لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:24
فهرست و توضیحات:
نیاز های سازمانی برای تصمیم گیری
فرآیند تصمیم گیری با شناسائی مسأله یا مسأله یابی آغاز می گردد. این امر چنان که در گفته های بسیار کهن ایرانی هم آمده است، نیمی از حل مسأله را شامل می شود. در نگرش های نوین، دستیابی به مسأله و تعریف آن خود یکی از بخش های کلیدی فرآیند تصمیم گیری را تشکیل می دهد که انجام آن جز با توسل به داده های جمع آوری شده از بخش های اجرائی ممکن نخواهد بود. در مرحلۀ پس از شناسائی، اهداف مورد نظر برای تصمیم گیری تعیین می شوند که در حکم یکی از ارکان اصلی برای تحلیل تصمیم گیری می باشند. تصمیم های اتخاذ شده، عدم قطعیت و پیامد های ناشی از تصمیمات سایر این ارکان چهارگانه را تشکیل می دهند. با این وجود سایر ارکان مطرح شده، در حیطۀ فنی قرار گرفته و عمدتاً با بهره مندی از
روش های ریاضی به کمک مدیران در شکل دهی تحلیل برنامه ریزی شان
می آیند. حال آنکه، تعیین اهداف برای حل مسأله به نوعی مسیر حرکت پاسخ یابی را تعیین می کند. آنچنان که مشخص است، اهداف حل یک مسأله در پی ارزش های سازمانی تعیین می شوند. به عنوان مثال، ارزش های مادی از جمله افزایش نقدینگی ها، دارائی ها، یا اعتبارات ملموس و غیر ملموس، اساسی ترین ارزش های سازمانی یک مؤسسۀ خصوصی و انتفاعی را تشکیل می دهند. به همین دلیل، تقریباً تمامی روش های توسعه یافته برای تسهیل و کمی سازی تصمیم گیری برای این قبیل مؤسسات، بر پایۀ
معیار های پولی شکل گرفته اند. حال آنکه در مورد بسیاری از سازمان های غیر دولتی، به ویژه انواع غیر انتفاعی آنها که به عنوان یک نهاد اجتماعی به خدمت دهی به جامعۀ انسانی مشغول اند، استفاده از چنین معیاری چندان معقول به نظر نمی آید. همین موضوع باعث آن می شود که تعیین هدف برای حل مسأله، توسعۀ گزینه های مختلف و نهایتاً انتخاب از میان آنها برای نهاد های اجتماعی، بسیار پیچیده تر گردد. با این حال، هنوز روش هائی برای کمی سازی و در نتیجه آماده سازی مسائل در این نهاد ها برای بهره مندی از روش های ریاضی توسعه یافته برای تصمیم گیری، وجود دارند که امیدواریم در بخش پرسش و پاسخ مربوط به نوشتۀ الکترونیکی حاضر یک به یک و بر حسب مورد سؤال قرار گرفته و به آنان پرداخته شود.
مرحلۀ بعدی در فرآیند تصمیم گیری، تولید گزینه های موجود برای حل مسأله است. این کار به طور ضمنی نیازمند تعیین معیار برای انتخاب خواهد بود. اگر قرار است آرمان یک سازمان غیر دولتی در جهت انتفاع جمعی برای تمامی ساکنان زمین تعیین شده باشد، بدیهی است که معیار انتخاب نیز باید بر همین منوال تعریف شود. انجام چنین کاری نیز از دشواری های ویژۀ خود برخوردار است. به راستی چگونه می توان معیاری برای گزینش از میان
راه هائی تعریف نمود که قرار است به بهتر شدن شرایط محیط زیست، افزایش سواد اجتماعی افراد، گسترش احساس مسؤلیت در سطح مدنی و مسائلی از این دست منجر گردد؟ در بسیاری از موارد استفاده از آمار و
روش های آماری، سودمند واقع خواهد گردید و در بخش دیگری از آنها لازم است مورد به مورد و بر حسب نیاز های مسأله، تمهیداتی انجام گرفته،
متغیر های ریاضی متعددی مورد تعریف قرارگرفته و روش های جمع آوری شناسه های عددی ارائه گردند. صحبت بیشتر در این مورد نیز بدون در دست داشتن مسأله ای واقعی، بیهوده خواهد بود و بنابراین موارد تکمیلی در این رابطه نیز به بخش پرسش و پاسخ الکترونیکی موکول می شود. اصل مطلب اینجاست که پس از تعیین معیار تصمیم گیری و تولید گزینه های موجود، می توان به گزینۀ بهینه دست یافت. ساز و کار بعدی که پس از این وارد میدان خواهد شد مربوط به ارزیابی گزینۀ انتخاب شده و اثراتش در جهت پیشرفت آرمان های سازمانی است. بدیهی است که نتایج حاصل شده از این ارزیابی به صورت بازخوردی عمل کرده و مدیریت را برای اتخاذ تصمیم های بهتر در آینده آماده می سازد. شایسته است به این موضوع نیز اشاره کنیم که منظور از یک تصمیم خوب، آن است که اگر پس از اتخاذ آن و در آینده، زمانی که اطلاعات بسیار بیشتری نسبت به موارد غیر قطعی دربارۀآن مسأله به دست آمد، اجازۀ انتخاب گزینش مجددی را به دست می آوردیم، هنوز همان تصمیم را بگیریم.به طور کلی، تصمیم گیری یکی از دشوار ترین
کار هائی است که بر عهدۀ تمامی افراد می باشد. انسان ها عموماً نتیجۀ تصمیم گیری های پدر و مادر و یا سایر سرپرستان شان در کودکی شان هستند. اما پس از سپری کردن آن دوران، آنچه موقعیت و شخصیت انسان ها را شکل می دهد، حاصل تصمیم گیری های شخصی خود شان می باشد. سازمان ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند، به این تعبیر که موقعیت و ویژگی هر سازمانی حاصل تصمیماتی است که مدیران و سایر مشارکت کنندگان آن در مقاطع مختلف زمانی گرفته اند. آن چیزی که باعث دشواری فرآیند تصمیم گیری می شود، پیش از هر چیز پیچیدگی شبکۀ علل و عوامل فراوانی است که در قالب کنش و واکنش های فراوان فردی و سازمانی به وجود آمده اند. دلیل دیگر این دشواری، عدم قطعیتی است که تمامی وقایع آینده را شامل شده و در بر می گیرد. علاوه بر این، معمولاً تعدد اهداف و تلاقی نیازمندی شان بر این دشواری می افزاید، به ویژه اینکه معمولاً افراد بسیاری با خواستگاه های گوناگون در صدد دستیابی به هر یک از این اهداف با توجه به سودمندی آن برای بخش در اختیار شان می باشند. به عبارت ساده تر، قدرت انسان در پیش بینی حوادث آینده محدود است و در حل هر مشکلی راه حل های بیشمار وجود دارند. همچنین، عوامل خارجی غیر قابل کنترل و غیر قطعی فراوانی در مورد هر تصمیم دخیل هستند. این در حالی است که گروه های مختلف درون سازمانی ممکن است دارای
مقاله تصمیم گیری در سازمان
