه وسیعی را پدید آورده و خاستگاه شهر و آبادی‌های متعددی گردیده است. پیرامون این محور، مزارع سر سبز شالی، گندم و باغات مرکبات قرار گرفته و مجموعه ای از فضای طبیعی جذاب آرامش بخش در حواشی ساحل به طول 120 کیلومتر به وجود آورده است. ساحل علم ده به سمت شرق، از شن نرم و سفید رنگی تشکیل شده است و پهنای قابل توجهی دارد که در جهت شرق به عرض آن افزوده می شود و کیفیت بهتری می یابد. به طوری که تپه های شنی به ارتفاع 3 تا 5 متر که در نوع خود از مرتقع ترین تپه های ساحلی اند- تا کیلومترها بین دریا و ساحل قرار گرفته اند. عمق آب برای شنا و ایجاد تأسیسات آبی- توریستی بسیار مناسب است. این بخش از نوار ساحلی به دلیل دست رسی مناسب به ساحل و شهرها، آبادی ها و به ویژه تهران و علاوه بر آن به دلیل وجود امکانات، تجهیزات و تأسیسات توریستی بیشتر مورد توجه مشافران و علاقمندان است.
محور بابلسر- فرح آباد و بهشهر- گرگان
این محور، ساحل و جلگه شرقی مازندران را از ساری تا نکا و از شبه جزیره میانکاله تا خلیج گرگان و سواحل شرقی دریا را در بر می گیرد و دارای عناصر متعدد جذاب توریستی است. ساحل آن در بخش غربی (بابلسر، ساری و نکا) ماسه ای است و عمق مناسبی دارد که عمدتا با توسعه ویلاهای شخصی، پلاژهای دولتی و تأسیسات بندری و صتعتی رو به رو شده است. همچنین مناسب بودن سواحل، دامنه توسعه و گسترش آن ها را افزایش داده است. برخی از نواحی ساحلی این بخش به عنوان مناطق تحت حفاظت و پارک طبیعی اعلام شده که از جمله به مرداب های لپو، پلنگان، شبه جزیره میانکاله، مرداب گز، خلیج گرگان ، مرداب گمیشان می توان اشاره کرد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که دریای مازندران حدود 300 کیلومتر کرانه و 250 کیلومتر ساحل دارد که 100 کیلومتر آن مرغوب و در حد سواحل درجه یک می باشد.
دریاچه ها و تالاب ها
استان مازندران علاوه بر استقرار در جوار بزرگ ترین دریاچه جهان(دریای خزر)، دریاچه های متعدد کوچک و بزرگی نیز در نواحی جلگه ای و ارتفاعات دارد که عبارتند از: دریاچه ولشت، دریاچه ساهون، دریاچه خضر نبی، دریاچه استخر پشت، دریاچه شورمست، دریاچه عباس آباد، دریاچه گل پل، دریاچه سد دریوک، تالاب لپو و پلنگان، مجموعه تالابی سر اندون و بالندون، تالاب گز و مرداب کندوچال که به نحوی مورد استفاده علاقمندان به طبیعت قرار می گیرد و ویژگی های هر یک از آنها عبارتند از:
دریاچه ولشت:
این دریاچه در جنوب غربی چالوس و شمال شرقی منطقه کلاردشت در میان دره ای عمیق قرار گرفته است. وسعت آن حدود 15 هکتار و عمق متوسط آن 20 متر می باشد. حجم آب دریاچه حدود سه میلیون متر مکعب برآورده شده و شیرین است و به همین علت نیز مأمن پرندگان مهاجر، ماهی و سایر آبزیان است. مراتع و تپه های اطراف آن همراه با نیزارهای پیرامون، جلوه ای ویژه و زیبا به آن بخشیده است. دسترسی به دریاچه از طریق مرزن آباد و سمت غربی جاده چالوس امکان پذیر است.
دریاچه استخر پشت
این دریاچه در جوار روستای استخر پشت، میان دره رودخانه زارم، به صورت گودالی بزرگ و دایره ای شکل قرار گرفته که پیرامون آن پوشیده از مزارع برنج و نیزار است. وسعت حوضچه مرکزی آن بیش از نیم هکتار و حواشی آن در حدود 6 هکتار است. پیرامون این دریاچه دارای محوطه برای اتراق و استقرار، ولی فاقد امکانات خدماتی است. دسترسی به ان از مسیر یک جاده جنگلی بسیار زیبا از شهر نکا صورت می گیرد. این جاده در امتداد خود از روستاها و فضاهای جنگلی دیگر عبور می کند و به جاده کیاسر- ساری اتصال می یابد. دریاچه استخر پشت به علت هم جواری با زارم رود و دره زیبای آن، قابلیت توریستی قابل ملاحظه‌ای دارد.
رودخانه ها
استان مازندران به علت وضع خاص طبیعی و اقلیمی، یکی از مناطق مرطوب و پر باران ایران است. از طرف دیگر، از آن جایی که در دامنه سلسله جبال البرز قرار گرفته، دارای شبکه ی گسترده ای از رودخانه های متعدد است که از کوه های البرز سرچشمه می گیرند و پس از عبور از دره هایی زیبا و جلگه مازندران به دریای خزر می ریزند. برخی از آن ها خروشان و برخی آرام و کم آب هستند تمامی این رودخانه ها زیستگاه انواع ماهی و آبزیان دیگر محسوب می شوند. بعضی از آن ها قابلیت و جاذبه های توریستی شگفت انگیزی دارند و تعدادی دیگر نیز محل صید ماهی و شکار پرنداگان بومی و مهاجر هستند. این رودخانه‌ها
عبارتند از:
رودخانه هزار، رودخانه چالوس، رودخانه تجن، رودخانه چاله.
رودخانه چالوس:
این رودخانه از دامنه های البرز در قسمت کوه های کندوان سرچشمه می گیرد و پس از پیمودن بیش از 85 کیلومتر و پیوستن آب رودخانه زانوسی و دونا به آن و هم چنین ده ها چشمه و آبشار، از میان شهر چالوس عبور می کند و در میان دو روستای فرج آباد و محمد آباد به درای خزر می ریزد. مسیر این رودخانه و شعبات آن از سرچشمه تا مصب، دارای چشم اندازهای زیبا و شگفت انگیز است. ارتفاعات کندوان، قله های علم کوه، پیچ و خم دره هزار چم، چشمه سارها و آبشارهای جنگلی، سردرختی های بهاره، شالیزارهای سر سبز و مناظر و چشم اندازهای بدیع و شگفت انگیز از عناصر و جاذبه های طبیعی مسیر این رودخانه هستند. حواشی رودخانه تفرجگاه های مناسبی دارد که مورد استفاده مسافران قرار می گیرد. صید انواع ماهی از این رودخانه و شعبات آن یکی از عناصر جاذب آن محسوب می شود. وجود جاده تهران- چالوس در امتداد مسیر این رودخانه، دسترسی به آن را آسان کرده است. این مسیر در ردیف یکی از
زیباترین مسیرهای ایران و حتی جهان قرار دارد.
چشمه ها ومراکز آب درمانی:
در دل طبیعت استان مازندران به ویژه در مناطق کوهستانی، تعدادی چشمه معروف و شناخته شده وجود دارد که مورد استفاده مردم است. برخی از این چشمه ها چنان پر آب هستند که به آن ها رود گفته می شود و برای کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند و برخی دیگر خواص درمانی دارند. از جمله کانون های چشمه خیز می توان مناطق جنت رودبار، اشکورات، دو هزار، سه هزار، کلاردشت، بلده، کجور، لار، لاریجان، گلوگله، آلادشت، سوادکوه، کیاسر، جنگل‌های نکا و بهشهر اشاره کرد که چشمه سارهای زیادی در سرتاسر آن ها می‌جوشد و فضای دلپذیری را فراهم می سازد. تعداد کل چشمه های شمارش شده استان به چند صد چشمه می رسد که عمدتا در شهرستان های رامسر، تنکابن، چالوس، نوشهر، آمل، بابل، ساری و بهشهر واقع شده اند. کانون های مهم چشمه های بزرگ استان مازندران عبارتند از:
چشمه های آب گرم رامسر، چشمه های آب گرم آب آهن یا آب فرنگی، چشمه آب گرم آب اسک، آب معدنی استراباکو، آب گرم رینه ، آب معدنی آمولو، آب
گرم لاریجان.
چشمه های آب گرم رامسر:
این چشمه ها چندین رشته را تشکیل می دهند و به چشمه های گوگردی گازدار معروف هستند. این چشمه ها در نقاطی مانند جواهر ده، کتالم، سادات محله و خود شهر رامسر قرار دارند. در حال حاضر از بیشتر این چشمه ها به صورتی ابتدایی، به طور عمومی و یا خصوصی استفاده می شود، ولی مجموعه هتل های رامسر، شهرداری های محلی و بخش خصوصی از طریق ایجاد استخر شنا، دوش و وان های متعدد، محل های مناسبی را برای استفاده و استحمام مسافران و مردم محلی فراهم آورده اند.
آب معدنی آمولو:
آب این چشمه به دلیل تأثیر در رفع بیماری های گوارشی، قابل شرب است و روی بیماری های پوستی نیز تأثیر دارد. در حال حاضر مردم منطقه به صورت سنتی در آن شنا و استحمام می کنند. این آب گرم به خاطر مجاورت با رود هزار، چشم اندازهای زیبایی دارد.
آبشارها:
استان مازندران به دلیل شیب تند سلسله جبال البرز که سرچشمه رودهای فراوانی است، آبشارهای کوچک و بزرگ متعددی دارد که از نواحی مختلف آن سرازیر می شوند و عمدتا در نواحی مرکزی این سلسله جبال قرار دارند. برخی از آنان بلند و پر آب و برخی دیگر کوتاه و کم آب هستند. هر کدام از این آبشارها می‌توانند به عنوان یک جاذبه طبیعی فوق العاده، عامل جذب جهانگردان باشند. به طور کلی آبشارهای مازندران به دلیل شرایط طبیعی هم در کوهستان وجود دارند و هم در بیشه ها و جنگل ها و در برخی نواحی نیز ترکیبی از مجموعه کوهستانی را توأم دارند. از آن جایی که این آبشارها در ارتفاعات و دامنه های بلند البرز قرار گرفته اند، دارای اقلیمی مساعد و هوایی دلپذیر به ویژه در فصول بهار و تابستان هستند. اکثر آن ها محوطه هایی برای اتراق و چادر زدن دارند. برخی از این آبشارها عبارتند از:
آبشار ایج یا ده قلو، آبشار آلامل، آبشار کاپل، آبشار هریجان، آبشار سواسره، آبشار شاهاندشت لاریجان، آبشار زیار، آبشار یخی
آبشار ایج یا ده قلو:
این آبشار از ذوب برف های دائمی کوه خشم چال ارتفاعات اشکور علیا سرچشمه می گیرد و پس از طی مسافتی در بالادست روستای ایج، از فراز سنگی، روی سنگی دیگر فرو می ریزد. سپس به صورت آبشارهایی متعدد به عمق دره سرازیر می شود. ویژگی های این آبشار مقدار زیاد آب آن و فضاهای غار مانند وسیع زیر سنگ های آبشار است. هم چنین می توان به تعداد شاخه ها، چشمه های اطراف، محوطه کنار و بالادست، چشم انداز یخچال های دائمی خشم چال، دره زیبای اشکور، آب و هوای ییلاقی و پوشش گیاهی عطر آگین اطراف آن اشاره کرد که در نوع خود بی نظیر است.
آبشار یخی:
این آبشار تمام یخ، در ارتفاع 5100 متری مسیر دودکوه، نزدیک قله دماوند قرار گرفته است. هفت متر ارتفاع و سه متر قطر دارد و مدام نیز به قطر آن افزوده می‌شود. علت آن ناشی از ذوب برف های گودال بالای آن است که به هنگام گرمای تابستان، باریکه آبی را به وجود می آورد و از کنار آبشار یخی عبور می‌کند. این آب مدت کوتاهی دوام می آورد و بلافاصله منجمد می شود. این
آبشار یکی از آبشارهای عجیب و منحصر به فرد جهان است.
آبشارهای دیگر استان عبارتند از: آبشار ازارک در سنگ پشته رامسر، آبشار چادر در جنت رودبار رامسر، آبشار تیمره در وانای آمل، آبشار پرومه در شمس آباد لاریجان، آبشار زنگت در زنگت – بهشهر، آبشار داراب کلا در ساری، آبشار ریش براز در جنت رودبار رامسر و ...
شبه جزیره و جزایر
در سرتاسر ساحل جنوبی دریای خزر، تنها یک شبه جزیره به نام میانکاله وجود دارد که در منتهی الیه جنوب شرقی دریای خزر واقع شده و نام خود را از دوکاله(شکستگی ساحلی یا رودخانه) طرفین شمالی و جنوبی گرفته است. این شبه جزیره از شمال به دریای خزر، از جنوب به خلیج گرگان، از شرق به آشوراده و از غرب به اراضی زاغمرز، مرداب لپو و نیروگاه نکا محدود می شود. شبه جزیره میانکاله در حدود 70 هزار هکتار وسعت دارد که عرض آن بین 5/2 تا 5/6 کیلومتر متغیر است. این شبه جزیره با تپه های شنی ساحلی به طول 5/6 کیلومتر از دریا جدا می شود. وسعت دهانه ان نسبت کاهش یا افزایش آب، کم و زیاد و یا کوتاه و بلند می شود. فضای شبه جزیره مرغزار نیمه مشجری است که عمده ترین درخچه های آن بوته های انار و تمشک وحشی است. همه ساله بیش از صدها هزار پرنده مهاجر، از انواع فلامینگو، قو، غاز خاکستری، پیشانی سفید، قره غاز، انواع اردک در این شبه جزیره فرود می آیند و تولید مثل و زمستان گذرانی می کنند. علاوه بر پرندگان فوق، انواع پرندگان بومی نیز مانند قرقاول، سار، کبوتر و حیواناتی مانند خرس، خوک، شغال، جوجه تیغی و دله نیز در آن وجود دارند. شبه جزیره میانکاله به عنوان منطقه ای حفاظت شده به ثبت رسیده است و شکار هر نوع حیوان و پرنده در پیرامون آن، بدون اجازه مخصوص ممنوع است. در شرق شبه جزیره میانکاله، مجمع الجزایر آشوراده قرار گرفته که از سه جزیره کوچک و بزرگ تشکیل شده است و با پیش روی و عقب نشینی آب دریا، بزرگ و کوچک می شوند. علاوه بر جزایر فوق، به جزیره اسمال سای نیز باید اشاره کرد که در مرداب پلنگلن قرار گرفته و یکی از بی نظیرترین اکوسیستم های جهانی را دارد.
مجموعه شبه جزیره میانکاله و جزایر آشوراده و اسمال سای، دارای جاذبه های شگفت انگیز طبیعی و زیست محیطی کم نظیری است که عمده ترین آن ها پوشش گیاهی ویژه و حیات وحش منحصر به فرد آن است. چشم اندازهای ساحلی، بیشه ای و خلیج گرگان، این محدوده از استان مازندران و سواحل خزر را به یکی از جالب ترین نقاط سیاحتی تبدیل مرده است. در بخشی از سواحل آن می توان شنا و قایقرانی کرد.
جلگه ها و جنگل
اگر ارتفاع زیر 100 متر را به عنوان محدوده جلگه ای سرزمین مازندران محسوب کنیم، سه فضای جلگه ای متمایز قابل تشخیص است: نوار باریک و کم عرض رامسر- علم ده و گلوگاه – کردکوی که به علت نزدیکی ازتفاعات جنگلی به دریا، دارای شیب نسبتا تند و فضای بسیار محدود دشتی است. پهنای محدوده های فرق بین 3 تا 5 کیلومتر و طول مسیر آن ها بیش از 150 کیلومتر است. جلگه وسیع و طولانی آمل- بابل و ساری- بهشهر که در مصب رودخانه های هزار، بابل، تجن و نکا تشکیل شده و دارای پهنایی بین 20 تا 50 کیلومتر و طول بیش از 120 کیلومتر است. اقلیم جلگه های مازندران معتدل گرمسیری است و از غرب به شرق به دمای آن افزوده می شود و به همان نسبت نیز میزان بارندگی از غرب به شرق کاهش می یابد و در نتیجه از رطوبت هوا نیز کاسته می شود. به همین دلیل در بخش های شرقی نسبت به بخش های غربی با کاهش جنگل و پوشش گیاهی روبرو هستیم. جلگه های مذکور محل اسقرار روستاها و شهرهای مهم استان مازندران است که عمده صنایع و مراکز اقتصادی و خدماتی را نیز در خود جای داده اند. جلگه باریک غربی به علت نزدیکی به دریا و ارتفاعات و بارندگی زیاد، سر سبز و چشم اندازهای متنوعی دارد. به طوری که چشم اندازهای جنگل و دریا، شالی و مرکبات و حتی باغات چای همراه با بریدگی‌هایی در ارتفاعات جنگلی دیدنی است. در جلگه های میانی و غربی به علت فاصله زیاد دریا با ارتفاعات، مناظر دیگری پدید آمده است. مثلا در چشم اندازهای جلگه میانی، با مزارع وسیع شالی و باغات فشرده مرکبات و مزارع گندم و توتون روبرو هستیم، در حالی که جلگه غربی مزارع وسیع گندم، پنبه، دانه های روغنی، سبزیجات و صیفی جات فراوانی دارد. ذخایر جنگلی استان مازندران بسیار وسیع و غنی است که از درختان ساحلی تا درختان سخت چوب و با ارزش تشکیل شده است. این جنگل ها با تراکم و انواع گوناگون درختان در امتداد ساحل و جلگه های ساحلی، از کوه های تالش تا دامنه های شمالی البرز در جنوب و جنوب غربی گرگان به طول بیش از 1600 کیلومتر و در ارتفاع 100 تا 2700 متر کشیده شده اند. وسعت فعلی جنگل های استان مازندران تقریبا 2/1 میلیون هکتار بر آورد شده است که حدود 90 گونه چوبی را در بر می گیرد.مهم ترین این درختان عبارتند از: راش خزر، بلند مازو، توسکا، ملچ، زبان گنجشک و افرا. آب و هوای جنگل های مازندران معتدل مرطوب است که از ارتفتعات به جلگه و از غرب به شرق به درجه گرمای آن افزوده می گردد. میزان بارندگی نیز ار غرب به شرق کاهش می یابد. لذا جنگل های مازندران از غرب به شرق و از شمال به جنوب با طراوت و سرسبزی چشم گیری آغاز گشته و به بیشه ها و بوته زارهای کوهستانی ختم می شود. ترتیب و توالی ساختارهای جنگلی در مسیرهای چالوس- کرج و ساری- فیروزکوه کاملا مشهود است.مناطق جنگلی زیبای مازندران عبارتند از: جنگل های نکا، جنگل های ساری- کیاسر و سواد کوه، جنگل های بابل و آمل، جنگل های چالوس و نوشهر، جنگل های تنکابن و رامسر.
کوه ها و قله ها
رشته کوه های البرز در شرق دره سفید رود به موازات سواحل جنوبی دریای خزر تا دره گرگان کشیده شده و چون قوسی بلند و عظیم بین جلگه مازندران و فلات مرکزی ایران قرار گرفته است. ارتفاع آن از ساحل تا دریای خزر به طرف جنوب با شیب های تندی افزایش می یابد. این سلسله جبال عظیم به چند رشته کوه فرعی که در جهات مختلف کشیده شده اند تقسیم می شود. عمده ترین این
رشته کوه های فرعی عبارتند از:
رشته کوه های دیلمان و لاهیجان، کوه های تخت سلیمان و کلارستان، کوه های خلنو، توچال و گلون بسته، کوه های لار و دماوند، کوه های خنسک و شاد کوه.
کوه های تخت سلیمان و کلارستان:
این کوه ها خط الرأس مرز طبیعی مازندران با تهران محسوب می شوند. جهت این رشته کوه نیز غربی- شرقی است و قلل مهم آن عبارتند از: کلوان، میش چال، گردون گوه، آلانه سر، سی چال، مست چال و کندوان در خط الرأس اصلی و قلل مغار، هفت خوان، خرسان، علم کوه، مرجیکش، رستم نشیت، سیاه سنگ، چالون، سیاه کمان، پسند کوه، میان سه چال، تخت سلیمان، سلیمان گوگ، کالاهو، قبی، کله چال، اوبدر، دیوچال، سرخاس و خورتاب که در یال های انشعابی آن قرار گرفته و یخچال های بزرگ و دائمی البرز را در میان خود جای داده اند .
کوه های لار و دماوند
این کوه ها دو رشته کوه فرعی از البرز مرکزی را تشکیل می دهند و مرتفع ترین
بخش جبال البرز محسوب می شوند. رشته شمالی پس از تشکیل گردنه کهو(سفید آب) در شمال قریه گرمابدر از توابع رودبار قصران به دو رشته شمال غربی و جنوب شرقی منشعب می شود که بخش شمال غربی آن با تشکیل قلل تخت خرس و سه سنگ، در جهت غرب امتداد می یابد و قله عظیم دماوند را پدید می آورد. بخش جنوب شرقی آن نیز پس از امتداد در دشت لار، قلل معروف هفت سران را بوجود می اورد. بخش جنوبی این کوه ها که همان خط الرأس قلل مهرچال، آتشکده، ریزان، سیاه چال و ماز در جهت شمال شرقی به کوه های خنسک و شادکوه متصل می شود.
غارهای طبیعی
در پیچ و خم بلندی های سلسله جبال البرز غارهای متعددی وجود دارد که بعضی از آنها مأمن و پناهگاه انسان دیرین و بعضی دیگر باروی اسپهبدان مازندران بوده است. غارهای استان مازندران عبارتند از: غار اسپهبد خورشید، غار آب اسک، غار پیرزن خانی، غار دیو سفید، غار کبجا کچال، غار یخ مراد.
غار دیو سفید:
این غار در محلی به نام مازگاه، در کنار قله دیو سفید که دارای موقعیت استحفاظی خاصی است، قرار گرفته است و در گذشته بسیار دور به عنوان دژ، مورد استفاده اسپهبدان مازندران بود. فاصله دریا تا قله و غار دیو سفید، هشت قلعه که امروزه به صورت باستانی در آمده اند، قرار دارد.
غار یخ مراد:
این غار در نزدیکی گچسر حد فاصل استان تهران و مازندران قرار دارد و از عجایب غارهای جهان به شمار می آید. زمستان های گرم و تابستان های بسیار سرد دارد و دارای قندیل های آهکی و یخی است.
علاوه بر غارهای فوق الذکر، در محدوده استان های دیگری نیز وجود دارد که عبارتند از:
غار سیاه پور در منطقه امیری، بین دره هراز لاهیجان و فیروز کوه.
غار هیلدو در نزدیکی روستای شوراب ساری
غار خرم آباد در نزدیکی خرم آباد تنکابن.
دره ها
یکی از جلوه های جذاب طبیعت مازندران، ساختار توپوگرافیک آن است. دره ها و چشم اندازهای پیرامون آن، جلوه شگفت انگیزی طبیعت اند و از استقرارهای فراوان و جذاب تفرجگاهی برخوردارند. دره های مازندران به دو نوع مشخص و متفاوت تقسیم می شوند:
دره های جنگلی
این دره ها عمدتا در امتداد رودخانه ها کشیده شده و پیرامون آن ها را انبوهی از جنگل های بلند با پوشش گیاهی متنوع فرا گرفته است. برخی از این دره ها پهنای وسیع دارند و بر روی آن ها، مزارع سر سبزی به شکل ویژه ای تراس بندی شده و مناظر بدیعی را پدید آورده اند. از جمله این دره ها می توان به دره های چالوس، تجن، تلار، نکا، جنت رودبار و دو هزار و سه هزار اشاره کرد. از میان این دره ها دره چالوس با تونلی طولانی به دره رودخانه کرج متصل می شود و گردنه و آبشار هزار چم را همراه با چشم اندازهای بلند کوهستانی و جلوه های روستایی سحر انگیز در بر می گیرد و یکی از بی نظیرترین دره های جنگلی – کوهستانی جهان است. همچنین دره هزار که بیشتر به دره چالوس شباهت دارد، دارای پیچ و خم های اعجاب آوری است که هر بیننده ای را به تعجب و حیرت وا می دارد. مسافرت از طریق این دره های طولانی برای هر جهان گردی، تجربه ای جذاب و به یاد ماندنی است.
دره های کوهستانی
این دره ها عمدتا در میان قلل مرتفع قرار گرفته اند و جولان گاه رودخانه های دایمی پر آب و خروشانی هستند که حواشی آن ها را باغ و مزرعه فرا گرفته است. خروش آب رودخانه ها، سرسبزی دامنه ها، صلابت دیواره ها، صعوبت صخره ها، شکوه قله ها، عطر وحشی گلها و گیاهان کوهستانی و رنگ لاجورد آسمان همراه با مزارع و فضاهای روستایی چشم اندازهای بی نظیری را پدید آورده اند. از جمله این دره ها می توان به دره های اشکور، بلده، یوش، لار، تلما، امیری و دره ثبات کوه اشاره کرد. از میان این دره های کوهستانی، دره یوش- بلده و دره اشکور با چشم اندازهای بی نظیر طبیعی، با شکوه ترین صحنه های طبیعت مازندران را به نمایش گذاشته اند.
پارک های جنگلی و طبیعی
تعدادی اتراق گاه جنگلی تجهیز شده در سطح استان وجود دارد که گرچه وسعت و تجهیزات آن ها از قبیل آب لوله کشی، برق، اجاق صحرایی، اتقک، پناه گاه، دست شویی، توالت و نیز رستوران، قابل توجه نیست، ولی مورد استفاده مسافران بومی و گردش گران منطقه بخصوص در تعطیلات تابستانی قرار می‌گیرند. برخی از این پارک های جنگلی دارای حیات وحش تابستانی قرار می‌گیرند. برخی از این پارک های جنگلی دارای حیات وحش محصور جهت بازدید مساقران است پارک های جنگلی استان مازندران عبارتند از:
پارک جنگلی میرزا کوچک خان، پارک جنگلی نور، پارک جنگلی سی سنگان، پارک جنگلی چالوس، پارک جنگلی نمک آبرود، پارک ملی خشکه داران.
پارک جنگلی نور
این پارک در دو کیلومتری شهر نور قرار گرفته و تجهیزات و امکانات اقامت روزانه دارد. به دلیل برخی ویژگی ها مانند دسترسی مناسب به جاده ساحلی نور، نزدیکی به شهرهای محمود آباد، نور، آمل و داشتن امکانات کامل تفرجگاهی از قبیل میز، نیمکت، آب لوله کشی و زمین بازی، مورد استفاده مردم شهرهای مجاور و مسافران قرار می گیرد. از خصوصیات بارز این پارک، نزدیکی آن به دریا و چشم اندازهای زیبای آن است. در بیشه های اطراف این پارک قرقاول ایرانی نیز وجود داردکه جاذبه خاصی به آن می بخشد.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 100 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید